Przejdź do zawartości

Bazylika św. Saturnina w Tuluzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bazylika św. Saturnina
Basilique Saint-Sernin
kolegiata, bazylika mniejsza
Ilustracja
Bazylika w 2020
Państwo

 Francja

Miejscowość

Tuluza

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

Tuluzy

Bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 1878
Leon XII

Wezwanie

św. Saturnina

Wspomnienie liturgiczne

29 listopada

Położenie na mapie Tuluzy
Mapa konturowa Tuluzy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Saturnina”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Saturnina”
Położenie na mapie Oksytanii
Mapa konturowa Oksytanii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Saturnina”
Położenie na mapie Górnej Garonny
Mapa konturowa Górnej Garonny, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Saturnina”
Ziemia43°36′29,9″N 1°26′30,8″E/43,608306 1,441889
Strona internetowa

Bazylika św. Saturnina (fr. Basilique Saint-Sernin) – rzymskokatolicka bazylika mniejsza znajdująca się we francuskim mieście Tuluza.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą świątynię w tym miejscu wzniesiono pod koniec IV wieku, z inicjatywy biskupa Sylwiusza, nad grobem św. Saturnina[1]. Jej budowę ukończył biskup Eksuperiusz około 400 roku. Pierwsza wzmianka o kapitule działającej przy kościele pochodzi z 844. W 1070 rozpoczęto budowę obecnej świątyni. Król Ludwik VIII sprowadził do kościoła relikwie św. Edmunda i św. Gilberta. W 1251 książę Alfons z Poitiers, brat Ludwika IX, przywiózł do bazyliki cierń z korony cierniowej Chrystusa. Około 1200 wzniesiono dzwonnicę, a budowę całego kościoła ukończono pod koniec XIII wieku. W latach 1860–1879 wymieniono dach oraz przebudowano absydę pod okiem architekta Eugènego Viollet-le-Duca. W 1878 papież Leon XII podniósł kościół do rangi bazyliki mniejszej. W 1998 bazylikę wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod punktem Szlaki pielgrzymkowe do Santiago de Compostela[2].

Architektura i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Kościół pięcionawowy, długi na ponad 100 m i szeroki na 64 metry. Korpus nawowy posiada 12 przęseł, nawa główna jest sklepiona kolebkowo na wysokości 21 metrów[3].

Na emporze znajdują się organy z 1889, wzniesione przez organmistrza Aristidego Cavaillégo-Colla. Oryginalnie posiadały 54 głosy oraz 3 manuały. Przeszły renowację w 1996 oraz 2017[4].

Na wieży bazyliki zawieszony jest 21-dzwonowy karylion. Instrumenty pochodzą głównie z XIX wieku, gdyż rewolucję francuską przetrwały tylko 2 dzwony[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Histoire - Voir la vidéo [online], Basilique Saint-Sernin de Toulouse (Site officiel), 31 lipca 2019 [dostęp 2022-01-22] (fr.).
  2. Le carillon de l'église Saint-Sernin à Toulouse [online], neep.free.fr [dostęp 2022-01-22].
  3. Architecture [online], Basilique Saint-Sernin de Toulouse (Site officiel), 30 lipca 2019 [dostęp 2022-01-22] (fr.).
  4. Grandes orgues [online], Basilique Saint-Sernin de Toulouse (Site officiel), 24 lipca 2019 [dostęp 2022-01-22] (fr.).
  5. Cloches et carillons [online], Basilique Saint-Sernin de Toulouse (Site officiel), 29 lipca 2019 [dostęp 2022-01-22] (fr.).