Wikipedysta:PanGawelek/Rozbiory Czechosłowacji

Rozbiory Czechosłowacji
	Układ monachijski,; czechosłowacko-polski konflikt o Śląsk Cieszyński
	; 1-Kraj Sudetów zajęty przez Niemcy, 2-Zaolzie zajęte przez Polskę, , 3-tereny południowej Słowacji zajęte przez Węgry w 1938 roku, 4-Ruś Zakarpacka zajęta przez Węgrów, 5-obszar Protektoratu Czech i Moraw, 6-obszary Pierwszej Republiki Słowackiej
Czas	1938-1939
Miejsce	Kraj Sudetów, Słowacja, Zaolzie, Ruś Zakarpacka
Terytorium	Czechosłowacja
Przyczyna	Dążenie III Rzeszy do zajęcia Sudetów, dążenie Polski do zajęcia Zaolzia, dążenie Węgier do odzyskania Słowacji i Zakarpacia
Wynik	Utworzenie Protektoratu Czech i Moraw oraz Republiki Słowackiej, przyłączenie do Niemiec Sudetów, do Polski Zaolzia części Spiszu i Orawy, a do Węgier południowej Słowacji i Rusi Zakarpackiej
Strony konfliktu
Czechosłowacja; Karpato-Ukraina; Słowacja; obiecane wsparcie:; ZSRR	III Rzesza; Partia Niemców Sudeckich; Węgry; Polska; Słowacja; wsparcie dyplomatyczne:; Włochy
Dowódcy
Edvard Beneš; Emil Hácha; Milan Hodža ; František Chvalkovský ; Ivan Krno; Augustyn Wołoszyn; Dmytro Kłympusz; Roman Szuchewycz; Mychajło Kołodzynśkyj †	Adolf Hitler; Joachim von Ribbentrop; Hermann Göring; Konrad Henlein; Miklós Horthy; Kálmán Kánya; Pál Teleki; Ignacy Mościcki; Józef Beck; Władysław Bortnowski; Maksymilian Szyprowski.; Jozef Tiso; Ferdinand Ďurčanský; Andrej Hlinka †; Benito Mussolini ; Galeazzo Ciano;
Siły
Wojsko Czechosłowackie w 1938; ok. 1100 tys. żołnierzy; Armia broniąca Zaolzie; 168 żołnierzy; Sicz Karpacka ; 6 tys. rzołnierzy	Królewska Armia Węgierska ; ponad 6 tys. żołnierzy; Nieużyci:; Samodzielna Grupa Operacyjna „Śląsk”; 40 tys. żołnierzy; Legion Zaolziański ; 1,5 tys. ochotników; Użyci:; Armia Polska atakująca Zakarpacie; 722 dywersantów
	Położenie na mapie obwodu zakarpackiego Bitwa na Krasnym Polu
	Położenie na mapie Ukrainy Bitwa na Krasnym Polu
	48°10′27″N 23°17′23″E/48,174167 23,289722
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rozbiory Czechosłowacji konflikt głównie dyplomatyczny, który doprowadził do upadku Czechosłowacji. Dokonały go III Rzesza, Węgry i II Rzeczpospolita. Podczas Zjazdu w Monachium mocarstwa zachodnie zgodziły się na okrojenie Czechosłowacji.W wyniku rozbiorów powstał okupowany przez Niemcy Protektorat Czech i Moraw, oraz Słowacja. ^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]

Cop było przed

Konflikt Niemiecki

Sprawą sporną Niemiec i Czechosłowacji przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego było pogranicze Czechosłowacko-Niemieckie i Czechosłowacko-Austriackie, czyli Kraj Sudetów zamieszkany przez mniejszość Niemiecka (tak zwanych Sudetoniemców). Rząd Czechosłowacji obawiał się jednak bardziej Austrii, niż samych Niemiec, jednak Austria nie posiadała siły militarnej i poparcia zagranicznego.

Konflikt Węgierski

Czechosłowacja obawiała się również ataku Węgierskiego, gdyż na mocy traktatu z Trianon Słowacja miała, została połączona z Czechami, a była to od X w. własność Węgierska. W celu obrony Czechosłowacja podpisała sojusz (tzw. małą Entente) z Rumunią i Królestwem SHS (które też okroiły Węgry).

Konflikt Polski

Polska była do Czechosłowacji nastawiona wrogo, gdyż podczas wojny Polsko-Bolszewickiej Czecho słowaci wykorzystali sytuacje i zbrojnie zdobyli Zaolzie, w większości zamieszkane przez Polaków. Polityka Polski w większości niebyła ukierunkowana w stronę Zaolzia, sytuacja się zmieniła. Polacy widząc, iż III Rzesz stara się dąży do zajęcia Sudetlandu Polski minister spraw zagranicznych Józef Beck rozpoczął wielką akcje, Polacy do tego mieli w planie wspierać Węgry w zajęciu Rusi Zakarpackiej i Słowację w wyzwoleniu się, razem z tymi państwami i Rumunią mieli stworzyć sojusz równoważący Niemcy i ZSRR.

Żądania Niemieckie

W 1936 r. sytuacja Czechosłowacji coraz bardziej się zaostrzała. Żądania wysuwał partia Niemców Sudeckich (w skrócie SdP) Konrada Henlenina. Jednym z żądań był wprowadzenie ustawy o tak zwanej "Ochronie narodu" która miała dać prawie całkowitą władzę na obszarze Sudetów Niemcom. W dodatku Henlein przedstawiał sprawę mniejszości Niemieckiej jako uciskany naród, przez co Anglicy nastawiali się anty Czesko. Jak by tego było mało Führer prowadził akcje pozyskiwania sojuszników, zawiązał sojusz z Węgrami i nieformalny z Polską (które tego sojusze nie chciała). Prowadzono również rozmowy z opozycją Słowacką, pod wodzą Andreja Hlinki, Adolf coraz bardziej anty czesko nastawiał resztę małej Ententy.

Pogorszenie się Sytuacji

Drastyczne pogorszenie się sytuacji nastąpiło gdy III Rzesza dokonała „Anschlussu” Austrii.

Wówczas granica powiększyła się otaczając prawie całe Czechy, co ułatwiało atak. Niemcy zyskały nową granice z Jugosławią, dzięki czemu mogła grozić jednemu z przedstawicieli Małej Ententy. W dodatku Sdp nawiązywało sojusze z mniejszościami Polskimi i Węgierskimi oraz z Słowakami pod wodzą Andreja Hlinki.
Rząd Czechosłowacki próbując złagodzić sytuacje wysłał do Berlina posła, który starał się przekonać Joachima von Ribbentropa, że Czecho słowacy chcą pokoju, oraz starał się uzyskać potwierdzenie arbitrażowe z traktatu z Locarno, Joachim mimo iż przekonywał iż Rzesza nie chce wojny, to potwierdzać nic nie chciał. W dodatku Anglicy i Francuzi namawiali Czechosłowację do ustąpienia Niemcom, jednocześnie stwierdzając, że nie pomogą jej w razie wojny. Coraz bardziej wpływowa stawała się Partia Niemców Sudeckich, która na zjeździe w Karlovych Var utworzyła osiem żądań do władz Czechosłowacji. Następująco: Równouprawnienia Niemców i Czechów, Niezasiedlanie Sudetów przez Czechów, utworzenia samorządu Niemieckiego, wyrównanie krzywd, uznanie niemieckiej grupy za osobę prawną, utworzenie ośrodków ochrony, zgoda na zajmowanie urzędów przez Niemców, całkowitej wolności w światopoglądach. Rząd nie chciał przyjąć 3, 5 i 8 żądania. Jednak wydał specjalny "statut narodowościowy"