Przejdź do zawartości

Kodeks purpurowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiedeńska Genesis

Kodeks purpurowy – rękopis spisany na pergaminie nasączonym purpurą. Purpurę uzyskiwano z żyjących w Morzu Śródziemnym mięczaków z gatunków (łac.) Purpura haemastoma oraz Murex trunculus (szkarłatniki i rozkolce). Tekst pisany jest złotem lub srebrem. Kodeks purpurowy używany był w rzymskim i bizantyjskim imperium.

Lista rękopisów

[edytuj | edytuj kod]

Do uncjalnych kodeksów purpurowych Nowego Testamentu należą (wszystkie z VI wieku):

Wszystkie zawierają jakiś element tekstu cezarejskiego[1]. Kodeks z Synopy i Kodeks z Rossano są najstarszymi ilustrowanymi rękopisami NT[2].

Dwa minuskułowe rękopisy Nowego Testamentu:

Jeden lekcjonarz Nowego Testamentu:

Dwa rękopisy Septuaginty:

Sześć starołacińskich rękopisów Nowego Testamentu (a, b, e, f, j, i):

Rękopisy Wulgaty:

Gocki rękopis Nowego Testamentu:

Anglo-saksoński rękopis Nowego Testamentu:

Rękopis Peszitty:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. D. C. Parker: Codex Bezae: An Early Christian Manuscript and its Text. Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 42. ISBN 0-521-40037-6.
  2. Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration. New York, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 44. ISBN 978-0-19-516122-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]