Przejdź do zawartości

Carlo Rezzonico

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlo Rezzonico
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1724
Wenecja

Data i miejsce śmierci

26 stycznia 1799
Rzym

Kamerling
Okres sprawowania

24 stycznia 1763–26 stycznia 1799

Wicekanclerz Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania

22 listopada 1758–24 stycznia 1763

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

15 marca 1773

Sakra biskupia

21 marca 1773

Kreacja kardynalska

11 września 1758
Klemens XIII

Kościół tytularny

S. Lorenzo in Damaso (22 listopada 1758)
S. Clemente (24 stycznia 1763)
S. Marci (14 grudnia 1772)
Biskup Sabiny (15 marca 1773)
Biskup Porto e S. Rufina (29 stycznia 1776)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 marca 1773

Konsekrator

Giovanni Francesco Albani

Współkonsekratorzy

Giuseppe Maria Contesini
Orazio Mattei

Carlo Rezzonico (ur. 25 kwietnia 1724 w Wenecji – zm. 26 stycznia 1799 w Rzymie) – włoski kardynał, bratanek papieża Klemensa XIII.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1758 mianowany przez niego kardynałem i sekretarzem ds. Memoriałów (petycji). 1758-63 stał na czele Kancelarii Apostolskiej, a od 1763 był kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. Był członkiem powołanej w 1767 roku przez papieża Klemensa XIII w związku z groźbą przyznania praw dysydentom Kongregacji do Spraw Polskich[1]. W 1773 uzyskał promocję do rangi biskupa suburbikarnej diecezji Sabina i przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Giovanni Francesco Albani. Brał udział w konklawe 1769 i Konklawe 1774–1775. Biskup Porto e Santa Rufina od 1776. Archiprezbiter bazyliki laterańskiej od stycznia 1781. W styczniu 1777 mianowany sekretarzem Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, stał na jej czele aż do śmierci. Został pochowany w swym kościele tytularnym S. Marci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]