Przejdź do zawartości

5 Flota Powietrzna (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 Flota Powietrzna
Luftflotte 5
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

12 kwietnia 1940

Rozformowanie

16 września 1944

Dowódcy
Pierwszy

Erhard Milch

Ostatni

Josef Kammhuber

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Luftwaffe

Rodzaj wojsk

wojska lotnicze

5 Flota Powietrzna (niem. Luftflotte 5) – związek operacyjny lotnictwa III Rzeszy z okresu II wojny światowej, uczestniczył m.in. w agresji na Danię i Norwegię oraz ataku na Związek Radziecki.

5 Flota Powietrzna utworzona została 12 kwietnia 1940 i tuż po utworzeniu zaangażowana do trwającego niemieckiego ataku na Danię i Norwegię[1]. Liczyła w tym czasie 1000 samolotów, z czego 500 to samoloty transportowe Junkers Ju-52. Pomimo osiągnięcia pełnego panowania w powietrzu i odniesionego zwycięstwa w ataku na Norwegię Luftwaffe poniosła wysokie straty w postaci 242 samolotów. Straty aliantów wynosiły zaledwie 50 samolotów[2].

Podczas bitwy o Anglię, 5 Flota Powietrzna z lotnisk w Danii i Norwegii miała wspierać 2 i 3 Flotę Powietrzną które atakowały Wielką Brytanię oraz blokować brytyjską bazę marynarki wojennej w Scapa Flow[3]. W tym czasie 5 Flota Powietrzna miała na wyposażeniu m.in. 130 bombowców dalekodystansowych Focke-Wulf Fw 200, 30 myśliwców ciężkich Messerschmitt Bf 110 i 30 samolotów zwiadowczych Dornier Do 17[4].

Atak III Rzeszy i jej satelitów na Związek Radziecki spowodował, że 5 Flota Powietrzna licząca ponad 900 samolotów zabezpieczała działania bojowe niemieckiej Armii Norwegia i dwóch armii fińskich tzw. Armii Południowo-Wschodniej i tzw. Armii Karelskiej[5].

Dowódcy 5 Floty Powietrznej

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]