پرش به محتوا

لینوس پاولینگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لینوس پاولینگ
۱۹۶۲
زادهٔ۲۸ فوریهٔ ۱۹۰۱
درگذشت۱۹ اوت ۱۹۹۴ (۹۳ سال)
ملیت ایالات متحده آمریکا
شهروندیایالات متحده آمریکا
محل تحصیلدانشگاه ایالتی اورگن
مؤسسه فناوری کالیفرنیا
شناخته‌شده
برای
فرزندان۴
جوایزمدال دیوی (۱۹۴۷)
جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۴)
جایزه صلح نوبل (۱۹۶۲)
جایزه صلح لنین (۶۹–۱۹۶۸)
نشان ملی علوم (۱۹۷۴)
نشان زرین لومونسف (۱۹۷۷)
نشان پریستلی (۱۹۸۴)
جایزه ونیوار بوش (۱۹۸۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)شیمی کوانتومی
زیست‌شیمی
محل کاربه عنوان عضو هیئت علمی
مؤسسه فناوری کالیفرنیا (۱۹۶۳–۱۹۲۷)
دانشگاه کالیفرنیا، سن دییگو (۱۹۶۹–۱۹۶۷)
دانشگاه استنفورد (۱۹۷۵–۱۹۶۹)

به عنوان همکار

دانشگاه کرنل (۱۹۳۸–۱۹۳۷)
دانشگاه آکسفورد (۱۹۴۸)
استاد راهنماریچارد سی تولمان
دیگر راهنمایان دانشگاهیآرنولد زومرفلد
نیلز بور
اروین شرودینگر
دانشجویان دکتریمارتین کارپلوس
ویلیام لیپسکام
امضاء
یادداشت‌ها
تنها شخصی که موفق به دریافت دو جایزه نوبل ناخواسته است

لینوس کارل پاولینگ (به انگلیسی: Linus Carl Pauling) (زادهٔ ۲۸ فوریهٔ ۱۹۰۱ – درگذشتهٔ ۱۹ اوت ۱۹۹۴) دانشمند، فعال صلح، شیمیدان، نویسنده و استاد دانشگاه اهل ایالات متحده آمریکا بود.

۱۹۶۴

او دارای بیش از ۱۲۰۰ مقاله و کتاب است که بیش از ۸۵۰ مورد از آن‌ها در زمینه مباحث علمی می‌باشد. هفته‌نامهٔ نیو ساینتیست، از او به عنوان یکی از ۲۰ دانشمند برتر تمام دوران، یاد می‌کند و تا سال ۲۰۰۰ او در بین تأثیرگذارترین دانشمندان در تاریخ رتبه ۱۶ را کسب کرده‌است. پائولینگ از بنیانگذاران شیمی کوانتومی و زیست‌شناسی مولکولی می‌باشد. پائولینگ دو بار برندهٔ جایزهٔ نوبل شد: یک بار شیمی در سال ۱۹۵۴ و یک بار صلح در سال ۱۹۶۲. او به همراه ماری کوری، جان باردین و فردریک سنگر، چهار فردی هستند که موفق به دریافت دو جایزه نوبل شده‌اند. پائولینگ تنها فردی است که دو جایزه نوبل را به صورت انفرادی (و بدون اشتراک با دیگری) کسب کرده‌است. پس از ماری کوری، او دومین فردی است که موفق به دریافت دو جایزهٔ نوبل در دو زمینه متفاوت شد.

مقیاس پاولینگ در الکترونگاتیوی به نام او نامیده شده‌است.

دو سال پیش از مرگش، دایسوکه ایکیدا فیلسوف بودایی، متن مکالمه خودش با پائولینگ را منتشر نمود که در آن پائولینگ بی‌خدایی خود را اظهار کرده بود.[۱]

در سال‌های پایانی زندگی‌اش اقدام به معرفی مگا ویتامین‌های درمانی و مکمل‌های غذایی، به ویژه اسید اسکوربیک (معروف به ویتامین سی) کرد که هیچ یک از این اقدامات پایانی وی مورد تایید جامعهٔ پزشکی و علمی قرار نگرفت.


۱۹۵۵

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. "... I [Pauling] am not, however, militant in my atheism. The great English theoretical physicist Paul Dirac is a militant atheist. I suppose he is interested in arguing about the existence of God. I am not. It was once quipped that there is no God and Dirac is his prophet." Linus Pauling & Daisaku Ikeda (1992). -9780867202786 A Lifelong Quest for Peace: A Dialogue. Jones & Bartlett. pp. -9780867202786/page/22 22. ISBN 0-86720-277-7. {{cite book}}: Check |url= value (help)

پیوند به بیرون

[ویرایش]