Przejdź do zawartości

Arnaldo Forlani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnaldo Forlani
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1925
Pesaro

Data i miejsce śmierci

6 lipca 2023
Rzym

Premier Włoch
Okres

od 18 października 1980
do 28 czerwca 1981

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poprzednik

Francesco Cossiga

Następca

Giovanni Spadolini

Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres

od 29 lipca 1976
do 4 sierpnia 1979

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poprzednik

Mariano Rumor

Następca

Franco Maria Malfatti

Prezydent Sandro Pertini i ministrowie rządu Arnalda Forlaniego (1980)

Arnaldo Forlani (ur. 8 grudnia 1925 w Pesaro, zm. 6 lipca 2023 w Rzymie[1]) – włoski polityk, przywódca Chrześcijańskiej Demokracji, wieloletni parlamentarzysta i minister, premier Włoch w latach 1980–1981.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze. W 1948 zajął się działalnością polityczną jako sekretarz prowincjonalny chadecji w Pesaro. Stopniowo awansował w hierarchii partyjnej, od 1954 był członkiem władz centralnych. Dwukrotnie (1969–1973 i 1989–1992) pełnił funkcję jej sekretarza (przewodniczącego)[2].

Zasiadał w radzie miejskiej Pesaro, a także w radzie prowincji. W latach 1958–1994 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji. Od 1989 do 1994 był jednocześnie członkiem Parlamentu Europejskiego III kadencji, należąc do grupy Europejskiej Partii Ludowej[3].

Pod koniec lat 60. był ministrem ds. przedsiębiorstw państwowych i do kontaktów z ONZ w dwóch gabinetach, na czele których stał Mariano Rumor. Premier Aldo Moro powierzył mu tekę ministra obrony w swoim czwartym i piątym rządzie (1974–1976). W trzecim, czwartym i piątym gabinecie Giulia Andreottiego (1976–1979) kierował resortem spraw zagranicznych.

Pomiędzy 18 października 1980 a 28 czerwca 1981 sprawował urząd premiera Włoch. Stał na czele rządu tworzonego przez koalicję chadeków, socjalistów, socjaldemokratów i republikanów[4]. W latach 1983–1987 w dwóch rządach Bettina Craxiego pełnił funkcję wicepremiera.

Arnaldo Forlani należał do najbardziej wpływowych polityków lat 80. i początku lat 90. Z tego okresu pochodzi akronim CAF, od nazwisk Bettina Craxiego, Giulia Andreottiego i Arnalda Forlaniego, symbolizujący domniemany układ tych polityków (liderów chadecji i socjalistów) w celu podporządkowania sobie sceny politycznej[5][6]. Karierę polityczną przywódcy chadeków przerwała seria afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli). Arnaldo Forlani został oskarżony o nielegalne finansowanie partii w ramach tzw. sprawy Enimont, w procesie karnym skazano go za to na karę dwóch lat i czterech miesięcy pozbawienia wolności[7]. Był również skazany na karę trzech lat pozbawienia wolności za przyjmowanie łapówek w zamian za kontrakty drogowe, jednak w wyniku odwołania został od tych zarzutów w całości uniewinniony[8].

Zmarł 6 lipca 2023[1]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 10 lipca 2023; na ten dzień ogłoszono żałobę narodową[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Addio a Forlani, dal „preambolo” al Caf casini: per me fu un onore stargli al fianco. lastampa.it, 6 lipca 2023. [dostęp 2023-07-07]. (wł.).
  2. Leaders of Italy. terra.es. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).
  3. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-02-13].
  4. Skład rządu Arnalda Forlaniego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
  5. Sebastiano Messina: Tra Forlani e Andreotti spuntò l’„arcicattolico”. repubblica.it, 22 marca 1999. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
  6. William V. Harris: Italy: Purgatorio. nybooks.com, 3 marca 1994. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).
  7. Arnaldo Forlani. biografieonline.it. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
  8. Tangenti, assolto Forlani La telefonata di Casini. corriere.it, 16 stycznia 2004. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
  9. Arnaldo Forlani come Berlusconi, la decisione del governo: funerali di Stato e lutto nazionale per l’ex premier Dc. open.online, 7 lipca 2023. [dostęp 2023-07-11]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]