Przejdź do zawartości

Wikipedystka:Ashaio/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nazwa Cechy Szerokość Szerokość
Macrocollon Karty i zwoje największego formatu, wprowadzone za czasów cesarza Klaudiusza. 1 łokieć do 44 cm
Augustiański Z surowca najlepszego gatunku, najjaśniejszy, najcieńszy i bardzo gładki. Był tak cienki, że pismo przebijało na drugą stronę, dlatego wprowadzono gatunek klaudiański, o którym poniżej. 13 cali 26 cm
Klaudiański Spodnia warstwa (verso) wyrabiana z surowca drugiego gatunku (jak liwijski), a górna (recto) z pierwszego gatunku (jak augustiański). 1 stopa 30 cm
Liwijski Wyrabiany z pasków papirusowych drugiego gatunku; gorszy od augustiańskiego, lepszy od hieratycznego.
Hieratycki lub hieratyczny Przeznaczony do ksiąg religijnych. 11 cali 22 cm
Faniański (od nazwy fabryki Faniusza) Ulepszony amfiteatrycki 10 cali 20 cm
Amfiteatrycki lub amfiteatralny Gatunek pospolity. 9 cali 18 cm
Saitycki (od miasta Sais) Wyrabiany w dużych ilościach "z podlejszych okruchów" papirusu.
Leneotycki Wyrabiany z części papirusu leżących blisko kory.
Emporeatycki lub kupiecki Z zewnętrznych części łodygi, nienadający się do pisania. Prawdopodobnie ciemniejszy, mniej jednorodny, grubszy i trwalszy od innych gatunków. Stosowany do pakowania towarów i jako "okładka" zwojów papirusowych. Mniej niż 6 cali Mniej niż 12 cm


pl.wikisource.org/..pl.wikisource.org/..pl.wikisource.org/..pl.wikisource.org/..pl.wikisource.org/..



Egipcjanie

[edytuj | edytuj kod]

Boga Ra (Re) nazywano "Jeden" (Kopaliński).

Babilończycy

[edytuj | edytuj kod]

Z jednością utożsamiano Anu, boga nieba (Kopaliński).

Pitagorejczycy nie uznawali jedynki z liczbę (Penguin), tylko za "matkę, korzeń i źródło" wszystkich liczb (Kopaliński). Jedynka symbolizowała rozum (Logos?) (Kopaliński).

Dwójka, podobnie jak inne liczby parzyste, oznaczałą żeńską zasadę (Penguin).

Rzymianie

[edytuj | edytuj kod]

Liczba dwa poświęcona była Plutonowi (święto 2. dnia 2. miesiąca) (Kopaliński). // Janus, bóstwo o dwóch twarzach

Biblijna symbolika liczb / Judaizm i chrześcijaństwo

[edytuj | edytuj kod]

Jakkolwiek w przypadku niektórych liczb spotyka się różne zrozumienie ich znaczenia w Piśmie Świętym, można podać szereg przykładów wyraźnej symboliki liczb w Biblii:

"Słuchaj Izraelu, Pan jest naszym Bogiem, Pan jest jeden" (Pwt 6, 4) i "W owym dniu Bóg będzie jeden i imię jego będzie Jeden" ( Zach 14, 9).

Liczba Znaczenie symboliczne Przykłady użycia
1 wyjątkowość, zwłaszcza w odniesieniu do Boga Pwt 6,4; 2 Krl 19,15
2 potwierdzenie, pewność Rdz 41,32; Iz 40,2; Hbr 6,18
3 nasilenie, podkreślenie znaczenia Iz 6,3; Jr 7,4
4 porządek w odniesieniu do spraw ziemskich, powszechność Rdz 2,10
6 niedoskonałość, niepełność 2 Sm 21,20; Ap 13,18
7 pełnia, całość, doprowadzenie czegoś do końca Jz 6,2–4,15; Ap 5,1–6
8 doskonałość, nieskończoność, obfitość Mi 5,5 (5,4, BT)
10 zupełność w odniesieniu do spraw ziemskich Ap 13,1
12 zupełność, zorganizowanie sług Bożych Ap 7,5–8; 12,1
40 wskazuje na ważny okres (np. sądu lub kary) Rdz 7,4; Ez 29,11–12; Mt 4,2
77 nieograniczoność, nieskończoność Mt 18,22
666 wieloaspektowa, rażąca niedoskonałość,
powszechne zło („liczba bestii” i „liczba [upadłego] człowieka”)
Ap 13,18

Numerologia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: numerologia.

Systemem wykorzystującym symbolikę jest numerologia, czyli pseudonaukowa metoda wróżenia z liczb (np. z dat lub liczb przypisanych literom).

Symboliczne wykorzystanie literowego zapisu liczb

[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ liczby mogą być zapisywane przy pomocy liter, które wówczas pełnią rolę cyfr, jak ma miejsce w systemie rzymskim, staroarabskim i in., lub też kolejnym literom alfabetu można przypisać kolejne liczby, symbolika liczb może być przeniesiona na symbolikę liter i zapisanych nimi słów. Systemy wzajemnego szyfrowania znaczeń cyfr, liczb, liter i wyrazów znajdują zastosowanie w numerologii, a także pokrewnych jej praktykach jak izopsefia lub gematria. Jednym z najbardziej badanych w ten sposób przykładów jest liczba 666 (liczba Bestii), która ma symbolizować Antychrysta. Przy zastosowaniu różnych systemów liczbę tę wywodzono z zapisu imion niektórych cesarzy rzymskich szczególnie prześladujących chrześcijan, a w czasie reformacji i kontrreformacji z nazwisk lub tytułów Lutra i papiestwa[1]. W tej samej zasadzie dopatrywane jest źródło przesądu związanego z liczbą 17 w kulturze włoskiej, gdyż zapis XVII jest anagramem łacińskiego słowa vixi, tj. "żyłem" rozumianego "nie żyję"[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ifrah 1990 ↓, s. 172–173.
  2. Ifrah 1990 ↓, s. 171.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Georges Ifrah: Dzieje liczby, czyli historia wielkiego wynalazku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990. ISBN 83-04-03218-X.

Kategoria:Symbole




Сюжеты

[edytuj | edytuj kod]
Изображение Миф Аллегория

Воспитание Юпитера
Младенца-Зевса, спрятанного от кровожадного отца, кормит коза Амалфея. Ребёнок растёт на склонах горы Иды (о. Крит), нимфы кормят его диким мёдом и козьим молоком. Он изображается в пасторальной атмосфере, лежащим в колыбели и окружённым нимфами-воспитательницами (ср. с сюжетом о находке Моисея). Другой вариант — ребёнок на руках у нимф, которые подносят ему ко рту крынку молока, в то время как другие собирают дикий мёд, а пастух доит козу. Коза также может вскармливать Юпитера.

Юпитер и Юнона
Юпитер сидит на ложе, его обнимает Юнона. Оба могут быть полуобнажёнными. Рядом изображены орёл и павлин, символы обоих богов. Юнона может быть опоясана поясом Афродиты. Аллегория силы любви.

Жертвоприношение Юпитеру
Изображена статуя сидящего Юпитера, который держит скипетр, рядом сидит его орёл. На переднем плане изображён алтарь с горящим пламенем. Идолопоклонники (возможно, девушки с горы Ида) молятся под руководством жреца или приносят жертвы.
Битва богов и гигантов

Филемон и Бавкида
Зевс неузнанным является в дом пожилой семейной пары. Милостивый бог и защитник слабых и бедных.

Юпитер и Фетида
Бывшая возлюбленная умоляет небожителя пощадить её сына Ахилла. Она обнимает колени владыки, сидящего на троне. Сюжет описан у Гомера.

Юпитер и Ганимед
Чтобы похитить прекрасного юношу и сделать его своим возлюбленным, Зевс превращается в огромного орла.

Похищение Европы
Чтобы похитить прекрасную царевну, Зевс превращается в быка. Девушка восхищается его красотой и садится на него, а он бросается в море и увозит её с родного острова.

Леда и лебедь
Чтобы овладеть недоступной красавицей, Зевс обратился в прекрасного лебедя, которому она дала приблизиться к себе и стала с ним играть. Она родила от него Полидевка и Елену

Даная и золотой дождь
Чтобы овладеть красавицей, запертой от греха в подземный «бункер», Зевс превращается в золотой дождь и таким образом просачивается сквозь потолок и проникает в её лоно. В изображениях часто фигурирует старуха-служанка. В таком случае, золотой дождь имеет два толкования: прямой, согласно мифу — для девушки, и аллегория денег, которые смягчат любую дуэнью — для старухи.

Сатир и Антиопа
Чтобы овладеть буйной менадой, Зевс превращается в традиционного спутника менад по дионисийским шествиям — сатира.

Ио и Юпитер
Чтобы овладеть прекрасной девушкой, Зевс превращается в облако.



W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji


W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji
W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji
W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji
Lp. Miejscowość Tabella 1827 [1] [2] Słownik geograficzny ok. 1890 Skorowidz 1921 [3]
1. Abramów woj. lubeskie pow. lubartowski 962 697
2. Abramów woj. lubelskie pow. tarnogrodzki 83
3. Abramowice woj. lubelskie pow. lubelski 190
4. Abramowska Wólka woj. lubelskie pow. tarnogrodzki 146
5. Abramowszczyzna woj. augustowskie pow. kalwaryjski 10
6. Abramy woj. mazowieckie pow. siennicki 54
7. Adama woj. krakowskie pow. miechowski 21
8. Adamaryn woj. augustowskie pow. kalwaryjski 115
9. Adamczewice woj. sandomierskie pow. staszowski 69
10. Adamczycha woj. płockie pow. przasnyski 42
11. Adamek woj. sandomierskie pow. szydłowiecki 98
12. Adamierz woj. kaliskie pow. pyzdrski 57
13. Adamiszki woj. augustowskie pow. maryamposki 37
14. Adamki Osada woj. kaliskie pow. wieluński 23
15. Adamki woj. mazowieckie pow. sochaczewski 45
16. Adamki Młyn woj. podlaskie pow. włodawski 8
17. ADAMÓW woj. podlaskie pow. zelechowski 554
18. Adamów woj. krakowski pow. szydłowski 42
19. Adamów woj. sandomierskie pow. kozienicki 24
20. Adamów woj. sandomierskie pow. radomski 80
21. Adamów woj. sandomierskie pow. kozienicki 92
22. Adamów woj. sandomierskie pow. szydłowiecki 110
23. Adamów woj. sandomierskie pow. konecki 77
24. Adamów woj. sandomierskie pow. szydłowiecki 111
25. Adamów woj. kaliskie pow. piotrkowski 82
26. Adamów woj. kaliskie pow. radomski 110
27. Adamów woj. kaliskie pow. częstochowski 25
28. Adamów woj. kaliskie pow. radomski 152
29. Adamów woj. kaliskie pow. częstochowski 7
30. Adamów woj. lubelskie pow. zamojski 130
31. Adamów woj. mazowieckie pow. zgierzański 260
32. Adamów woj. mazowiecki pow. brzeziński 146
33. Adamowa Góra woj. mazowieckie pow. sochaczewski 191
34. Adamowe Łączki woj. augustoweskie pow. seyneński 11
35. Adamowice woj. krakowskie pow. olkuski 71
36. Adamowice woj. mazowieckie pow. błoński 75
37. Adamowicze Wielkie woj. augustoweskie pow. dąbrowski 123
38. Adamowicze Małe woj. augustoweskie pow. dąbrowski 19

-->

  1. Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Policji, Tabella miast, wsi, osad, Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi z 1827 r., Warszawa: Drukarnia Łątkiewicza, 1827 [dostęp 2017-11-02].
  2. Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Policji, Tabella miast, wsi, osad, Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi z 1827 r., Warszawa: Drukarnia Łątkiewicza, 1827 [dostęp 2017-11-02].
  3. Główny Urząd Statystyczny Rzeczpospolitej Polskiej, Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1925– [dostęp 2017-11-02].