Przejdź do zawartości

Bülent Arel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bülent Arel
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1919
Stambuł

Pochodzenie

tureckie

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1990
Stony Brook

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Bülent Arel (ur. 23 kwietnia 1919 w Stambule, zm. 24 listopada 1990 w Stony Brook[1]) – turecki kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył konserwatorium w Ankarze, gdzie studiował u Necila Kazıma Aksesa i Eduarda Zuckmayera[1]. W latach 1941–1947 przebywał w Paryżu, gdzie studiował inżynierię dźwięku[1]. Pracował w radiu w Ankarze (1951–1959 i 1963–1965)[1], gdzie był dyrektorem muzycznym[2]. Od 1959 do 1963 roku zatrudniony był w Columbia-Princeton Electronic Music Studio[1]. Wykładał teorię muzyki w konserwatoriach w Ankarze i Stambule[2]. W latach 1961–1962 i 1965–1970[1] profesor kompozycji i muzyki elektronicznej na Uniwersytecie Yale[2]. Od 1971 roku był wykładowcą Stony Brook University[1][2].

Tworzył muzykę w stylu neoklasycznym, inspirowaną dokonaniami Ravela i Strawinskiego, sięgał jednak również po dodekafonię i atonalność[1]. Skomponował m.in. dwie symfonie (1945, 1947), Passacaglia na smyczki i perkusję (1944), Short Piece na orkiestrę (1967), koncert fortepianowy (1943), 4 utwory na kwartet smyczkowy (1947), musical Boulevard (1963), pieśni, balety, ponadto muzykę elektroniczną (Electronic Music I 1960, Impressions of Wall Street 1961, balet do muzyki elektronicznej Mimiana 1968)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 24. ISBN 0-674-37299-9.
  2. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 65. ISBN 83-224-0113-2.