Przejdź do zawartości

Kościół San Pietro Martire w Weronie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół San Pietro Martire
w Weronie
Chiesa di San Pietro Martire a Verona
Ilustracja
Widok na kościół od strony placu Sant’Anastasia
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Werona

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Wezwanie

św. Jerzy (do 1424);
św. Piotr Męczennik (po 1424)

Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej
Mapa konturowa Wenecji Euganejskiej, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół San Pietro Martirew Weronie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół San Pietro Martirew Weronie”
Ziemia45°26′43″N 10°59′59″E/45,445278 10,999722

Kościół San Pietro Martire w Weronie (pol. kościół św. Piotra Męczennika w Weronie, popularnie zwany San Giorgetto – były rzymskokatolicki kościół w Weronie, w diecezji Werony. Jeden z ważnych przykładów XIV-wiecznej architektury gotyckiej zabytek miasta, zachowujący w dużej mierze oryginalny styl epoki. Zdesakralizowany w czasie konfiskat, jakie miały miejsce podczas okupacji napoleońskiej w 1807 roku przeszedł na własność gminy Werona, w której posiadaniu znajduje się do dziś. Jest jedną z głównych galerii fresków w Weronie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół San Giorgetto (lub Świętego Piotra Męczennika) został zbudowany przez dominikanów pod koniec XIII wieku, kilka lat przed rozpoczęciem budowy pobliskiej bazyliki Sant’Anastasia; jego budowa na pewno trwała w roku 1283, kiedy w jego zewnętrzną ścianę wbudowano pomnik nagrobny Guinicello dei Principi. Około połowy XIV wieku kościół stał się czymś w rodzaju prywatnej kaplicy Krzyżaków pozostających na służbie na dworze księcia Cangrande II della Scala, mieszkającym w Palazzo dell’Aquila po drugiej stronie placu Sant’Anastasia[1]. 24 kwietnia 1354, w święto Świętego Jerzego, patrona żołnierzy, którego kult Krzyżacy wyznawali, ustanowili oni wieczystą Eucharystię ku jego swego patrona w kościele pod jego wezwaniem i ozdobili ściany świątyni swoimi herbami oraz okolicznościowym napisem[2]. W 1424 roku kościół został przekazany dominikanom i dedykowany Świętemu Piotrowi Męczennikowi. Mieszkańcy Werony przez kolejne stulecia nadal używali nazwy San Giorgetto. W 1897 roku, podczas okupacji Werony przez Napoleona, kościół został skonfiskowany i przekazany Gminie Werona, która wciąż pozostaje jego właścicielem[1].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Wygląd zewnętrzny

[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest konstrukcją z cegły, bez specjalnych ozdób, o ścianach rozczłonkowanych smukłymi lizenami i zwieńczonymi delikatnym, łukowym ornamentem. W gotyckiej fasadzie znajduje się zadaszony portal oraz wmurowany marmurowy pomnik nagrobny lekarza Bavarino de 'Crescenzi. W ścianie bocznej znajdują się nagrobki trzech innych szlachciców Werony: Guinicello dei Principi, Leonardo da Quinto i Bartolomeo Dussaini. Nad łukowym przejściem, prowadzącym do klasztoru dominikanów znajduje się urna z prochami Guglielmo da Castelbarco (zm. 1320)[2].

Wnętrze

[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła jest jednonawowe, przekryte sklepieniem krzyżowym, bez apsydy. Jest obecnie jedną z głównych galerii XIV-wiecznych fresków w Weronie, obok tych z bazyliki San Zeno i Sant’Anastasia. Są to zespoły fresków z motywami roślinnymi, herby niemieckich rycerzy oraz sceny przedstawiające wyznawców kultu Świętego Jerzego i Matki Bożej. Na szczególną uwagę zasługują dwa malowidła: Madonna z Dzieciątkiem pędzla Bartolomeo Badile i XVI-wieczna alegoria Zwiastowania, autorstwa werońskiego malarza i architekta Giovanniego Marii Falconetto, znajdująca się w górnej części ściany wschodniej[1].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Verona.net: Chiesa San Giorgetto. verona.net. [dostęp 2015-10-29]. (wł.).
  2. a b Legambiente Volontariato Verona: PROGETTO SALVALARTE: LA CHIESA DI S. PIETRO MARTIRE A VERONA (S.GIORGETTO). legambienteverona.it. [dostęp 2015-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (wł.).