Booksreview96's Reviews > شهری چون بهشت

تابستلن ۱۴۰۱

بدبختی مثل لجن سیاهی بود که غرقشان کرده بود. در آن دست و پا می زدند و بهم می خوردند و همدیگر را می آزردند و بعد برای هم دلسوزی می کردند. ص۷۵

یه گنج قارون تو دل ادمیزاد پنهون کردن.گاهی هم یک مار جعفری رو این گنج دست نخورده خوابیده. باید ورد توکل بخونی و به ماره فوت کنی . به قدرت خدا اسیر دستت میشه. بهد سر فرصت میری سراغ این گنج. هرچی می خوای وردار. تمومی که نداره.چشمت رو ببند یکهو بپر تو آب . نترس. از چی می ترسی؟ گنجی که تو دل هست نمیذاره تو خفه بشی. وا می داردت به دست و پا زدن. آخرش به یک جایی میرسب. تو پستوی دل همه مون یه گنج قارون خوابیده. فقط باید سر این ماره رو ، که اسمش ترسه، یه طوری بکوبیم. ص۲۰۰