What do you think?
Rate this book
Macarthur
Merong matigas
Merong malambot
Merong tuwid
Merong kulot
Merong buo
Merong durog
At merong mga taong
Hindi basta-basta lumulubog.
Batung-bato ka na ba?
ROCK-ROCKAN NA!
Merong malambot
Merong tuwid
Merong kulot
Merong buo
Merong durog
At merong mga taong
Hindi basta-basta lumulubog.
Batung-bato ka na ba?
ROCK-ROCKAN NA!
98 pages, Mass Market Paperback
First published April 1, 2007
About the author
Bob Ong
11 books2,270 followersBob Ong, or Roberto Ong, is the pseudonym of a Filipino contemporary author known for using conversational Filipino to create humorous and reflective depictions of life as a Filipino.
The six books he has published thus far have surpassed a quarter of a million copies.
The six books he has published thus far have surpassed a quarter of a million copies.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 408 reviews
December 24, 2010
Una kong nabasa ang Ang Mga Kaibigan ni Mama Susan. Di ko nagustuhan, di rin naman ako napangitan. Pero nagkaroon ng matinding pagtatalo sa isang rebyu ng kaibigan kaya naengganyo ako na bilhin lahat ang libro ni Bob Ong at basahin isa-isa. Bakit ba ganoon na lang kabenta ang mga librong ito sa masang Pinoy?
Ayon sa akin nadinig, sa "Mama Susan", sinubukan si Ong na sumulat ng horror at ayon sa aking mga nabasang mga rebyu, sa "MacArthur", sinubukan naman nyang sumulat ng drama. Sa aking palagay: mas bagay sa kanya ang drama. Tindi nitong librong ito.
Si Cyrus ang snatcher na ginagatasan ng korapt na pulis na si Topak. Kadiri ang tagpo sa inidoro. Si Noel ang batang kolehiyo na ninanakawan ang sariling pamilya para sa droga. Kadiri ang drama ng nanay nya. Si Voltron ang minsa'y nagtangkang kumita ng malaking pera tapos nakitang nakalutang sa ilog. Kadiri ang istorya, di man lang pinaliwanag kung bakit siya pinatay ng ganoon na lang. Si Jim ang tatay na sinubukang magtinda ng fake DVDs sa sobrang paghihikahos. Kadiri ang istorya, sana man lang doon na lang dinagdagan ng kuwento at hindi sa pusang maligno na nakikita ng bangag na si Cyrus. Tapos yon palang lolo nya yon.
Hindi ko kailangang magbasa ng ganitong libro para magkaroon ng kamalayan tungkol sa mga adik at iskuwaters. Imulat ko lang ang mga mata ko, andyan lang sila sa tabi-tabi. Hindi ko makita ang punto na dapat pang kaawaan ang mga adik dahil hindi nila ginusto ang gumawa ng masama para matustusan ang kanilang masamang bisyo. Kalokohan. Subukan mo ngang anak ko na yong ginahasa o pinatay ng bangag. Ewan ko lang kung ipagdadasal mo pa yon adik.
Kagaya ang mga karakter sa libro. Puwede silang magbago kagaya ni Jim na uuwi na lang sa probinsya. Kagaya ni Noel na bumalik sa bahay nila para mag-aral. Ngasngas na yong mga taong nagsasabing "dahil sa librong ito, nauunawaan ko na ang mga adik at dapat natin silang unawain at ipagdasal kaysa husgahan. Ha? Dapat silang isumbong sa pulis at ipadakit sa Narcotics para ma-rehabilitate. Gumising ka nga!
Pero sa kabuuhan, mas maganda ito kaysa sa "Mama Susan". Pinoy na pinoy ang drama. Parang puwedeng gawing indie film. Hoy, yong mga nagmamagaling na nahulaan daw nila ang mangyayari, wow. Kayo na.
Adik ka rin siguro pero sa kakapanood ng mga telenovela sa ABS o GMA.
Psst... Louize, salamat!
Ayon sa akin nadinig, sa "Mama Susan", sinubukan si Ong na sumulat ng horror at ayon sa aking mga nabasang mga rebyu, sa "MacArthur", sinubukan naman nyang sumulat ng drama. Sa aking palagay: mas bagay sa kanya ang drama. Tindi nitong librong ito.
Si Cyrus ang snatcher na ginagatasan ng korapt na pulis na si Topak. Kadiri ang tagpo sa inidoro. Si Noel ang batang kolehiyo na ninanakawan ang sariling pamilya para sa droga. Kadiri ang drama ng nanay nya. Si Voltron ang minsa'y nagtangkang kumita ng malaking pera tapos nakitang nakalutang sa ilog. Kadiri ang istorya, di man lang pinaliwanag kung bakit siya pinatay ng ganoon na lang. Si Jim ang tatay na sinubukang magtinda ng fake DVDs sa sobrang paghihikahos. Kadiri ang istorya, sana man lang doon na lang dinagdagan ng kuwento at hindi sa pusang maligno na nakikita ng bangag na si Cyrus. Tapos yon palang lolo nya yon.
Hindi ko kailangang magbasa ng ganitong libro para magkaroon ng kamalayan tungkol sa mga adik at iskuwaters. Imulat ko lang ang mga mata ko, andyan lang sila sa tabi-tabi. Hindi ko makita ang punto na dapat pang kaawaan ang mga adik dahil hindi nila ginusto ang gumawa ng masama para matustusan ang kanilang masamang bisyo. Kalokohan. Subukan mo ngang anak ko na yong ginahasa o pinatay ng bangag. Ewan ko lang kung ipagdadasal mo pa yon adik.
Kagaya ang mga karakter sa libro. Puwede silang magbago kagaya ni Jim na uuwi na lang sa probinsya. Kagaya ni Noel na bumalik sa bahay nila para mag-aral. Ngasngas na yong mga taong nagsasabing "dahil sa librong ito, nauunawaan ko na ang mga adik at dapat natin silang unawain at ipagdasal kaysa husgahan. Ha? Dapat silang isumbong sa pulis at ipadakit sa Narcotics para ma-rehabilitate. Gumising ka nga!
Pero sa kabuuhan, mas maganda ito kaysa sa "Mama Susan". Pinoy na pinoy ang drama. Parang puwedeng gawing indie film. Hoy, yong mga nagmamagaling na nahulaan daw nila ang mangyayari, wow. Kayo na.
Adik ka rin siguro pero sa kakapanood ng mga telenovela sa ABS o GMA.
Psst... Louize, salamat!
March 15, 2011
This is my ultimate favorite among Bob Ong’s books. Why you may ask? Because it’s deeply sad and yet heartwarming.
At first, I was questioning, “Why is the title ‘MacArthur’?” What does he have to do with the book? But I knew I had to be patient when it comes to Ong’s book, because surely, there’ll be a surprise in the end.
And I was right to have thought so. MacArthur rubs in the issue of poverty, graft and corruption, theft and drug addiction. This is the first of Bob Ong’s books that, despite the funny capers, I grew sad over reading it. I couldn’t help but empathize with how the lives of the characters turned out. And in the end, I knew why the title was as it is. The last part of the book may’ve not sufficed to eliminate the tears in my eyes while reading this and the fact that I wished to change what happened, but it was uplifting to know that even with all the life-shattering experiences, there’s always hope for us and it’s never too late to change for the better.
For more of my reviews, please visit my blog:
The Blair Book Project @ www.theblairbookproject.blogspot.com
At first, I was questioning, “Why is the title ‘MacArthur’?” What does he have to do with the book? But I knew I had to be patient when it comes to Ong’s book, because surely, there’ll be a surprise in the end.
And I was right to have thought so. MacArthur rubs in the issue of poverty, graft and corruption, theft and drug addiction. This is the first of Bob Ong’s books that, despite the funny capers, I grew sad over reading it. I couldn’t help but empathize with how the lives of the characters turned out. And in the end, I knew why the title was as it is. The last part of the book may’ve not sufficed to eliminate the tears in my eyes while reading this and the fact that I wished to change what happened, but it was uplifting to know that even with all the life-shattering experiences, there’s always hope for us and it’s never too late to change for the better.
For more of my reviews, please visit my blog:
The Blair Book Project @ www.theblairbookproject.blogspot.com
February 9, 2017
Hindi ko talaga maintindihan kung bakit Macarthur ang pamagat nitong libro. Wala namang nasabi sa libro na salitang 'macarthur'. Sino ba talaga si Macarthur? Sikat ba siya? Siya ba yung si Douglas na may litanyang "I shall return"? Anu ba kinalaman niya dito? Bakit ko ba gustong malaman kung sino siya? Ay ewan!
Dahil sa nakakalokong pamagat na yan, wala akong kamalay malay na puro adikan , murahan, drogahan, adikan ulit at patayan ang laman ng libro. Kahit na mayroong sandamakmak na mura ang libro naipahayag nitong mabuti ang gustong ipahiwatig at iparating nang may akda.
Sa librong ito inilalarawan ang buhay ng mga kabataang nalululong sa mga ipinagbabawal na bisyo at kung paano ito nakakaapekto sa kanila at sa mga taong nakapalibot sa kanila. Kung paano at anu ano ang kaya mong gawin matustusan lang ang iyong bisyo kahit ano man ang maging epekto at kung sino man ang maapektuhan sa mga pinaggagagawa mo. Naipakita din dito kung paano mag mahal at tumanggap ang mga magulang (tunay man o hindi) sa kanilang mga anak ano man ang nagawa nitong kamalian at kabutihan sa buhay nito. Ipinapakita din dito ang samahan ng tunay na magkakaibigan sa mga oras ng problema, oras ng ginhawa at oras ng paglipad patungo sa ibang mundo.
Oo, salot nga sa lipunan ang mga adik na yan at walang naiaambag sa lipunan ang mga ganyan kung hindi problema, ngunit alam naman nating lahat na tao lang ang mga 'bogaloids' na yan. Nangangailangan lang sila ng sapat na atensyon at pagmamahal. Kailangan lang nila ng mga tatanggap sa kanila anu man ang katayuan nila sa lipunan. Kailangan lang nila nang mga gagabay sa kanila. At ano lang ang ginagawa natin para sa kanila? Oo, tama, hinuhusgahan lang natin sila.
Dahil sa nakakalokong pamagat na yan, wala akong kamalay malay na puro adikan , murahan, drogahan, adikan ulit at patayan ang laman ng libro. Kahit na mayroong sandamakmak na mura ang libro naipahayag nitong mabuti ang gustong ipahiwatig at iparating nang may akda.
Sa librong ito inilalarawan ang buhay ng mga kabataang nalululong sa mga ipinagbabawal na bisyo at kung paano ito nakakaapekto sa kanila at sa mga taong nakapalibot sa kanila. Kung paano at anu ano ang kaya mong gawin matustusan lang ang iyong bisyo kahit ano man ang maging epekto at kung sino man ang maapektuhan sa mga pinaggagagawa mo. Naipakita din dito kung paano mag mahal at tumanggap ang mga magulang (tunay man o hindi) sa kanilang mga anak ano man ang nagawa nitong kamalian at kabutihan sa buhay nito. Ipinapakita din dito ang samahan ng tunay na magkakaibigan sa mga oras ng problema, oras ng ginhawa at oras ng paglipad patungo sa ibang mundo.
Oo, salot nga sa lipunan ang mga adik na yan at walang naiaambag sa lipunan ang mga ganyan kung hindi problema, ngunit alam naman nating lahat na tao lang ang mga 'bogaloids' na yan. Nangangailangan lang sila ng sapat na atensyon at pagmamahal. Kailangan lang nila ng mga tatanggap sa kanila anu man ang katayuan nila sa lipunan. Kailangan lang nila nang mga gagabay sa kanila. At ano lang ang ginagawa natin para sa kanila? Oo, tama, hinuhusgahan lang natin sila.
June 10, 2020
A heartbreaking Filipino tragedy centered around the ever-significant themes of poverty, drug addiction, criminality, and corruption.
Ong presents protagonists who are what many consider to be some of Philippine society's most persistent ills: drug addicts and thieves. MacArthur breathes humanity into these words with lives, personalities, dreams, and flaws.
Ong makes a point of showing that the protagonists resort to criminality out of necessity and desperation. That those who live in abject poverty have limited options and all the odds stacked against them. That the systems in place to help them are ineffectual at best, and callous, corrupt, and exploitative at worst.
This does not serve to justify their actions or absolve them of guilt, but rather to show us the complexities of their struggles and the realities of slum life.
The tense and graphic final confrontation with the corrupt policeman, as well as the shocking twist months after, highlight the desperate lengths they'd go through to survive, the fragility of hope, and the feeling of never being able to escape their circumstances.
Ong presents protagonists who are what many consider to be some of Philippine society's most persistent ills: drug addicts and thieves. MacArthur breathes humanity into these words with lives, personalities, dreams, and flaws.
Ong makes a point of showing that the protagonists resort to criminality out of necessity and desperation. That those who live in abject poverty have limited options and all the odds stacked against them. That the systems in place to help them are ineffectual at best, and callous, corrupt, and exploitative at worst.
This does not serve to justify their actions or absolve them of guilt, but rather to show us the complexities of their struggles and the realities of slum life.
The tense and graphic final confrontation with the corrupt policeman, as well as the shocking twist months after, highlight the desperate lengths they'd go through to survive, the fragility of hope, and the feeling of never being able to escape their circumstances.
March 6, 2016
"Mabisyo, gago, suwail. Akala nya matagal nya nang kilala ang sarili. Pero sa pagkakataong yon, habang naglalakad sya sa kalsada, nakilala nya ang totoong Noel na inilibing ng lipunan sa ilalim ng imaheng ibinibintang nito sa kanya. Batang takot, mahina, nangangailangan ng kalinga."
Isang kamulatan ang istoryang ito na sumasalamin sa buhay ng naghihirap na si Juan. Mahirap. Masakit. Hindi ko alam kung paanong sa pangalawang pagkakataon ay sinaktan ako ng lubos ng librong ito. Napakalalim ng kahulugan.
Una, hindi ko alam kung bakit Macarthur ang pamagat ng libro dahil wala namang nabanggit sa buong libro tungkol kay Douglas bukod sa sikat nitong mga salitang, "I shall return!" Na binanggit lamang bilang katuwaan sa istorya. Pangalawa, napakaganda ng ipinakitang pagkakaibigan ng mga bida. Mga tunay na kaibigan na sa hirap at ginhawa ay makakasama mo nang walang panghuhusga. Na sa kabila ng hirap ng buhay ay nagagawa pa rin nilang ngumiti at tumawa. Pangatlo, makikita sa librong ito ang importansya ng pamilya. Mawala man ang lahat, maging sino ka man, nandyan palagi ang iyong pamilya. Higit sa lahat, naipakita ng Macarthur ang hirap ng buhay na mayroon sa Pilipinas. Naipakita ang kahalagahan ng edukasyon at naipakita ang bulok na sistema at pamamalakad sa gobyerno.
Oo nga, maraming mura. Mga bagay na hindi nararapat mabasa ng mga bata, pero para namang may bago sa pagmumura ng mga Pilipino? Sa aking opinyon, ang librong ito ay may koneksyon sa bawat isang Pilipino. Isa ito sa pinakapaborito kong libro ni Bob Ong. Masakit pero ito ang totoo sa mundong kinabibilangan natin. Napakasakit. Gusto kong umiyak nang umiyak ngunit walang luhang lumalabas. Parang pinipisil ang puso ko hanggang sa tumigil na ito sa pagtibok. Napakaganda ng aral na maiiwan nito sa bawat isang makakabasa nito.
Isang kamulatan ang istoryang ito na sumasalamin sa buhay ng naghihirap na si Juan. Mahirap. Masakit. Hindi ko alam kung paanong sa pangalawang pagkakataon ay sinaktan ako ng lubos ng librong ito. Napakalalim ng kahulugan.
Una, hindi ko alam kung bakit Macarthur ang pamagat ng libro dahil wala namang nabanggit sa buong libro tungkol kay Douglas bukod sa sikat nitong mga salitang, "I shall return!" Na binanggit lamang bilang katuwaan sa istorya. Pangalawa, napakaganda ng ipinakitang pagkakaibigan ng mga bida. Mga tunay na kaibigan na sa hirap at ginhawa ay makakasama mo nang walang panghuhusga. Na sa kabila ng hirap ng buhay ay nagagawa pa rin nilang ngumiti at tumawa. Pangatlo, makikita sa librong ito ang importansya ng pamilya. Mawala man ang lahat, maging sino ka man, nandyan palagi ang iyong pamilya. Higit sa lahat, naipakita ng Macarthur ang hirap ng buhay na mayroon sa Pilipinas. Naipakita ang kahalagahan ng edukasyon at naipakita ang bulok na sistema at pamamalakad sa gobyerno.
Oo nga, maraming mura. Mga bagay na hindi nararapat mabasa ng mga bata, pero para namang may bago sa pagmumura ng mga Pilipino? Sa aking opinyon, ang librong ito ay may koneksyon sa bawat isang Pilipino. Isa ito sa pinakapaborito kong libro ni Bob Ong. Masakit pero ito ang totoo sa mundong kinabibilangan natin. Napakasakit. Gusto kong umiyak nang umiyak ngunit walang luhang lumalabas. Parang pinipisil ang puso ko hanggang sa tumigil na ito sa pagtibok. Napakaganda ng aral na maiiwan nito sa bawat isang makakabasa nito.
September 5, 2011
Nung una parang gusto ko ng tigilan yung pagbabasa kase ang daming foul/curse words.
Itinuloy ko nalang kase naumpisahan ko na.
Ganyan ung story, kakaiba. Apat na magkakaibigan na lulong sa droga.
Hindi ko ma ipaliwanag un pakiramdam habang binabasa un librong 'to.
Kahit na masama yung ginagawa nila, ayaw ko silang mapahamak kase naaawa ako sa kanila. Sa librong ito ipapaunawa sa atin kung ano ang buhay sa iskwaters area. Kung anong buhay kung addict ka.
Kahit na ganyan yung mga bida, merun silang magandang hangarin. Hindi nila ginagawa ang mga masasamang bagay dahil gusto lang nila.
Pero sana nag hanap nalang sila ng matinong trabaho -.- Sana hindi sila uminom para makalimot sa problema.Madame namang ibang pedeng gawin, bata huwag lang ilegal.
Yung pagkakaibigan nila maganda. Matatag un relasyon nila, yung hindi nabubuwag. Nakakalungkot nung namatay si Voltron.
Tapos nung pinatay ni Cyrus si Mang Justo ng di sinasadya, nakakaiyak un part na iyon. Nag pakahirap siya na pagalingin un Tatay niya pero siya din pala ang papatay sa kanya. Ang galing ni Mang Justo, gusto ko un mga huli niyang salita.
Mabuti nalamang may isa sa kanila ang gaganda ang buhay, si Noel. Baka si Jim maganda din ang buhay sa probinsya.
Madami akong natutunan sa librong ito :)
Itinuloy ko nalang kase naumpisahan ko na.
Ganyan ung story, kakaiba. Apat na magkakaibigan na lulong sa droga.
Hindi ko ma ipaliwanag un pakiramdam habang binabasa un librong 'to.
Kahit na masama yung ginagawa nila, ayaw ko silang mapahamak kase naaawa ako sa kanila. Sa librong ito ipapaunawa sa atin kung ano ang buhay sa iskwaters area. Kung anong buhay kung addict ka.
Kahit na ganyan yung mga bida, merun silang magandang hangarin. Hindi nila ginagawa ang mga masasamang bagay dahil gusto lang nila.
Pero sana nag hanap nalang sila ng matinong trabaho -.- Sana hindi sila uminom para makalimot sa problema.Madame namang ibang pedeng gawin, bata huwag lang ilegal.
Yung pagkakaibigan nila maganda. Matatag un relasyon nila, yung hindi nabubuwag. Nakakalungkot nung namatay si Voltron.
Tapos nung pinatay ni Cyrus si Mang Justo ng di sinasadya, nakakaiyak un part na iyon. Nag pakahirap siya na pagalingin un Tatay niya pero siya din pala ang papatay sa kanya. Ang galing ni Mang Justo, gusto ko un mga huli niyang salita.
Mabuti nalamang may isa sa kanila ang gaganda ang buhay, si Noel. Baka si Jim maganda din ang buhay sa probinsya.
Madami akong natutunan sa librong ito :)
June 6, 2009
Kakatapos ko lang basahin ang book na ito ngayong umaga. Taena ka Bob Ong! Pinaiyak mo ako sa librong ito. Anong ginawa mo sa mga karakter! For me this is the best book of Bob Ong mamumulat ka sa totoong katayuan, nararanasan at nararamdaman ng mga drug adik. MAC ART HUR - I shall return.
I really love this book.
I really love this book.
November 2, 2020
Nabigla ako sa isang scene. Naalala ko tuloy yung isang book na nabasa ko last time. Devastating. Pero kulang. Bitin.
Si at Kapitan Sino pa rin ang gusto ko.
Si at Kapitan Sino pa rin ang gusto ko.
April 22, 2021
SOLID
June 27, 2013
Ito yung librong puno ng mura,droga,mura ulit,alak,mura ulit tapos mura ulit...
Pero ito yung librong puno ng puso, pagkakaibigan at aral. Nung una hindi ko magets kung bakit siya pinamagatang "MACARTHUR" (sabi ko pa non, siguro tungkol to kay macarthur), hindi pala. Pakiramdam ko hinugot yon sa sikat na linya ni MacArthur ang "I Shall Return" hindi dahil sa isang tae daw si cyrus (isa sa mga karakter ng storya) na walang kwenta, ayon kay topak(gahamang pulis sa storya).
Kundi dahil sa aral na kahit ano pa ang mangyari, kahit gaano kapa katigas, kahit gaano kapa katapang.
Sa bawat sakit at luha wala kang ibang tatakbuhan kundi ang iyong pamilya at mga kaibigan.
Yung librong ito yun, habang high na high ka kakabasa sa mga parte kung saan magkakasama yung apat na magkakaibigan. Pero kapag naghiwa hiwalay na sila at umuwi sa sarili nilang tahanan, maiisip mo na "Dito magsisimula ang storya". hindi ko masisi ang pamilya nila Noel, Voltron , Jim at Cyrus. Una si Noel, hindi mo masasabing nagkulang ang pamilya niya sa paggabay sa kanya, hindi naman sila mahirap. Sa dami ba naman ng gamit na naibenta niya, alang alang sa rockrakan nila. Tapos si Voltron (Denver Amadeus/Abnomalites) Panganay sa anim na magkakapatid, para siyang bread winner. hindi man siya ganon katalinuhan, alam naman niya ang responsibilidad niya bilang panganay, hanggang sa bandang huli pati sarili niyang kaligtasan nasakripisyo niya dahil sa maling pagtahak ng landas. Si Jim, dakilang father figure, may asawa at anak na kailangn suportahan, tinatahak man ang bawat sulok ng iskinita para magkapera, wala ring nagawa para ingatan ang pamilya. At huli ang pinaka bata si Cyrus, wala man ang tunay na ama at ina, nagsilbi namang gabay niya si Mang.gusting na tumayong tatay niya. Dakilang snatcher ng storya, may pinaka mabilis na kamay at paa. Pero ang malikot niyan pagiisip ang nagtapos ng lahat.
Masyadong sensitibo itong libro para sa mga kabataan (yun ang palagay ko) Masyadong mabigat ang mga litanya ng mga karakter na hindi kaaya aya sa mata ng mga batang mambabasa. Pero kung medyo matanda na ang magbabasa, irerekomenda ko pa ito.
Ito yung kauna unahang libro na napatawa ako kahit na alam kong masama at mali ang ginagawa nila. Siguro kasi mulat na rin ako sa mga ganong pangyayari (hindi ako adik ha!) ang ibig kong sabihin, talamak na ang ganyan sa pilipinas kumbaga, "Nothing new". Ang pinupuri ko sa libro na to ay kung paano nito kuhang kuha ang bawat pangyayari na pakiramdam mo ay kasama mo ang mga karakter sa bawat pangyayari. Hangga talaga ako sa may akda nito, sobrang makatotohanan at hindi nagmukhang scripted ang daloy ng storya.
Kagaya nga ng sabi sa libro. Kung batong bato kana, ito na ang basahin mo!
Rockrakan na!
Pero ito yung librong puno ng puso, pagkakaibigan at aral. Nung una hindi ko magets kung bakit siya pinamagatang "MACARTHUR" (sabi ko pa non, siguro tungkol to kay macarthur), hindi pala. Pakiramdam ko hinugot yon sa sikat na linya ni MacArthur ang "I Shall Return" hindi dahil sa isang tae daw si cyrus (isa sa mga karakter ng storya) na walang kwenta, ayon kay topak(gahamang pulis sa storya).
Kundi dahil sa aral na kahit ano pa ang mangyari, kahit gaano kapa katigas, kahit gaano kapa katapang.
Sa bawat sakit at luha wala kang ibang tatakbuhan kundi ang iyong pamilya at mga kaibigan.
Yung librong ito yun, habang high na high ka kakabasa sa mga parte kung saan magkakasama yung apat na magkakaibigan. Pero kapag naghiwa hiwalay na sila at umuwi sa sarili nilang tahanan, maiisip mo na "Dito magsisimula ang storya". hindi ko masisi ang pamilya nila Noel, Voltron , Jim at Cyrus. Una si Noel, hindi mo masasabing nagkulang ang pamilya niya sa paggabay sa kanya, hindi naman sila mahirap. Sa dami ba naman ng gamit na naibenta niya, alang alang sa rockrakan nila. Tapos si Voltron (Denver Amadeus/Abnomalites) Panganay sa anim na magkakapatid, para siyang bread winner. hindi man siya ganon katalinuhan, alam naman niya ang responsibilidad niya bilang panganay, hanggang sa bandang huli pati sarili niyang kaligtasan nasakripisyo niya dahil sa maling pagtahak ng landas. Si Jim, dakilang father figure, may asawa at anak na kailangn suportahan, tinatahak man ang bawat sulok ng iskinita para magkapera, wala ring nagawa para ingatan ang pamilya. At huli ang pinaka bata si Cyrus, wala man ang tunay na ama at ina, nagsilbi namang gabay niya si Mang.gusting na tumayong tatay niya. Dakilang snatcher ng storya, may pinaka mabilis na kamay at paa. Pero ang malikot niyan pagiisip ang nagtapos ng lahat.
Masyadong sensitibo itong libro para sa mga kabataan (yun ang palagay ko) Masyadong mabigat ang mga litanya ng mga karakter na hindi kaaya aya sa mata ng mga batang mambabasa. Pero kung medyo matanda na ang magbabasa, irerekomenda ko pa ito.
Ito yung kauna unahang libro na napatawa ako kahit na alam kong masama at mali ang ginagawa nila. Siguro kasi mulat na rin ako sa mga ganong pangyayari (hindi ako adik ha!) ang ibig kong sabihin, talamak na ang ganyan sa pilipinas kumbaga, "Nothing new". Ang pinupuri ko sa libro na to ay kung paano nito kuhang kuha ang bawat pangyayari na pakiramdam mo ay kasama mo ang mga karakter sa bawat pangyayari. Hangga talaga ako sa may akda nito, sobrang makatotohanan at hindi nagmukhang scripted ang daloy ng storya.
Kagaya nga ng sabi sa libro. Kung batong bato kana, ito na ang basahin mo!
Rockrakan na!
July 25, 2014
Ito yung istorya na tumutukoy sa ibat ibang aspeto ng buhay ng mga teenagers, mga naluluong sa droga, kahirapan sa buhay, at iba iba pang problema na umiikot sa bawat karakter na nasa istorya. Ito yung nangyayare sa totoong buhay at isa o ilan sa atin ang nakakarelate sa kwentong ito. Dito sinasalarawan kung ano ang epekto ng droga at masasamang bisyo o kaganapan sa lipunan sa isang tao.
So bakit Mac Arthur? Sa tingin ko base ito sa pamosong linya na sinabi ni McArthur na "I shall return" sa aking palagay kaya to tinawag na Mac Arthur kasi sa tingin ko ung bida dito kahit ano man ang mali na nagawa niya sa buhay nya at sa mga desisyon nia ang ending lang eh bumalik sya sa pamilya nya. Maaaring mali ako ng pagunawa pero sa tingin ko yun yun. Minsan nakakagawa tayo ng mga desisyon sa buhay na hindi sinasangayunan ng pamilya o magulang natin pero kahit gaano pa man kamali ang mga yun minsan dumadating tayo sa puntong babalik at babalik din tayo dun sa mga taong kahit gaano tayo kaloko o kagago sa buhay eh alam natin na mababalikan natin sila at alam nating matatanggap nila tayo gaya ng ginawa ng bida sa huli. Yan yung tinatawag nating pamilya at mga kaibigan.
Katulad ng isa sa mga bida na lumaki sa isang mahirap na lipunan, nakakagawa sya ng alam natin na masama pero meron syang sariling kadahilanan at sa tingin nia makakabuti ito para sa kanila at makakatulong sa isang tao na may karamdaman.
Dito makikita mo din kung ano ang kahulugan ng pagkakaibigan at ng pamilya. Marami ka ding mapupulot na aral na sana ma-i-apply ng bawat tao sa kanilang pamumuhay. Medyo sensitibo ang topics sa librong ito at siguro eto din kasi yung mga issue ng ibang kabataan na hindi pa alam ano yung gusto nila sa buhay. Nakarelate ka din ba sa mga sitwasyon nila?
So bakit Mac Arthur? Sa tingin ko base ito sa pamosong linya na sinabi ni McArthur na "I shall return" sa aking palagay kaya to tinawag na Mac Arthur kasi sa tingin ko ung bida dito kahit ano man ang mali na nagawa niya sa buhay nya at sa mga desisyon nia ang ending lang eh bumalik sya sa pamilya nya. Maaaring mali ako ng pagunawa pero sa tingin ko yun yun. Minsan nakakagawa tayo ng mga desisyon sa buhay na hindi sinasangayunan ng pamilya o magulang natin pero kahit gaano pa man kamali ang mga yun minsan dumadating tayo sa puntong babalik at babalik din tayo dun sa mga taong kahit gaano tayo kaloko o kagago sa buhay eh alam natin na mababalikan natin sila at alam nating matatanggap nila tayo gaya ng ginawa ng bida sa huli. Yan yung tinatawag nating pamilya at mga kaibigan.
Katulad ng isa sa mga bida na lumaki sa isang mahirap na lipunan, nakakagawa sya ng alam natin na masama pero meron syang sariling kadahilanan at sa tingin nia makakabuti ito para sa kanila at makakatulong sa isang tao na may karamdaman.
Dito makikita mo din kung ano ang kahulugan ng pagkakaibigan at ng pamilya. Marami ka ding mapupulot na aral na sana ma-i-apply ng bawat tao sa kanilang pamumuhay. Medyo sensitibo ang topics sa librong ito at siguro eto din kasi yung mga issue ng ibang kabataan na hindi pa alam ano yung gusto nila sa buhay. Nakarelate ka din ba sa mga sitwasyon nila?
May 21, 2011
I won a copy of this during a Christmas party with my Goodreads friends last December. I mentioned this in one of my past posts, saying how I needed a larger bookshelf to fit all the new ones. Frankly, I thought this would be the last book I'd pick up among the promising pile, but figured a short read could easily decrease my backlog.
I liked it. Bob Ong's Macarthur is everything his Kapitan Sino is not. Characters are engaging, and the language flows as smooth as vulgar silk. While the story of young men living in an informal settler's area might not sound engaging enough to many, Ong's way of writing dialogue simply captivates. This is something Brillante Mendoza would've written if he decides to become an author, and something Jesus would come up if He resurrects and narrates a modern version of the Prodigal Son.
I would always recommend a Bob Ong book to the common reader. Take a break from the possibly pretentious recommendations of Nick Joaquin or F. Sionil Jose. What matters to me is that people are actually reading Filipiniana. I completely agree with what Bob Ong has to say about being a Filipino reader, that we "still owe local authors support." No matter what those elitist critics might say, there is still no denying that somewhere out there, a man who chooses not to reveal his true identity has changed the way Filipinos read over the years.
Now the only Bob Ong book I still haven't read is Mga Kaibigan ni Mama Susan. Anyone care to lend me a copy?
I liked it. Bob Ong's Macarthur is everything his Kapitan Sino is not. Characters are engaging, and the language flows as smooth as vulgar silk. While the story of young men living in an informal settler's area might not sound engaging enough to many, Ong's way of writing dialogue simply captivates. This is something Brillante Mendoza would've written if he decides to become an author, and something Jesus would come up if He resurrects and narrates a modern version of the Prodigal Son.
I would always recommend a Bob Ong book to the common reader. Take a break from the possibly pretentious recommendations of Nick Joaquin or F. Sionil Jose. What matters to me is that people are actually reading Filipiniana. I completely agree with what Bob Ong has to say about being a Filipino reader, that we "still owe local authors support." No matter what those elitist critics might say, there is still no denying that somewhere out there, a man who chooses not to reveal his true identity has changed the way Filipinos read over the years.
Now the only Bob Ong book I still haven't read is Mga Kaibigan ni Mama Susan. Anyone care to lend me a copy?
April 10, 2022
Macarthur's rate of returning five stars exhibits my vigorous recommendation for the book. This should be read by everyone residing in the Philippines simply because all the conflicts touched still display relevance in today's generation. My high recommendation targets high school and college students as they are the ones currently in transition of becoming part of the society. This book will surely provide additional guidance.
The strengths of the book are its convenient writing style - making it a complete page-turner, magnificent representation of societal illnesses as conflicts, tackling various issues like drugs, poverty, lack of education, unemployment, murder, and corruption - with its thought-generating ending, all these were effectively emphasized, and lastly, splendid interblend of positive and negative outcomes. The only weakness I found concerns the title despite understanding its underlying means.
The strengths of the book are its convenient writing style - making it a complete page-turner, magnificent representation of societal illnesses as conflicts, tackling various issues like drugs, poverty, lack of education, unemployment, murder, and corruption - with its thought-generating ending, all these were effectively emphasized, and lastly, splendid interblend of positive and negative outcomes. The only weakness I found concerns the title despite understanding its underlying means.
February 5, 2008
My family and the people i hang out with are notorious for anything English. That is how amazing Bob Ong is. He makes us read and want to read his works even if it is a compilation of tagalog slangs. His book mac art hur is exactly this. It is a collection of Tagalog slangs. At first I thought maybe this is not his work because it does not have it's usual format, no enumerations (which he so fancies), and most of all, it is dramatic. But it was confirmed that it was his because of his favorite cursing: putanginamo! (sorry about this). This book made me realize that even those addicted to drugs have dreams and if they have the will, can change their lives. Dont get me mistaken. the usual wit is still here. My fave funny part is when Voltron threw up and revealed a whole guava that he did not even chew on. hahaha
July 24, 2009
seryoso po ako... akala ko some kind of history ang kwentong to kasi yung pamagat nya grabe ang LUPET!! pinabasa ko nga sya sa mga kaibigan ko... isa to sa talagang nagustuhan ko,, parang andun ako sa kwento.. kasama sila cyruss,noel,jim,at si vultron. parang tropa.! ng matapos ko pong basahin,,.. di to drama lang; wala naman kasing kamera sa bahay namin eh......natulala ako!grabe its reality.its natural. pero di matanggap ng isip ko o ng buong sistema ng katawan ko... ganun na ba talaga sila kabrutal??kung totoong buhay siguro to..its so...grabe di ko mahukay sa dila ko. maraming matututunan basta intindihin mo lang.. wag mo basta basahin! isa PUSO MO!maswerte ka kung di mo to naranasan,i na advice ko to sa mga kaedad ko....gamitin nyo ang lakas nyo sa tamang paraan...wag nyong hayaang kainin ng kapirasong bato ang buhay nyo.
March 7, 2018
I bought and read this just because of a dare from my friends. But I'm glad they dared me for I wouldn't be able to see the real beauty and talent of a Filipino writer. (yes, I haven't read any book from a Filipino writer even I am born and live in the Philippines. I'm sorry.)
What is the book all about:
This is on the subject of unexpected reality. (read this to see what I am really talking about. HAHAHAHAHA
What I liked:
I admire how Bob Ong wrote this one. It's just a short story (for me) and is very engrossing ( even I got a hard time reading it because I haven't read a story written in my own language for a long time.)
Why read this:
This is one of the books that are waiting for your hands to pick them up.
What is the book all about:
This is on the subject of unexpected reality. (read this to see what I am really talking about. HAHAHAHAHA
What I liked:
I admire how Bob Ong wrote this one. It's just a short story (for me) and is very engrossing ( even I got a hard time reading it because I haven't read a story written in my own language for a long time.)
Why read this:
This is one of the books that are waiting for your hands to pick them up.
May 22, 2015
Ang librong ito ay tungkol sa mga taong tinuturing na tae ng lipunan. Mga walang pakinabang, walang pinag-aralan at walang matinong hanap buhay na bubuno sa kanilang mga nabubulok na sikmura at pag-iisip. Ngunit, totoo nga bang wala silang kwenta ayon sa mata ng lipunan? O may karapatan din naman silang bumalik at lumutang uli, parang MacArthur na sasabihin sa bansang Pilipinas ang mga katagang “I shall return.”
view full book review here: https://literaryblueprints.wordpress....
view full book review here: https://literaryblueprints.wordpress....
February 2, 2020
SOBRANG SAYA KO NA NIREREAD KO 'TO KASI AT 24 YEARS OLD, MAS NADIGEST KO SIYA NG MAAYOS. Para akong batang iyak ng iyak nang isarado ko ang libro, sobrang durog ang puso ko pero at the same time sobrang hopeful ko para sa mga natirang karakter. That last line... damn, pinulbos yung durog ko nang puso. Bumuhos ang mga luhang akala ko ay ubos na sa pag-iyak sa mga naunang chapters. ARGH!!!! SO GOOD!!! KUNG HINDI NIYO PA 'TO NABABASA... BASAHIN NIYO NA!!! ITO NA YUNG SIGN!!! THE TIME IS NOW!!!!
Want to read
March 24, 2009mas lalo kong naunawaan at naintindihan kng ano ang pinagdaraanan at kng bkit ngiging pariwala at napupunta ang isang tao sa pagiging adik..
January 19, 2019
Sana gawan na rin ito ng film adaptation 🙏
August 14, 2020
No need for reviews. Read this book and see for yourself!
January 1, 2022
3.5
This is a literary fiction book. Maganda ang writing style ni bob ong at 1st time ko magbass ng libro niya. The cincept was great kaya lang ay nakulangan ako sa details. Para sakin ay masyadong naging fast paced yung story pero maganda pa rin!
This is a literary fiction book. Maganda ang writing style ni bob ong at 1st time ko magbass ng libro niya. The cincept was great kaya lang ay nakulangan ako sa details. Para sakin ay masyadong naging fast paced yung story pero maganda pa rin!
May 19, 2022
⭐️: 5/5
March 24, 2013
I scourge NBS yesterday and found the latest book by one of my fave Pinoy authors, Bob Ong. I was disappointed, though, seeing that the book was published last April. Argh! I wasn't aware! Duh?! I understand the slowpoke writing industry of the country. But the hell...even NBS? After four months?
Neways, I used to swear never to read Ong's books again. Seems like I already know how his mind works, not that of other authors who surprise you with their new masterpieces. Seeing MacArthur, however, I was curious. It was no anecdote collection but rather a novel. Ows? Ang Alamat ng Gubat was something some sort but it was lame to be a work of fiction.
MacArthur tells of the story of four best friends, living in the squatters, sniffing the discomforts of everyday Pinoy urban life.
Cyrus is a snatcher, and worse, a drug addict. OMG! Everytime he's caught with his modus operandi, he would swallow all his epektus so that the police would never found out. However, he can't outwit the devil cop named Topak, who would force him to expel everything via his anus and keep the jewelries for himself. Cyrus lives with his grandfather whom he calls Tatay. When the old man acquired some renal disease and thinking that hemodialysis is a torture in the pocket, Cyrus did everything for his Lolo to undergo a kidney transplant. Unfortunately, he ended up killing the old man when he had mistaken him as a monster when he was high on shabu.
Noel is a rebel son, spoiled by his mother, neglected by his once OFW father. He would sell or steal anything from their house to survive...as he was poor in school. Their family's hope, his sister named Lyla who is a student nurse. She would always ruin his day by suspecting him stealing his belongings, of which he's guilty. He would pour his angst to his friends who are as futureless.
Jim is a young father. He would do everything to feed his family, even selling pirated DVDs. He's the oldest of the four friends but not wise enough to advise. driven by their poverty, his wife threatened him of leaving him alone in the squatters. His son was sick, described by Bob Ong as always having a number 11 on the nose (yeah...the mucus). At the end of the novel, he went with his family to Bohol for good since they could no longer afford to pay fare back to dreadful Manila.
Denver, aka Voltron, is a frustrated college boy. His mother was a widow and he has five younger siblings to aid. He would go along with his friends for a racket. In his desperation to escape poverty, he involved himself with some crime lord and ended up beheaded with his body rotten with garbages. It wasn't revealed but I suspect salvage.
Now here's an expert's opinion about the book: it can bring the hell out of you. OMG! Every setting can make you puke. I can't blame Bob Ong...it's the bitter reality. I can't relate with a squatter's life, in obvious reasons...I even get nauseated by just visiting a relative's house in Magsungay. Neways, the book warns me not to live in Manila. Yes, I've been to Manila...not able too see the squatter's area though. But yeah, there's hell in the metro.
The grossiest part of the story was when Cyrus had a public CR for a dead end and Topak was after him. To conceal what he stole that day, he performed his usual swallowing of the epektus, add the packs of shabu he bought earlier that day. Gee, swallow jewelries. That's intestinal disaster! And oh, when one pack of shabu fell on the the toilet bowl, Cyrus picked it up not minding the fecal dumplings, wiped the wet pack and swallowed it before Topak arrived. YUCK!
Tang ina, taena, and tangna are words redundant in the text courtesy of the boys' squatterly tongue. It's enigmatic how the book got its title. But I remember one chapter, the four friends were talking about a malfunctioning toilet bowl. In it, the feces would not flush and goes back again and again. "I shall return!" That maybe a clue.
On the brighter side, Bob Ong depicts the resiliency of Pinoys. Life is sometimes cruel but enjoy the sweet moments. Imagine, the four friends managed to enjoy themselves at a carnival while one of them has a serious a problem. And Voltron's mother, oh how I like her, despite of their situation, still managed to get drunk with his eldest son's friends and joke about their lives. Cheers! Pinoys, after all, are the happiest people in Asia.
The book's proceeds would go to Gawad Kalinga. Good thing for Bob. Hmmm...I can't help myself but to foresee a Palanca with the book or just an indie flick. Three stars.
Neways, I used to swear never to read Ong's books again. Seems like I already know how his mind works, not that of other authors who surprise you with their new masterpieces. Seeing MacArthur, however, I was curious. It was no anecdote collection but rather a novel. Ows? Ang Alamat ng Gubat was something some sort but it was lame to be a work of fiction.
MacArthur tells of the story of four best friends, living in the squatters, sniffing the discomforts of everyday Pinoy urban life.
Cyrus is a snatcher, and worse, a drug addict. OMG! Everytime he's caught with his modus operandi, he would swallow all his epektus so that the police would never found out. However, he can't outwit the devil cop named Topak, who would force him to expel everything via his anus and keep the jewelries for himself. Cyrus lives with his grandfather whom he calls Tatay. When the old man acquired some renal disease and thinking that hemodialysis is a torture in the pocket, Cyrus did everything for his Lolo to undergo a kidney transplant. Unfortunately, he ended up killing the old man when he had mistaken him as a monster when he was high on shabu.
Noel is a rebel son, spoiled by his mother, neglected by his once OFW father. He would sell or steal anything from their house to survive...as he was poor in school. Their family's hope, his sister named Lyla who is a student nurse. She would always ruin his day by suspecting him stealing his belongings, of which he's guilty. He would pour his angst to his friends who are as futureless.
Jim is a young father. He would do everything to feed his family, even selling pirated DVDs. He's the oldest of the four friends but not wise enough to advise. driven by their poverty, his wife threatened him of leaving him alone in the squatters. His son was sick, described by Bob Ong as always having a number 11 on the nose (yeah...the mucus). At the end of the novel, he went with his family to Bohol for good since they could no longer afford to pay fare back to dreadful Manila.
Denver, aka Voltron, is a frustrated college boy. His mother was a widow and he has five younger siblings to aid. He would go along with his friends for a racket. In his desperation to escape poverty, he involved himself with some crime lord and ended up beheaded with his body rotten with garbages. It wasn't revealed but I suspect salvage.
Now here's an expert's opinion about the book: it can bring the hell out of you. OMG! Every setting can make you puke. I can't blame Bob Ong...it's the bitter reality. I can't relate with a squatter's life, in obvious reasons...I even get nauseated by just visiting a relative's house in Magsungay. Neways, the book warns me not to live in Manila. Yes, I've been to Manila...not able too see the squatter's area though. But yeah, there's hell in the metro.
The grossiest part of the story was when Cyrus had a public CR for a dead end and Topak was after him. To conceal what he stole that day, he performed his usual swallowing of the epektus, add the packs of shabu he bought earlier that day. Gee, swallow jewelries. That's intestinal disaster! And oh, when one pack of shabu fell on the the toilet bowl, Cyrus picked it up not minding the fecal dumplings, wiped the wet pack and swallowed it before Topak arrived. YUCK!
Tang ina, taena, and tangna are words redundant in the text courtesy of the boys' squatterly tongue. It's enigmatic how the book got its title. But I remember one chapter, the four friends were talking about a malfunctioning toilet bowl. In it, the feces would not flush and goes back again and again. "I shall return!" That maybe a clue.
On the brighter side, Bob Ong depicts the resiliency of Pinoys. Life is sometimes cruel but enjoy the sweet moments. Imagine, the four friends managed to enjoy themselves at a carnival while one of them has a serious a problem. And Voltron's mother, oh how I like her, despite of their situation, still managed to get drunk with his eldest son's friends and joke about their lives. Cheers! Pinoys, after all, are the happiest people in Asia.
The book's proceeds would go to Gawad Kalinga. Good thing for Bob. Hmmm...I can't help myself but to foresee a Palanca with the book or just an indie flick. Three stars.
September 4, 2015
" I shall return." The book is metaphorically based on what General Douglas MacArthur said in 1942 as he left the Philippine Islands during World War II in the attempt of organizing the American offensive against Japan to help the Philippines in its cause. What's the connection of that line to the book? It's for the readers to know why the book was entitled MacArthur.
Published in 2007, MacArthur is Bob Ong's sixth book and was often told as the only book that Bob Ong thatis dramatic in nature. Like the classic Bob Ong, he again used some touches of humor and mixed it with the socio-political concept of the story.
This book is about the struggles of Filipino youth in dealing with the problems of today: drugs and vices, employment, education, social and economic status and family expectations. The book is a mixture of humor and sad truths like how the classic Bob Ong attacks certain issues in his books. The book though is notable for employing a brave and realistic look at life in a Philippine community.
The book is the story of four friends, Noel, Cyrus, Voltron and Jim who lives in a squatters area. Each has their own character and personality but share the same denominator - poverty. They live not in the best of conditions and to adapt they acquired certain coping mechanisms to adjust like learning learned how to make a living using illegal ways and using illegal drugs to forget their problems for the mean time. There's Noel, who came from a middle class family and a typical college student who eventually stopped studying because of financial reasons; Cyrus, the youngest member of the group and known for stealing things to make ends meet with him and his ailing grandfather whom he considers as his father; Voltron, also known as Denver and Amadeus and described in the book as skinny and has a big chest, small head, big hands and feet and whom suffered the worst fate in the book; and Jim, 23 years of age who has a wife and son. The book introduces the lives of each which mirrored the situation of some Filipino households specifically those that belongs to the urban poor. Through good times and hard times the four support each other.
I like how this book provokes emotion. The writer made me feel tense, happy, sympathize, sad and angry to each of the scenes that he create. The author made the book balance by writing in a way that no one would read the book and feel that the scenes were forced and far-fetched. The storytelling and delivery is very effective in telling the essence of the book.
The novel is thought-provoking and an eye-opener to the real lives of those who finds solace in taking drugs for pleasure to forget what they're going through. The author created engaging characters. The book portrayed them as someone who are also human who needs understanding and love. But because the frailty of their situations, they easily become prey to exploiters who abuse their weakness. They are to be understood and educated and not to be judged.
The book is written very simply but the message was easily and successfully sent across. Sad but heartwarming. Short but direct. The book mirrors reality, that's also one of the reasons, I believe, Bob Ong's books are always sought after.
The book is quite thin with just 89 pages and I wish it could have been longer. The book has alot of subplots that could have been expanded. Despite that, the book was given justice. The book ended, although wanting more, satisfied me. One thing that readers that needs to be cautious with is the choice of explicit and vulgar language, profanities, violence and the grotesque way some scenes are described. This book is not recommended for sensitive readers.
4stars out of 5.
Published in 2007, MacArthur is Bob Ong's sixth book and was often told as the only book that Bob Ong thatis dramatic in nature. Like the classic Bob Ong, he again used some touches of humor and mixed it with the socio-political concept of the story.
This book is about the struggles of Filipino youth in dealing with the problems of today: drugs and vices, employment, education, social and economic status and family expectations. The book is a mixture of humor and sad truths like how the classic Bob Ong attacks certain issues in his books. The book though is notable for employing a brave and realistic look at life in a Philippine community.
The book is the story of four friends, Noel, Cyrus, Voltron and Jim who lives in a squatters area. Each has their own character and personality but share the same denominator - poverty. They live not in the best of conditions and to adapt they acquired certain coping mechanisms to adjust like learning learned how to make a living using illegal ways and using illegal drugs to forget their problems for the mean time. There's Noel, who came from a middle class family and a typical college student who eventually stopped studying because of financial reasons; Cyrus, the youngest member of the group and known for stealing things to make ends meet with him and his ailing grandfather whom he considers as his father; Voltron, also known as Denver and Amadeus and described in the book as skinny and has a big chest, small head, big hands and feet and whom suffered the worst fate in the book; and Jim, 23 years of age who has a wife and son. The book introduces the lives of each which mirrored the situation of some Filipino households specifically those that belongs to the urban poor. Through good times and hard times the four support each other.
I like how this book provokes emotion. The writer made me feel tense, happy, sympathize, sad and angry to each of the scenes that he create. The author made the book balance by writing in a way that no one would read the book and feel that the scenes were forced and far-fetched. The storytelling and delivery is very effective in telling the essence of the book.
The novel is thought-provoking and an eye-opener to the real lives of those who finds solace in taking drugs for pleasure to forget what they're going through. The author created engaging characters. The book portrayed them as someone who are also human who needs understanding and love. But because the frailty of their situations, they easily become prey to exploiters who abuse their weakness. They are to be understood and educated and not to be judged.
The book is written very simply but the message was easily and successfully sent across. Sad but heartwarming. Short but direct. The book mirrors reality, that's also one of the reasons, I believe, Bob Ong's books are always sought after.
The book is quite thin with just 89 pages and I wish it could have been longer. The book has alot of subplots that could have been expanded. Despite that, the book was given justice. The book ended, although wanting more, satisfied me. One thing that readers that needs to be cautious with is the choice of explicit and vulgar language, profanities, violence and the grotesque way some scenes are described. This book is not recommended for sensitive readers.
4stars out of 5.
September 20, 2016
Unang libro ni Bob Ong na nabasa ko. Ang balak ko talagang unang basahin sa mga libro nya ay yung ‘Stainless Longganisa’ dahil sa pagkakaalam ko, tungkol iyon sa kanyang pagsusulat. Ayos sana para naman magkaroon ako ng ideya sa istilo nya ng pagsusulat at pagkukuwento, pero mailap yung ‘Stainless’ e, kaya hiniram ko muna sa pinsan ko ang kopya nya ng Macarthur.
Urban-fiction ang genre. Isa sa mga paborito ko. Tungkol ang Macarthur sa buhay ng magkakaibigang Voltron, Cyrus, Noel at Jim. May kaniya-kaniyang istorya ang magkakatropa, pero magkasundo sila sa isang bagay. Hindi ko na lang babanggitin ‘yon dahil spoiler sa mga hindi pa nakakabasa ng libro.
Walang dalawang oras kong binasa ang buong libro. Isang bira lang. Nakakalungkot, nakakatawa at nakakabad trip din yung mga sitwasyon ng magkakaibigan. May mga diyalogo na bigla na lang ako natawa. Trip ko yung pananalita ng mga tauhan ng librong ito dahil talagang asal kalye ang apat na magkakaibigan.
Hindi naiiba ang kuwento sa karamihang Urban Fiction na naisulat na lalo na kung ang tagpo at paksa ay Pilipinas. Pero ayos naman ang paglalahad ni Bob Ong ng kuwento. Hindi mahirap basahin ang ‘Macarthur’. Actually, masarap pa ngang basahin dahil parang nanonood ka ng isang pelikula.
Bagama’t inabot ng siyam-siyam bago ako nakapagbasa ng libro ni Bob Ong, hindi naman ako isa sa mga naniniwalang overrated siyang manunulat. Mayroon lang talaga akong mga akda na sinusubaybayan galing sa mga paborito kong manunulat, sa wikang Filipino man o Ingles.
Base dito sa kanyang Macarthur, masasabi kong ‘Wasak’ din siyang manunulat. Kaya naman hindi ako nagtataka na, at isa sya sa mga pinakamatagumpay na manunulat ng henerasyong ito. At hindi ito ang una’t huling pagbabasa ko ng kanyang mga akda.
Apat na bituin para sa Macarthur!
Urban-fiction ang genre. Isa sa mga paborito ko. Tungkol ang Macarthur sa buhay ng magkakaibigang Voltron, Cyrus, Noel at Jim. May kaniya-kaniyang istorya ang magkakatropa, pero magkasundo sila sa isang bagay. Hindi ko na lang babanggitin ‘yon dahil spoiler sa mga hindi pa nakakabasa ng libro.
Walang dalawang oras kong binasa ang buong libro. Isang bira lang. Nakakalungkot, nakakatawa at nakakabad trip din yung mga sitwasyon ng magkakaibigan. May mga diyalogo na bigla na lang ako natawa. Trip ko yung pananalita ng mga tauhan ng librong ito dahil talagang asal kalye ang apat na magkakaibigan.
Hindi naiiba ang kuwento sa karamihang Urban Fiction na naisulat na lalo na kung ang tagpo at paksa ay Pilipinas. Pero ayos naman ang paglalahad ni Bob Ong ng kuwento. Hindi mahirap basahin ang ‘Macarthur’. Actually, masarap pa ngang basahin dahil parang nanonood ka ng isang pelikula.
Bagama’t inabot ng siyam-siyam bago ako nakapagbasa ng libro ni Bob Ong, hindi naman ako isa sa mga naniniwalang overrated siyang manunulat. Mayroon lang talaga akong mga akda na sinusubaybayan galing sa mga paborito kong manunulat, sa wikang Filipino man o Ingles.
Base dito sa kanyang Macarthur, masasabi kong ‘Wasak’ din siyang manunulat. Kaya naman hindi ako nagtataka na, at isa sya sa mga pinakamatagumpay na manunulat ng henerasyong ito. At hindi ito ang una’t huling pagbabasa ko ng kanyang mga akda.
Apat na bituin para sa Macarthur!
October 31, 2011
"Takot ka bang makarining ng mga payo ng magulang mo?"
-Mang Justo
Itong linyang 'to ang nagpatatak sa akin kung bakit ang MacArthur ay pinakapaborito kong libro na gawa ni Bob Ong. Kung di man ako nagkakamali, ito ang unang seryosong nobela nya na sobrang lalim at ang lungkot ng ending. Plot palang, pang FAMAS na. Ang galing ng takbo ng kwento, climax at open-ending. Hindi ko inaakalang si Bob Ong ang may gawa kasi nakilala sya sa mga humor na babasahin. Siguro nga, ito ang other side nya - dark, twisted at pitiful which is good. Para di magsawa ang mga taga-hanga nya (kasama na ako dun!;p) na panay cool at katawa-tawa nalang ang iooffer nya.
Nakakalaglag panga ang mga bawat eksena, lalong lalo na nung mga nangyari kina Voltron at Cyrus. Ikaw na umalam kung ano yun, manipis lang naman ang libro. Yakang-yakang tapusin in 2hrs!:)
-Mang Justo
Itong linyang 'to ang nagpatatak sa akin kung bakit ang MacArthur ay pinakapaborito kong libro na gawa ni Bob Ong. Kung di man ako nagkakamali, ito ang unang seryosong nobela nya na sobrang lalim at ang lungkot ng ending. Plot palang, pang FAMAS na. Ang galing ng takbo ng kwento, climax at open-ending. Hindi ko inaakalang si Bob Ong ang may gawa kasi nakilala sya sa mga humor na babasahin. Siguro nga, ito ang other side nya - dark, twisted at pitiful which is good. Para di magsawa ang mga taga-hanga nya (kasama na ako dun!;p) na panay cool at katawa-tawa nalang ang iooffer nya.
Nakakalaglag panga ang mga bawat eksena, lalong lalo na nung mga nangyari kina Voltron at Cyrus. Ikaw na umalam kung ano yun, manipis lang naman ang libro. Yakang-yakang tapusin in 2hrs!:)
February 13, 2010
Dalawang dekada ka lang mag-aaral. Kung di mo pagtitiyagaan, anak, limang dekada ng kahirapan ang kapalit. Sobrang lugi. Kung alam lang yan ng mga kabataan, sa pananaw ko e walang gugustuhing umiwas sa eskuwela.
- Mang Justo
Takot ka bang makarining ng mga payo ng magulang mo?
- Mang Justo
Wala, pare, ganon talaga e.
- Jim
Mabisyo, gago, suwail. Akala nya matagal nya nang kilala ang sarili. Pero sa pagkakataong yon, habang naglalakas sya sa kalsada, nakilala nya ang totoong Noel na nilibing ng lipunan sa ilalim ng imaheng ibinibintang nito sa kanya. Batang takot, mahina, nangangailangan ng kalinga.
- Noel
- Mang Justo
Takot ka bang makarining ng mga payo ng magulang mo?
- Mang Justo
Wala, pare, ganon talaga e.
- Jim
Mabisyo, gago, suwail. Akala nya matagal nya nang kilala ang sarili. Pero sa pagkakataong yon, habang naglalakas sya sa kalsada, nakilala nya ang totoong Noel na nilibing ng lipunan sa ilalim ng imaheng ibinibintang nito sa kanya. Batang takot, mahina, nangangailangan ng kalinga.
- Noel
January 16, 2009
Tungkol sa magkakaibigang addict at kanilang adventures.
Masayadong dramatic lang 'yung dating kaso nga lang predictable 'yung plot eh.. Iboboto ko ito kung gagawing Philippine version ng Alcoholics Anonymous.
Kaso nga lang nung pinabasa ko sa isang addict ehh naadik pa lalo.. sa mga libro naman ni Bob Ong..at least hindi na sa drugs. Kaso nga lang sa tuwing maguusap kami mukha pa rin siyang high.. 0_0
Masayadong dramatic lang 'yung dating kaso nga lang predictable 'yung plot eh.. Iboboto ko ito kung gagawing Philippine version ng Alcoholics Anonymous.
Kaso nga lang nung pinabasa ko sa isang addict ehh naadik pa lalo.. sa mga libro naman ni Bob Ong..at least hindi na sa drugs. Kaso nga lang sa tuwing maguusap kami mukha pa rin siyang high.. 0_0
March 25, 2011
May mayaman, may mahirap.
Mga mahihirap. Nakakalungkot isipin na marami sa atin ang naghihirap. Marami ang gumagawa ng mga illegal na bagay para lang mabuhay nila ang pamilya nila.
Kung may magagawa ako gagawin ko pero syempre di ko kaya kasi gaya nila naghihirap rin kami.
Sana lang, mapagtanto ng mga namumuno ang mga mali nilang pamamalakad para matulungan ang ating mga kababayan na naghihikahos sa buhay.
Mga mahihirap. Nakakalungkot isipin na marami sa atin ang naghihirap. Marami ang gumagawa ng mga illegal na bagay para lang mabuhay nila ang pamilya nila.
Kung may magagawa ako gagawin ko pero syempre di ko kaya kasi gaya nila naghihirap rin kami.
Sana lang, mapagtanto ng mga namumuno ang mga mali nilang pamamalakad para matulungan ang ating mga kababayan na naghihikahos sa buhay.
Displaying 1 - 30 of 408 reviews