Przejdź do zawartości

Fokker D.III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fokker D.III
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Fokker Aeroplanbau

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

1 (pilot)

Historia
Data oblotu

20 lipca 1916

Lata produkcji

1916

Dane techniczne
Napęd

1 14-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel U.III

Moc

160 KM (120 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,05 m

Długość

6,3 m

Wysokość

2,25 m

Powierzchnia nośna

20 m²

Masa
Własna

452 kg

Startowa

710 kg

Osiągi
Prędkość maks.

160 km/h

Prędkość wznoszenia

1000 m w 3 min

Długotrwałość lotu

1,5 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 lub 2 km lMG 08 7,92 mm – stałe, w górnej części kadłuba
Użytkownicy
 Cesarstwo Niemieckie,  Holandia

Fokker D.IIIniemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany w wytwórni Fokker Aeroplanbau w Schwerinie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Fokker D.III (oznaczenie fabryczne Fokker M19) stanowił rozwinięcie konstrukcji myśliwca Fokker D.II. Główną różnicę stanowił mocniejszy silnik rotacyjny Oberursel U.III w układzie podwójnej gwiazdy. Poza różnicami w osłonie silnika (dłuższej i charakteryzującej się dodatkowymi otworami wentylacyjnymi z przodu na obwodzie), wygląd samolotu pozostał bardzo podobny do poprzednika. Zrezygnowano poza tym z charakterystycznego wysuniętego do przodu podwozia głównego na rzecz bardziej klasycznego rozwiązania. Poza tym konstrukcja, zwłaszcza skrzydeł, została nieco wzmocniona[1]

Zbudowano 159 samolotów tego typu[2] (spotykane też są w publikacjach inne zbliżone liczby).

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Fokker D.III wszedł do służby w lotnictwie niemieckim pod koniec 1916 roku, wchodząc w skład eskadr myśliwskich (Jasta). Jego osiągi nie uległy jednak znacznej poprawie w stosunku do Fokkera D.II, a zastosowany silnik był zawodny, więc typ ten został w jednostkach bojowych szybko zastąpiony przez lepsze myśliwce Halberstadt D.II i Albatros D.II i ich wersje[1]. Niemniej, na Fokkerach D.III latało przez krótki okres i odnosiło zwycięstwa wielu znanych lotników, jak Ernst Udet i Oswald Boelcke, latał na nim także Manfred von Richthofen[1].

W 1917 roku pozostałe myśliwce skierowano do szkolenia, a 10 sztuk sprzedano w październiku 1917 roku Holandii, gdzie służyły do 1921 roku[3].

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Fokker D.III był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kadłub stanowiła kratownica spawana z rur stalowych, usztywnianych drutami, obciągnięta płótnem, o pionowych bokach i klinowato schodzących się w stronę ogona płaszczyznach górnej i dolnej (jak w poprzednikach: D.II i E.I–IV). Skrzydła dwudźwigarowe, bez wzniosu, o równej rozpiętości i kształcie trapezowym. Komora płatów z dwoma parami rozpórek po każdej ze stron, usztywniona drutami, górny płat nieco wysunięty do przodu. Skrzydła bez lotek, ze skręcanymi elastycznymi końcówkami. Usterzenie płytowe, bez stateczników – ster kierunku w kształcie przecinka, stery wysokości o kształcie trapezowym (podobne, jak w poprzednich myśliwcach Fokkera). Podwozie klasyczne – stałe, z niedzieloną osią i płozą ogonową[1].

Napęd – 1 14-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel U.III, o mocy 160 KM (120 kW), w podkowiastej osłonie, otwartej od dołu. Śmigło dwułopatowe, drewniane.

Uzbrojenie:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d P. Gray, O. Thetford, op. cit.
  2. Walerij Obuchowicz, Andriej Nikiforow: Samoliety Pierwoj Mirowoj Wojny (Самолеты первой мировой войны). Harwest, 2003. ISBN 985-13-1701-2. s. 205 (ros.).
  3. William Green, The Complete Book of Fighters, Gordon Swanborough, New York: Smithmark, 1994, s. 221, ISBN 0-8317-3939-8, OCLC 31750559.
  4. Harry Woodman, Spandau guns, seria Windsock Mini Datafile nr 10, Berkhamsted: Albatros Publications, 1997, s. 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Peter Gray, Owen Thetford, German aircraft of the First World War, New York, 1970, s. 91-94.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]