47 Pułk Artylerii Haubic
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
mjr Maksym Krupień |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
47 Pułk Artylerii Haubic (47 pah) – pułk artylerii ludowego Wojska Polskiego.
47 pułk artylerii haubic został sformowany we wsi Adampol koło Włodawy na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiegoz 20 sierpnia 1944 roku. W grudniu 1944 roku w Adampolu żołnierze pułku złożyli przysięgę[1].
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- mjr Maksym Krupień (od 4 IX 1944)
Skład etatowy
[edytuj | edytuj kod]- dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]Pułk wchodził w skład 7 Brygady Artylerii Haubic[2]. Walczył w operacji łużyckiej pod Schwartz Adler i o stację kolejową Radibor. Prowadząc działania pościgowe w operacji praskiej doszedł 40 km na płn.-zach. od stolicy Czech. Szlak bojowy zakończył 11 maja 1945 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ways 1967 ↓, s. 134.
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 735.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław S. Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967, seria: Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej.