Przejdź do zawartości

Antoni (Romanowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni
Wasilij Romanowski
Metropolita stawropolski i bakijski
ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1886
Sawinki

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1962
Stawropol

Miejsce pochówku

Stawropol

Metropolita stawropolski i bakijski
Okres sprawowania

1962

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia sawropolska i bakijska

Śluby zakonne

13 sierpnia 1911

Diakonat

15 sierpnia 1911

Prezbiterat

15 sierpnia 1912

Chirotonia biskupia

17 listopada 1924

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 listopada 1924

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Cerkiew Przemienienia Pańskiego

Konsekrator

Tichon

Współkonsekratorzy

Piotr (Polański)

Antoni, imię świeckie Wasilij Antonowicz Romanowski, ros. Антоний, świeckie Василий Антонович Романовский (ur. 22 lutego?/6 marca 1886 w Sawinkach, zm. 7 listopada 1962 w Stawropolu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z ubogiej rodziny, jego ojciec pracował jako stróż i dzwonnik w miejscowej wiejskiej cerkwi. Seminarium duchowne ukończył w Kijowie. W 1913 w tamtejszej Akademii Duchownej uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. W trakcie studiów, 13 sierpnia 1911, złożył wieczyste śluby mnisze, a następnie został wyświęcony na hierodiakona (15 sierpnia 1911) i hieromnicha (15 sierpnia 1912). Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony w seminarium duchownym w Tyflisie, początkowo jako wykładowca teologii zasadniczej, dogmatycznej i moralnej, zaś od 1918 do 1919 – jako inspektor. Od 1919 był dziekanem rosyjskich monasterów na terenie Gruzji z godnością igumena.

17 listopada 1924 w cerkwi Przemienienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa suchumskiego i erywańskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział m.in. patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon oraz metropolita kruticki i kołomieński Piotr. W 1927 biskup Antoni został aresztowany i skazany na dwuletnią zsyłkę. Przed wywózką do obwodu marijskiego był przetrzymywany w więzieniu na Butyrkach. Po zakończeniu kary udał się do Szacht i objął urząd biskupa dońskiego. Na skutek donosu właściciela domu, w którym wynajmował pokój, został aresztowany ponownie.

W 1935, po odbyciu kolejnej kary, objął urząd biskupa stalingradzkiego. Eparchią stalingradzką zarządzał przez dwa następne lata, do kolejnego aresztowania. Więzienie opuścił w 1943 i we wrześniu tego roku został mianowany arcybiskupem stawropolskim i piatigorskim. Reprezentował Patriarchat Moskiewski w rozmowach z Gruzińskim Kościołem Prawosławnym w sprawie przywrócenia jedności kanonicznej między Kościołami. Doprowadził również do ponownego otwarcia seminarium duchownego w Stawropolu. W 1945 jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup stawropolski i bakijski. Od 1944 do 1945 był dodatkowo locum tenens eparchii chersońskiej.

W 1962 podniesiony do godności metropolity, w tym samym roku zmarł. Został pochowany w sąsiedztwie soboru św. Andrzeja w Stawropolu[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]