Erich Brandenberger
Erich Brandenberger | ||||
---|---|---|---|---|
Erich Brandenberger (links) en Erich von Manstein in 1941
| ||||
Land/zijde | Duitse Keizerrijk Weimarrepubliek nazi-Duitsland | |||
Onderdeel | Deutsches Heer Reichswehr Heer | |||
Dienstjaren | 1911 - 1945 | |||
Rang | General der Panzertruppe | |||
Eenheid | Führerreserve (OKH) 15 februari 1941 - 20 februari 1941[1] Führerreserve (OKH) 17 januari 1943 - 21 mei 1943[1] Führerreserve (OKH) 20 februari 1945 - 26 maart 1945[1] | |||
Bevel | 8e Pantserdivisie 20 februari - 21 februari 1941[2] 26 mei 1941 - 8 december 1941[2] 20 maart 1942 - 6 augustus 1942[2] 10 november 1942 - 17 januari 1943[2] 59e Legerkorps 17 januari 1943 - 15 maart 1943 29e Legerkorps 21 mei 1943 - 30 juni 1944 7e Leger (m. d. F. b.)[1] 30 augustus 1944[3]/ 31 augustus 1944[1] - 12[1]/20[3]/21 februari 1945 19e Leger (m. d. F. b.) 26 maart 1945 - 5 mei 1945 | |||
Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
Onderscheidingen | zie onderscheidingen | |||
|
Adolf Robert[4] Erich Brandenberger (Augsburg, 15 juli 1892 - Bonn, 21 juni 1955) was een Duitse officier en General der Panzertruppe tijdens in de Tweede Wereldoorlog. Hij was een drager van het Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Brandenberger als officier bij het Königlich Bayerisches 6. Feldartillerie-Regiment „Prinz Ferdinand von Bourbon, Herzog von Calabrien“ (vrije vertaling: 6e Beierse Veldartillerie Regiment). Hij begon de Tweede Wereldoorlog als chef van de generale staf van het 13e Legerkorps (16 september 1939 - 15 februari 1941) op de Westwall. Hij voerde het bevel over de Pantserdivisie (20 februari 1941 - 17 januari 1943), het 59e Legerkorps (17 januari - 15 maart 1943) en het 29e Legerkorps (21 mei 1943 - 30 juni 1944) aan het oostfront.
Eind 1944 en begin 1945 werd hij mit der Führung beauftragt (m. d. F. b.) (vrije vertaling: met het leiderschap belast) van het 7. Armee (7e Leger) aan het Westfront tijdens het Duitse Ardennenoffensief (Von Runstedtoffensief). Hij gaf zich op 6 mei 1945 over aan de Amerikaanse troepen onder leiding van Edward H. Brooks als bevelhebber van het 19e leger in Innsbruck.
Militaire carrière
[bewerken | brontekst bewerken]- Fahnenjunker: 1 augustus 1911[1]
- Fähnrich: 7 maart 1912[1]
- Leutnant: 25 oktober 1913[1]
- Oberleutnant: 17 januari 1917[1]
- Hauptmann: 1 januari 1923[1]
- Major: 1 februari 1932[1]
- Oberstleutnant: 1 juli 1934[1]
- Oberst: 1 augustus 1936[1]
- Generalmajor: 1 augustus 1940[1][4]
- Generalleutnant: 1 augustus 1942[1][4]
- General der Artillerie 1 augustus 1943[4] hernoemd in General der Panzertruppe: 8 november 1943[1][4]
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.324) op 12 november 1943 als General der Panzertruppe en Kommandierender General van het 29e Legerkorps/ 6e Leger / Heeresgruppe Süd[1][4][5]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.357) op 15 juli 1941 als Generalmajor en Commandant van de 8e Pantserdivisie / 56e Gemotoriseerde Korps / 4e Pantserleger / Heeresgruppe Mitte[1][4][5]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (15 mei 1940[1][5]) en 2e Klasse (24 december 1939[1][5])
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (7 september 1916[1]) en 2e Klasse (21 oktober 1914[1])
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[1][5]
- Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 4e Klasse met Zwaarden en Kroon op 3 september 1918[1]
- Ereteken van de Duitse Verdedigingswal op 22 november 1940[1][5]
- Gewondeninsigne 1918 in zwart[1]
- Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42[1][5] in 1942
- Dienstonderscheiding van Leger en Marine, 1e Klasse (25 dienstjaren)[1][5]
- Medaille ter Herinnering aan de 13e Maart 1938
- Hij werd eenmaal genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op 18 februari 1944[5][6]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Erich Brandenberger op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- (de) Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Duitsland: Scherzers Militaer-Verlag, p. 238. ISBN 978-3-938845-17-2.
- (de) Thomas, Franz (1997). Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag, p. 71. ISBN 978-3-7648-2299-6.
- (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II. Aspekt. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 30 juli 2021.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1.Januar 1944 bis 9.Mai 1945. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), pp. 37. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 30 juli 2021.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac (de) Axis Biographical Research: DAS HEER, GENERAL, General der Panzertruppe Erich Brandenberger. Geraadpleegd op 29 juli 2021. Gearchiveerd op 29 juli 2021.
- ↑ a b c d Kursietis 1999, p.89.
- ↑ a b Kursietis 1999, p.27.
- ↑ a b c d e f g (en) World War II unit histories & officers: Generale des Heeres 1939-1945, Br, Brandenberger, (Adolf Robert) Erich. Geraadpleegd op 30 juli 2021.[dode link]
- ↑ a b c d e f g h i Traces of War: Brandenberger, Erich (8. Panzer-Division). Geraadpleegd op 29 juli 2021. Gearchiveerd op 13 augustus 2020.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1989, p.37.