Przejdź do zawartości

Hachimycyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hachimycyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C116H168N4O36

Masa molowa

2194,6 g/mol

Wygląd

żółty krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

1394-02-1

PubChem

24883860

DrugBank

DB13302

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

D01AA03 G01AA06 J02AA02

Hachimycyna (łac. hachimycinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy, antybiotyk otrzymany ze szczepu Streptomyces hachijoensis[5].

Hachimycyna jest mieszaniną dwóch związków chemicznych A i B różniących się jedynie usytuowaniem pojedynczej grupy hydroksylowej[2][3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Hachimycyna została wyizolowana ze szczepu Streptomyces hachijoensis przez japońskiego mikrobiologa doktora Seigo Hosoyę na Uniwersytecie Tokijskim w 1952 roku[4][6].

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]

Hachimycyna u Candida albicans nieodwracalnie hamuje deaminooksydację aminokwasów prawdopodobnie poprzez układ enzymatyczny flawiny prowadząc do zahamowania procesów oddychania wewnątrzkomórkowego i w efekcie końcowym do apoptozy[7].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Hachimycyna jest stosowana w następujących wskazaniach[5]:

Działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Hachimycyna może powodować w rzadkich przypadkach ból brzucha oraz biegunkę o niewielkim nasileniu[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Hachimycin. The Royal Society of Chemistry. s. The Merck Index Online. [dostęp 2023-10-15]. (ang.).
  2. a b c d T. Komori, Trichomycin B, a polyene macrolide from Streptomyces, „The Journal of Antibiotics”, 43 (7), 1990, s. 778–782, DOI10.7164/antibiotics.43.778, PMID2387771 [dostęp 2023-10-15].
  3. a b T. Komori, Y. Morimoto, Trichomycin A, a heptaene macrolide: isolation and characterization, „The Journal of Antibiotics”, 43 (7), 1990, s. 904–906, DOI10.7164/antibiotics.43.904, PMID2387783 [dostęp 2023-10-15].
  4. a b c Jerzy Zawadzki. Próba omówienia środków rzęsistkobójczych stosowanych w lecznictwie u ludzi. „Wiadomości Parazytologiczne”. 6 (6), s. 489-500, 1960. 
  5. a b Jan Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki Współczesnej Terapii. Wyd. VIII. Warszawa: PZWL, 1978, s. 295.
  6. IMSUT historia. The Institute of Medical Science The University of Tokyo, 2020. [dostęp 2023-10-16]. (ang.).
  7. T. Tsukahara, Mode of action of trichomycin. II. Effect of trichomycin on the oxidation of amino acids by Candida albicans, „Japanese Journal of Microbiology”, 4, 1960, s. 269–275, DOI10.1111/j.1348-0421.1960.tb00175.x, PMID13922894 [dostęp 2023-10-15].