Przejdź do zawartości

Regiment Grenadierów Lubelskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Regiment Grenadierów Lubelskich
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1794

Rozformowanie

1794

Działania zbrojne
Powstanie kościuszkowskie
Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Regiment Grenadierów Lubelskich – polski oddział piechoty wchodzący w skład wojsk powstańczych okresu insurekcji kościuszkowskiej.

Formowanie i walki

[edytuj | edytuj kod]

Został sformowany w maju 1794 z kantonistów 5-dymowych Lubelszczyzny. Posiadał wtedy około 1000 żołnierzy[1]. W połowie czerwca składała się z dwóch batalionów i liczył 1200 kosynierów i pikinierów. W kolejnych miesiącach ich liczba wynosiła nieco ponad 700[2]. 2 listopada regiment stał w obozie pod Pragą, a jego liczebność wynosiła 973 głów. Posiadał już wtedy w swoim składzie żołnierzy batalionu gen. mjr. Piotra Potockiego[3].

Pierwszym dowódcą regimentu był płk Aleksander Sokoł, a jego zastępcą ppłk Michał Pągowski. Pierwszym majorem był Michał Mathey, a drugim – Jan Lachowski. Na pierwszego kapitana 30 czerwca wyznaczony był Maciej Straszewski. Patent na drugiego kapitana otrzymał 24 lipca Wincenty Bojarski. Trzecim kapitanem został Teodor Borkowski, a czwartym Rafał Obiezierski. Ponadto w regimencie służyli między innymi: sztabskpt. Ignacy Lipiński i chorąży Antoni Wolski[4].

Dowódcy regimentu

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Aleksander Sokoł
  • ppłk Michał Pągowski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bauer 1981 ↓, s. 386.
  2. Bauer 1981 ↓, s. 162.
  3. Bauer 1981 ↓, s. 162–163.
  4. Bauer 1981 ↓, s. 163.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]