Przejdź do zawartości

Oberhalbsteiner Alpen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alpi del Platta,
Oberhalbsteiner Alpen
Platta-Gruppe,
Monti dell'Avero
Ilustracja
Piz Platta - najwyższy szczyt
Kontynent

Europa

Państwo

 Szwajcaria
 Włochy

Najwyższy szczyt

Piz Platta
(3386 m n.p.m.)

Jednostka dominująca

Alpy Wschodnie
Alpy Retyckie

Położenie na mapie Europy
Mapa konturowa Europy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Alpi del Platta,Oberhalbsteiner Alpen”
Ziemia46°31′23″N 9°30′39″E/46,523056 9,510833
Wioska Juf

Oberhalbsteiner Alpen[1], Platta-Gruppe[1], Alpi del Platta[a][2][3] – pasmo górskie w Alpach Wschodnich w Alpach Retyckich. Leży na pograniczu Szwajcarii (Gryzonia) i północnych Włoch (Lombardia). Oberhalbsteiner Alpen oddzielone są od Alp Lepontyńskich na zachodzie przez przełęcz Splügenpass; od pasma Plessur na północy przez rzekę Albula; od pasma Albula na wschodzie przez przełęcz Septimerpass i rzekę Julia; od Bernina-Alpen na południu przed dolinę Val Bregaglia.

Biorą tu swój początek rzeki Ren, Julia, Liro i Mera.

Szczyty

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze szczyty Oberhalbsteiner Alpen to:

  1. Endonim włoski; także wł. Monti dell'Avero

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Endonim niemiecki: Alpenvereinseinteilung der Ostalpen (1984). [dostęp 2016-07-22].
  2. Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 289—290, 370—372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-22].
  3. Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-07-22].

    Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]