Przejdź do zawartości

Pervigilium Veneris

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pervigilium Veneris (pol. Nocne czuwanie) – łaciński poemat nieznanego autora datowany na II-III wiek. Odnaleziony został w XVI wieku.

Utwór jest wezwaniem do święcenia kwietniowych obchodów na cześć bogini Wenus – święta miłości oraz budzącej się przyrody w kwietniu – miesiącu urodzin bogini. Możliwe, że wiosenne święto stało się impulsem dla autora do napisania poematu. Liczy on 93 wersy i jest skomponowany w trocheicznym katalektycznym tetrametrze, często stosowanym dla pieśni ludowych[1]. Nieznany autor był przedstawicielem szkoły poetae novelli, do której należeli lirycy przedstawiający w swojej twórczości koloryt ludowy wsi rzymskiej, jej obrzędowość oraz język. Widoczne w Pervigilium Veneris wpływy Wergiliusza oraz Owidiusza świadczą, że autor musiał być oczytany w literaturze rzymskiej i greckiej[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Maria Cytowska, Hanna Szelest, Literatura rzymska: okres cesarstwa, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, ISBN 83-01-10574-7.
  • Pervigilium Veneris, [w:] Ryszard Kulesza (red.), Słownik kultury antycznej, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 391, ISBN 978-83-235-0942-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]