Przejdź do zawartości

HMS E20

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS E20
Ilustracja
HMS E20
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

25 listopada 1914

Wodowanie

12 czerwca 1915

 Royal Navy
Nazwa

E20

Wejście do służby

30 sierpnia 1915

Wycofanie ze służby

3 kwietnia 1918

Zatopiony

6 listopada 1915 przez SM UB-14

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

678 ton (wynurzony),
820 ton (zanurzony)

Długość

55 metrów

Zanurzenie

4,6 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM
Prędkość

15,25 węzłów na powierzchni
10,25 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm
Wyposażenie
działko 76 mm
Załoga

31

HMS E20 – brytyjski okręt podwodny typu E.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

HMS E20 został zbudowany w latach 1914–1915 w Vickers, Barrow-in-Furness. Okręt zwodowany 12 czerwca 1915, rozpoczął służbę w Royal Navy 30 sierpnia 1915 roku. Dowódcą jednostki został Lt. Cdr. Clyfford H. Warren. Nosił początkowo numer burtowy I69, a od połowy 1915 roku: E20[1].

W 1915 roku został przydzielony do Dardanelles Flotilla i brał udział w walkach w Cieśninie Dardanelskiej oraz na Morzu Marmara. Na 6 listopada załoga E20 miała umówione spotkanie z załogą francuskiego okrętu podwodnego „Turquoise” (Q46). 30 października „Turquoise” weszła na mieliznę i została opuszczona przez załogę. Francuski kapitan Henri Ravenel[a] nie zniszczył dokumentów, znajdujących się na pokładzie, które dostały się w ręce niemieckie. Niemiecki okręt podwodny SM UB-14, dowodzony przez Heino von Heimburga[2], stacjonujący w pobliżu, oczekiwał na przybycie niczego niespodziewającego się angielskiego okrętu E20. Około godziny 17 okręty zbliżyły się do siebie i SM UB-14 wystrzelił torpedę w kierunku E20. Załoga E20 podjęła próbę manewru, było jednak już za późno i trafiony torpedą okręt zatonął. W wyniku ataku zginęło 21 osób z załogi okrętu. Ośmiu marynarzy oraz kapitan C. H. Warren, przeżyli i dostali się do niewoli.

  1. Po zakończeniu wojny Henri Ravenel został postawiony przed sąd wojenny, który oczyścił go ze wszystkich zarzutów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Steve Bush, Ben Warlow: Pendant Numbers of the Royal Navy: A Complete History of the Allocation of Pendant Numbers to Royal Navy Warships & Auxiliaries. Seaforth Publishing, 2021, s. Chapter 2. ISBN 978-1-5267-9381-2. (ang.).
  2. Heino von Heimburg (24 października 1889 – październik 1945), pierwszy dowódca SM UB-14, następnie dowódca SM UB-15, SM UC-22, SM UB-68 oraz SM U-35. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 20 statków o łącznej wyporności 44 892 BRT, trzy okręty wojenne (10777 BRT) oraz osiem uszkodziły (49699 BRT). 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
  • Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]