Hunerico

Hunerico

Biografía
Nacemento	411
Morte	23 de decembro de 484 (Gregoriano) (72/73 anos) Cartago
Causa da morte	peste
Rei dos vándalos
477 – 484 ← Xenserico – Guntamundo →
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino vándalo
Relixión	Arianismo
Actividade
Ocupación	monarca
Familia
Cónxuxe	Eudocia (filla de Valentiniano III)
Fillos	Hilderico
Pai	Xenserico
Irmáns	Theoderich

Hunerico (antes de 430 – 23 de decembro de 484), rei de vándalos e alanos entre 477 e 484, fillo e sucesor de Xenserico.

Traxectoria

Aínda príncipe, casou por primeira vez (antes de 451) cunha princesa visigoda, filla do rei Teodorico, que será pouco despois devolta á Galia co nariz cortado e o rostro salvaxemente mutilado. En 455, ou pouco despois, desposa pola forza a Eudocia, filla do emperador Valentiniano III, que fora levada como refén a Cartago e mantida durante sete anos como prisioneira de Xenserico, á que repudiará no ano 472. Desta unión nacerá o futuro rei Hilderico.

En xaneiro de 477, Xenserico morreu octoxenario logo dun reinado de medio século. Tan pronto como Hunerico accedeu ao trono, fixo asasinar ou executar a dous dos seus irmáns aínda vivos, Teuderico e Teoderico, así como ás súas esposas e fillos.

Malia profesar o arianismo, ao comezo do seu reinado mostrouse tolerante cos católicos, perseguindo en cambio aos seguidores do maniqueísmo que se instalaron con puxanza no norte de África. A requirimento do emperador Zenón chega a permitir en 481 a elección dun novo bispo católico de Cartago, vinte e catro anos logo da supresión do bispado por Xenserico. En 483, con todo, prohibe novamente a sede católica de Cartago e desterra ao bispo Uxío ao sur de Tunisia. A súa política relixiosa foi contraditoria, ata o punto de que, tras permitir o 1 de febreiro de 484 un encontro entre bispos arianos e católicos, o 24 de febreiro do mesmo ano promulga un edicto polo que se declara a estes últimos herexes en caso de non abrazaren a doutrina ariana. Numerosos clérigos parten ao exilio, mentres que outros son confinados no sur do seu reino, torturados ou mortos na fogueira.

No relativo á política exterior, logrou manter o control vándalo sobre as illas do Mediterráneo Occidental, fortalecendo a súa armada. No interior de África, en cambio, os bérberes iniciaron as súas conquistas en territorio alxeriano, creando aos vándalos grandes problemas loxísticos por mor dos continuos ataques que obstaculizaban a comunicación entre os seus asentamentos de Cartago e Tánxer.

Alcanzado pola peste a finais do ano 484 (un castigo divino, segundo os católicos), morreu o 23 de decembro do mesmo ano, sendo sucedido polo seu sobriño Guntamundo.

Véxase tamén

Bibliografía

• Goldsworthy, Adrian (2009). The Fall of the West (en inglés). Londres: Orion Publishing Group Limited. ISBN 978-0-297-84563-8. 
• Smith, William, ed. (1867). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology (en inglés). Boston: Little, Brown and Company. 

Reino vándalo
Segue a: Xenserico	Hunerico (477-484)	Precede a: Guntamundo