Johano Frederiko la 2-a (Saksio)

Johano Frederiko la 2-a
Persona informo
Johann Friedrich II. der Mittlere
Naskiĝo	8-an de januaro 1529 (1529-01-08) en Torgau
Morto	9-an de majo 1595 (1595-05-09) (66-jaraĝa) en Steyr
Mortis per	Morto per falo vd
Tombo	Preĝejo Sankta Maŭrico vd
Religio	luteranismo vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Familio
Dinastio	Dinastio Wettin vd
Patro	Johano Frederiko la Grandanima vd
Patrino	Sibylle of Cleves (en) vd
Gefratoj	John William, Duke of Saxe-Weimar (en) kaj John Frederick III, Duke of Saxony (en) vd
Edz(in)o	Palatina grafino Elisabeth de Simmern-Sponheim (1558 (Gregoria)–) Agnes de Hesio (1555 (Gregoria)–) vd
Infanoj	Johano Kazimiro de Saksio-Koburgo  ( Palatina grafino Elisabeth de Simmern-Sponheim) Johann Friedrich IV von Sachsen-Coburg-Eisenach (en)  ( Palatina grafino Elisabeth de Simmern-Sponheim) Johano Ernesto, duko de Saksio-Eisenach  ( Palatina grafino Elisabeth de Simmern-Sponheim) Friedrich von Sachsen-Coburg-Eisenach (en)  ( Palatina grafino Elisabeth de Simmern-Sponheim) vd
Profesio
Okupo	aristokrato vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Johano Frederiko la 2-a, duko de la saksioj (1529-1595)

'Johano Frederiko la 2-a (naskiĝinta la 8-an de januaro 1529 en Torgau, mortinta la 9-an de majo 1595 en Steyr en kaptiteco) estis nome saksia duko (1545-1566) fakte regante en Gotao kaj Koburgo. Patro lia estis duko Johano Frederiko la Grandanima.

Vivo

Ĝuis Johano Frederiko altnivelegan edukadon kaj frue iniciĝis en regadajn trukojn kaj aferojn. Vundite li savis sin disde la batalkampo de ĉe Mühlberg ĝis Wittenberg. Post la packontrakto de Wittenberg (19.5.1547) li transprenis la regadon de la eta restinta teritorio de la Ernestidoj, por si kaj siaj du nealdoltiĝintaj fratoj. Tia provizoraĵo daŭris ĝis la repotencakiro de la patro kiu, instigite de Johano Frederiko, fondis la universitaton de Jena.

Post la patra morto en 1557 la fratoj transdonis al li la plenan politikan povon. Post forpaso de Johano Frederiko la 3-a sen idoj en 1565, li regadis kune kun la frato Johano Vilhelmo kiu ricevis Koburgon; li mem ricevis Vajmaron kaj Gotaon. Rezidejo lia estis sur Kastelo Grimmenstein.

Johano Frederiko estis ano de luterana ortodokseco kaj strebis la regajnon de la elektisteco. Lia favoro por la fifamigita Vilhelmo de Grumbach rezultigis propran proskribiĝon fare de la imperiestro. En la 14.3.1567 li do devis alfronti arestiĝon kaj transporton al Vieno. Je Wiener Neustadt li estis en malliberejo, de 1572 kun la edzino Elisabeth (Palatinato) kaj certan tempon ankaŭ kun la filo Johano Ernesto.

Ŝatokupo de Johano Frederiko estis la teologio; sed li ankaŭ flegis viglan leterinterŝanĝon kun siaj filoj. Li mortis sur Kastelo Lamberg en Supra Aŭstrio kien oni sendis lin pro militoj kontraŭ la Turkoj. Lia unua geedziĝo kun Agnes (vidvino de princ-elektisto Maŭrico) restis seninfana. De la dua geedzeco pretervivis lin du filoj, Johano Kazimiro (Saksio-Koburgo) kaj Johano Ernesto (Saksio-Eisenach). Ili estis ricevinta, post la patra ekmalliberiĝo en 1570, ties posedaĵojn pere de kuratoreco. Epitafo belega de li troviĝas en la preĝejo Sankta Maŭrico (Koburgo).

Fonto

• "Johann" - ĉe: Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 10. Leipzig 1907, p. 276-277

Eksteraj ligiloj

• Klein, Thomas: "Johann Friedrich II." - ĉe: Neue Deutsche Biographie 10 (1974), p. 530