Keshtgar

شنیدستم که هر کوکب جهانیست		جداگانه زمین و آسمانیست
زمین در جو آن افلاک مینا		چو خشخاشی بود بر روی دریا
تو خود بنگر کز این خشخاش چندی		سزد تا بر غرور خود بخندی