Przejdź do zawartości

EW54

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
EW54
Ilustracja
Kraj produkcji

 Szwecja

Producent

ASEA

Lata budowy

1950–1953

Układ osi

2'2'+Bo'Bo'+2'2'

Układ wagonów

r+s+r

Wymiary
Masa służbowa

118,2 Mg

Długość

63 100 mm

Wysokość

4400 mm

Średnica kół

napędnych: 1000 mm
tocznych: 940 mm

Napęd
Typ silników

LIB88

Liczba silników

4

Napięcie zasilania

3 kV DC

Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła

480 kW

Prędkość konstrukcyjna

100 km/h

System hamulca

Westinghouse

Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących

240

Liczba miejsc ogółem

530

EW54 – trójwagonowe elektryczne zespoły trakcyjne produkowane dla PKP w latach 1950–1952 przez szwedzką firmę ASEA. Do roku 1953 zostały dostarczone 44 EZT tej serii, które wycofano na początku lat 80.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej zaistniała potrzeba odbudowy i elektryfikacji Warszawskiego Węzła Kolejowego. W roku 1946 rozpoczęto rozmowy ze szwedzkim koncernem ASEA traktujące o dostawie urządzeń i taboru elektrycznego.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

ASEA wyprodukowała specjalnie na potrzeby PKP 44 sztuki EZT serii EW54. Pierwsze trzy jednostki dostarczono w grudniu 1950, pozostałe dotarły do Polski w latach 1951–1953[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

EW54 składały się trzech wagonów – wagony skrajne były wagonami rozrządczymi (sterowniczymi), środkowy natomiast był wagonem silnikowym.

Ze względu na spodziewane w WWK zagęszczenie przystanków, a tym samym zmniejszenie średniej odległości między przystankami, konieczne było zwiększenie mocy ciągłej silnika trakcyjnego tego zespołu do 120 kW i odpowiednio mocy godzinowej do 166 kW. Zrezygnowano z zastosowania wspólnych wózków dla wagonów doczepnych tak jak to miało miejsce w EZT serii EW51, gdyż okazały się one kłopotliwe w eksploatacji i przy naprawach.

Schemat elektryczny tej serii był bardzo zbliżony do układu elektrycznego serii EW51. Zrezygnowano jedynie z zabezpieczenia całości obwodów WN bezpiecznikiem topikowym, jaki był zastosowany przed wojną przez Anglików. Rozwiązanie to było trudne eksploatacyjnie, gdyż bezpiecznik umieszczony na dachu eksplodował przy zwarciach i powstawało niebezpieczeństwo porażenia pasażerów, więc został wyeliminowany w praktyce przez PKP. Utrzymano bezpiecznik dla obwodów mniejszej mocy, tj. przetwornicy i ogrzewania. Jako zabezpieczenie obwodu głównego zastosowano wyłącznik główny.

Eksploatacja

[edytuj | edytuj kod]

EW54 zostały stworzone z myślą o WWK i właśnie tam je skierowano. Eksploatację tej serii zakończono na początku lat 80. XX wieku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elektryczny zespół trakcyjny EW [online], kolej.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]