Sign in with Facebook
Nikoleta's Reviews > Φαντάσματα του 20ού αιώνα
Φαντάσματα του 20ού αιώνα
by
by
Τα διηγήματα του Hill σίγουρα δεν τα κατατάσσω σε αυτά του κλασικού τρόμου.
Είναι γραμμένα από την οπτική γωνία ενός συγκεκριμένου ήρωα, κάθε φορά. Μέχρι πριν το τέλος, συνήθως ,δεν γίνεται τίποτα. Παρακολουθούμε την καθημερινότητα του ήρωα και περιμένουμε να γίνει κάτι. Αυτό το κάτι το οποίο συμβαίνει και κορυφώνει το κάθε διήγημα, δεν μας προκαλεί αγωνία, φόβο κ.λ.π. αλλά στην δική μου περίπτωση σοκ, ξάφνιασμα και μια δυσάρεστη αίσθηση…
Δεν πέρασα καλά, στον τρόμο ψάχνω πάντα την ανατριχίλα, εδώ βίωσα μια μουντίλα, μελαγχολία και ένα μίζερο αίσθημα, που κάθε φορά που έκλεινα μια ακόμη ιστορία, για να μου περάσει, έτρωγα από μία σοκολάτα.
Το αποτέλεσμα έπειτα από κάθε τέλος, ένα ξαφνιασμένο ύφος αγελάδας, το ερωτηματικό «τι διάβασα μόλις τώρα;» και προφανώς 1-2 κιλά παραπάνω… (ευτυχώς που δεν είναι καλοκαίρι).
Από την άλλη πλευρά, να πω ότι ο τύπος ξέρει να γράφει. Προφανώς και δεν ήθελε να μου μεταδώσει ανατριχίλα, προφανώς και στοχεύει στο σοκ! Αυτά τα κατάφερε 100%. Σε πηγαίνει βόλτα με βαρκούλα σε γαλήνια θαλασσίτσα και εκεί που γλαρώνεις αμέριμνα, σου αναποδογυρίζει την βάρκα.
Άτιμε Hill… έχεις πολλά θέματα! Και καλά κάνεις! Keep going!
Είναι γραμμένα από την οπτική γωνία ενός συγκεκριμένου ήρωα, κάθε φορά. Μέχρι πριν το τέλος, συνήθως ,δεν γίνεται τίποτα. Παρακολουθούμε την καθημερινότητα του ήρωα και περιμένουμε να γίνει κάτι. Αυτό το κάτι το οποίο συμβαίνει και κορυφώνει το κάθε διήγημα, δεν μας προκαλεί αγωνία, φόβο κ.λ.π. αλλά στην δική μου περίπτωση σοκ, ξάφνιασμα και μια δυσάρεστη αίσθηση…
Δεν πέρασα καλά, στον τρόμο ψάχνω πάντα την ανατριχίλα, εδώ βίωσα μια μουντίλα, μελαγχολία και ένα μίζερο αίσθημα, που κάθε φορά που έκλεινα μια ακόμη ιστορία, για να μου περάσει, έτρωγα από μία σοκολάτα.
Το αποτέλεσμα έπειτα από κάθε τέλος, ένα ξαφνιασμένο ύφος αγελάδας, το ερωτηματικό «τι διάβασα μόλις τώρα;» και προφανώς 1-2 κιλά παραπάνω… (ευτυχώς που δεν είναι καλοκαίρι).
Από την άλλη πλευρά, να πω ότι ο τύπος ξέρει να γράφει. Προφανώς και δεν ήθελε να μου μεταδώσει ανατριχίλα, προφανώς και στοχεύει στο σοκ! Αυτά τα κατάφερε 100%. Σε πηγαίνει βόλτα με βαρκούλα σε γαλήνια θαλασσίτσα και εκεί που γλαρώνεις αμέριμνα, σου αναποδογυρίζει την βάρκα.
Άτιμε Hill… έχεις πολλά θέματα! Και καλά κάνεις! Keep going!
Sign into Goodreads to see if any of your friends have read
Φαντάσματα του 20ού αιώνα.
Sign In »
Reading Progress
November 13, 2017
–
Started Reading
November 13, 2017
– Shelved
November 14, 2017
–
Finished Reading
Comments Showing 1-2 of 2 (2 new)
date
newest »
newest »
message 1:
by
Eliasdgian
(new)
-
rated it 3 stars
Nov 14, 2017 11:01PM
O J. Hill παχαίνει, λοιπόν! Ωραία η κριτική σου Nikoleta, συμπτωματικά διαβάζω το ίδιο βιβλίο αυτό το διάστημα, οπότε μένει να δούμε αν θα σε επιβεβαιώσω (πολύ πιθανόν και όσον αφορά τις σοκολάτες)!
reply
|
flag
Eliasdgian wrote: "O J. Hill παχαίνει, λοιπόν! Ωραία η κριτική σου Nikoleta, συμπτωματικά διαβάζω το ίδιο βιβλίο αυτό το διάστημα, οπότε μένει να δούμε αν θα σε επιβεβαιώσω (πολύ πιθανόν και όσον αφορά τις σοκολάτες)!"Σε ευχαριστώ Eliasdgian. Σίγουρα ο τύπος το κατέχει το άθλημα. Αργότερα συνειδητοποίησα οτι στο διήγημα που ανοίγει τη συγκεκριμένη συλλογή, το "Η καλύτερη ιστορία τρόμου της χρονιάς" κάνει την "τσαχπινιά" να μας μιλήσει για τον "κονκάρδα", ένα διήγημα που το σιχάθηκαν οι πάντες λόγω τις θεματικής του και του απρόσμενου τέλους, που όμως μας λεεί είναι ξεπερασμένη τεχνική. Εκεί επι της ουσίας μας προετοιμάζει για το τι θα ακολουθήσει, καθώς όλα τα διηγήματα του ακολουθούν το μοτίβο του κονκάρδα (όσον αφορά το απρόσμενο γύρισμα της πλοκής λίγο πριν το τέλος), λίγο ή πολύ. Πολύ έξυπνη πινελία. Γενικώς είναι πολύ δυνατά, απλώς δεν είναι το είδος που προτιμώ. Ανυπομονώ να ακούσω την άποψη σου.
