Władysław Wójtowski
chorąży pilot | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Władysław Wójtowski (ur. 14 września 1896 w Bierdzianach) – chorąży pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Karola i Franciszki. We Wrocławiu ukończył szkołę średnią, a następnie szkołę leśną. Po wybuchu I wojny światowej został w marcu 1915 roku powołany do odbycia służby w armii cesarskiej. Ukończył szkołę podoficerską w Poczdamie i został skierowany na front zachodni. W trakcie bitwy pod Chemin des Dames został wzięty do francuskiej niewoli[1].
Zgłosił się do służby w Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera i został skierowany do szkoły lotniczej w Istres. Po jego ukończeniu został przydzielony do 59 eskadry breguetów. Do Polski powrócił w jej składzie i w walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[2]. W lipcu 1920 roku, w załodze z ppor. obs. Janem Pietrażyckim, został przekazany do dyspozycji Szefowi Lotnictwa Frontu Południowego[3][4]. Byli jedyną załogą 17 eskadry wywiadowczej jaka pozostała na froncie[5][6]. W ciągu 9 dni lotnej pogody wykonali 16 lotów na rozpoznanie i nawiązanie łączności, często pod silnym ostrzałem nieprzyjaciela[1].
14 (lub 15) sierpnia 1920 roku, w załodze z por. obs. Henrykiem Sommerfeldem, podczas lotu w rejonie Radzymina wykonywał ataki z niskiej wysokości na oddziały Armii Czerwonej[3]. Na skutek ognia przeciwlotniczego nieprzyjaciela został ciężko ranny w nogę[7]. Pomimo tego zdołał doprowadzić samolot na macierzyste lotnisko, skąd został przetransportowany do warszawskiego szpitala. Po zakończeniu leczenia służył w 6 eskadrze wywiadowczej[1].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. 1 czerwca 1921 roku został przydzielony do Dyonu Zapasowego 2 pułku lotniczego w Krakowie. W 1929 roku ukończył kurs dowódców eskadr lotniczych w dęblińskim Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa[1]. Dalsze jego losy nie są znane.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Za swą służbę otrzymał odznaczania[8]:
- Srebrny Krzyż Virtuti Militari nr 8145 – 27 lipca 1922[9],
- Krzyż Walecznych,
- Polowa Odznaka Pilota nr 64 – 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 215.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 198.
- ↑ a b Romeyko 1933 ↓, s. 197.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 195.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 258.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 76.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 240.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 246,252,258.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 808.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918-1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari: 1919–1920. T. 1: Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.
- Podoficerowie lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Polową Odznaką Pilota
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polscy lotnicy w wojnie polsko-bolszewickiej
- Urodzeni w 1896
- Piloci 17 Eskadry Wywiadowczej