Przejdź do zawartości

Fryderyk Zoll (starszy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fryderyk Zoll
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1834
Dolna Wieś

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1917
Kraków

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo rzymskie
Doktorat

1858

Habilitacja

1862

Profesura

1865

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

rektor
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Fryderyk Zoll
Data urodzenia

2 grudnia 1834

Data śmierci

1 kwietnia 1917

Poseł do Sejmu Krajowego
Okres

od 1883
do 1902

Fryderyk Zoll, starszy (ur. 2 grudnia 1834 w Dolnej Wsi, zm. 1 kwietnia 1917 w Krakowie) – polski prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek i wiceprezes Akademii Umiejętności w Krakowie, poseł na Sejm Krajowy Galicji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Fryderyk Zoll (przed 1906)

Wykształcenie i kariera uniwersytecka

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa (nauczyciela budownictwa w Szkole Inżynierskiej w Krakowie, burmistrza Podgórza) i Katarzyny z Wątorskich. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wieliczce, następnie do gimnazjum w Bochni i Gimnazjum Św. Anny w Krakowie. W latach 1852–1856 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, m.in. pod kierunkiem Józafata Zielonackiego. W 1858 obronił doktorat z prawa i został asystentem w Katedrze Prawa Rzymskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po habilitacji (1862) objął kierownictwo tej katedry, początkowo jako docent, od 1863 profesor nadzwyczajny, a od 1865 profesor zwyczajny. Pięciokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa (1871/1872, 1878/1879, 1886/1887, 1896/1897, 1902/1903), był również rektorem Uniwersytetu (1875–1877 i 1893/1894) oraz prorektorem (1877/1878 i 1894/1895). Prowadził wykłady do 1906, gdy został przeniesiony w stan spoczynku.

Akademia Umiejętności

[edytuj | edytuj kod]

W 1873 został członkiem czynnym Akademii Umiejętności w Krakowie. W 1878 został przewodniczącego Komisji Prawniczej Akademii, w 1886 objął funkcję dyrektora Wydziału II, a w 1890 wiceprezesa. Wszystkie funkcje pełnił do końca życia. Należał ponadto do Towarzystwa Naukowego Krakowskiego (od 1864) oraz Akademii Umiejętności w Pradze. Był także członkiem Towarzystwa Historycznego we Lwowie[1].

Działalność publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów pracował w Prokuratorii Skarbu w Krakowie. Później zasiadał w Radzie Miejskiej Krakowa. W latach 1883–1902 pełnił mandat poselski w Sejmie Krajowym Galicji, a w 1891 został członkiem Izby Panów. W Sejmie Krajowym zajmował się głównie problematyką szkolną i chłopską.

Otrzymał tytuł c. k. radcy dworu, a w 1906 cesarz Franciszek Józef nadał mu dziedziczne szlachectwo[2] II stopnia, z tytułem „Ritter”.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

W pracy naukowej zajmował się prawem rzymskim, historią ustroju starożytnego Rzymu, metodologią nauki prawa rzymskiego. Unowocześnił polską naukę prawa rzymskiego przez wprowadzenie metod badawczych niemieckich, włoskich i francuskich, uzupełnionych o własne teorie. Wykazał m.in. równorzędne istnienie w Rzymie prawa zwyczajowego i pisanego, wskazując, że ustawowe wykluczenie mocy prawa zwyczajowego nastąpiło dopiero w prawie justyniańskim. Badał pojęcie obligatio w prawie rzymskim. Zajmował się pozycją cenzorów w Rzymie oraz ustrojem Senatu rzymskiego. W obszernej publikacji Pandekta czyli nauka rzymskiego prawa prywatnego (1888–1910, trzy tomy) przedstawił zagadnienia ogólne, prawo rzeczowe i prawo zobowiązań według prawa rzymskiego.

Współpracował z „Czasopismem Prawniczym i Ekonomicznym”, „Przeglądem Prawa i Administracji”, „Zeitschrift fur das Privat- und Offentliche Recht der Gegenwart”, „Kritische Vierteljahrschrift fur Gesetzgebung und Rechtwissenschaft”. Wśród jego znanych uczniów byli Franciszek Fierich, Adam Alojzy Krzyżanowski, Karol Potkański, Gustaw Romer, Rafał Taubenschlag, Stanisław Wróblewski.

Grobowiec Fryderyka Zolla

Najważniejsze publikacje:

  • O skardze przeczącej w prawie rzymskiem (1862)[3]
  • O cesyi wekslu (1868)
  • O krytycznych badaniach tekstu zbiorów Justyniańskich (1872)[4]
  • O wykładach prawa rzymskiego i obowiązującego prawa cywilnego w uniwersytetach austryackich (1873)[5]
  • O pojęciu zobowiązania, ze szczególnem uwzględnieniem nowej teoryi Brinza (1874)
  • Kilka uwag o błędzie właściciela ze względu na swoją własność ze stanowiska prawa rzymskiego (1883)[6]
  • Cezaryzm w Rzymie (1884)[7]
  • O składzie senatu rzymskiego na zasadzie ustawy Ovinia (1885)[8]
  • O podstawie rzymskiego prawa spadkowego beztestamentowego w porównaniu z dzisiejszemi prawodawstwami (1889)[9]
  • O nauce prawa rzymskiego w naszych uniwersytetach (1893)
  • O naukowem stanowisku prawa rzymskiego po zaprowadzeniu powszechnego kodeksu cywilnego w Niemczech (1899)[10]
  • Historya prawodawstwa rzymskiego (1902–1906, dwie części)[11][12]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Z małżeństwa z Heleną Seeling-Saulenfels miał synów Fryderyka (1865–1948), również profesora prawa UJ, Antoniego (1870–1941), prawnika, urzędnika[14] oraz Józefa (1867–1908), lekarza dyrekcji kolei państwowych w Krakowie[15]. Tym samym stał się protoplastą znanego krakowskiego rodu prawników, do którego należy także m.in. Andrzej Zoll (były prezes Trybunału Konstytucyjnego i były Rzecznik Praw Obywatelskich) i jego syn Fryderyk (profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego).

Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera N-wsch-Zollów)[16][17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Teofil Emil Modelski, Towarzystwo Historyczne 1914–1924, [w:] Kwartalnik Historyczny, rocznik LI, zeszyt 1–2, Lwów 1937, s. 52.
  2. W uznaniu zasług. „Nowości Illustrowane”. Nr 40, s. 16, 18, 6 października 1906. 
  3. Fryderyk Zoll, O skardze przeczącej w prawie rzymskiém [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  4. Fryderyk Zoll, O krytycznych badaniach tekstu zbiorów justyniańskich. 1, Instytucye [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  5. Fryderyk Zoll, O wykładach prawa rzymskiego i obowiązującego prawa cywilnego w uniwersytetach austryackich [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  6. Fryderyk Zoll, Kilka uwag o błędzie właściciela ze względu na swoją własność ze stanowiska prawa-rzymskiego [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  7. Cezaryzm w Rzymie : odczyt publiczny [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  8. Fryderyk Zoll, O składzie senatu rzymskiego na zasadzie ustawy Ovinia [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  9. Fryderyk Zoll, O podstawie rzymskiego prawa spadkowego beztestamentowego w porównaniu z dzisiejszemi prawodawstwami [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  10. O naukowem stanowisku prawa rzymskiego po zaprowadzeniu powszechnego kodeksu cywilnego w Niemczech [online], Odb.: Czasopismo Prawnicze. R. 1, z. 1., polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  11. Fryderyk Zoll, Historya prawodawstwa rzymskiego. Cz. 1, Historya organów ustawodawczych w państwie rzymskiem [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  12. Historya prawodawstwa rzymskiego. Cz. 2, Historya źródeł prawa prywatnego [online], polona.pl [dostęp 2019-06-06].
  13. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym położone w latach 1905–1918”.
  14. Krzysztof Kadlec, Krzysztof Mielnikiewicz. Galopka myśliwska Adama Wrońskiego na cześć Antoniego Zolla. „Kultura Łowiecka”. 63, s. 25–30, 2012. Polski Związek Łowiecki. ISSN 1429-2971. 
  15. Skon młodego lekarza. „Nowości Illustrowane”. Nr 14, s. 2, 4 kwietnia 1908. 
  16. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-11].
  17. Karolina Grodziska-Ożóg Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803–1939) wyd. II Wydawnictwo Literackie Kraków 1987 s.109.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]