Δεν υπάρχει βιβλίο της Φιλομήλας Λαπατά που να μην έχω αγαπήσει στην αναγνωστική μου πορεία. Είναι γεγονός ότι ως έργα έχουν τόσα να μου προσφέρουν, εΔεν υπάρχει βιβλίο της Φιλομήλας Λαπατά που να μην έχω αγαπήσει στην αναγνωστική μου πορεία. Είναι γεγονός ότι ως έργα έχουν τόσα να μου προσφέρουν, εκτός από την αναγνωστική απόλαυση. Η Λαπατά σε κάθε της βιβλίο καταφέρνει, εκτός από τους μυθοπλαστικούς πρωταγωνιστές της να πρωταγωνιστεί η ίδια η κοινωνία η οποία πλάθει κάθε φορά. Ο Διχασμός είναι ένας ύμνος στην Αθηναϊκή κοινωνία, στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Ο αναγνώστης πιάνει τον εαυτό του να περιδιαβαίνει στα στενά της Πλάκας, στον Ελαιώνα, στον ποταμό Ιλισσό, στο ύψωμα του Λυκαβηττού, να ρίχνει μια κρυφή ματιά σε αυτά τα μεγαλειώδη αρχοντικά με τις υπέροχες τοιχογραφίες, να τρώει γλυκά στην οδό Ερμού στο ζαχαροπλαστείο του «Ζαβορίτη». Μαζί με τους ήρωες βιώσαμε την γέννηση ενός Συντάγματος, διώξαμε έναν βαυαρό βασιλιά και λάβαμε έναν Δανό. Η αφήγηση της Λαπατά είναι ζωηρή, παθιασμένη, λεπτομερής. Ξεχειλίζει αγάπη για τους Αθηναίους, τρυφερότητα, όμως και θυμό, τους μαλώνει, τους πειράζει και άλλοτε τους κρίνει με αυστηρό μάτι, πάντα σαν μητέρα που επιζητά το καλύτερο για τα τέκνα της. Η Αθήνα ζωντανεύει και περνάει σαν παλιά αλλά έγχρωμη ταινία στις σελίδες του «Διχασμού». Στρέφεις το βλέμμα δεξιά, και γρήγορα αριστερά, μην θέλοντας να χάσεις στιγμή από τις μαγευτικές εικόνες. Φωνές, παιδιά, πλύστρες, κάρα, χώμα και ελαιόδεντρα. Νιώθεις νοσταλγία για χρόνους αλλοτινούς, που ποτέ δεν έζησες. Δεν θα το κρύψω ότι αυτό το έργο το αγάπησα τόσο, που τις ημέρες της ανάγνωσης, ο δρόμος μου με έβγαλε στην Πλάκα, και εκεί γέμισα εικόνες. Εικόνες του «Διχασμού». Φτάνοντας στην περιοχή των Αέρηδων αναφώνησα «Να εδώ κατοικούσε η Ζηνοβία Σπίνου, η ιερόδουλη των Αθηνών». Είναι γεγονός ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής του έργου είναι η αθηναϊκή κοινωνία, και ότι το έργο είναι μία καταπληκτική ηθογραφία της εποχής. Ας μιλήσουμε όμως για τους χαρακτήρες. Στο βιβλίο συναντάμε αγαπημένους ήρωες από το πρώτο βιβλίο της σειράς οι κόρες της Ελλάδας «Η επιστροφή». Η Λέγκω Δούκα, ο Ρομπέρτος, η Κοραλία Βογιατζόγλου και νεώτεροι ήρωες, τα τέκνα αυτών η αγγελική Ελισάβετ, η δαιμόνια Οδύσσεια και άλλοι πολλοί. Ζουν φαινομενικά ευτυχισμένα αλλά το παρελθόν τους, τους κυνηγά, είναι εκεί βαθιά ποτισμένο μέσα τους, στην «μυστική αρχιτεκτονική των οστών τους»… Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι βασικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος, είναι αυτοί. Όμως, η Λαπατά θέλοντας να δημιουργήσει την απόλυτη και τέλεια ηθογραφία, κάνει το εξής. Σε κάθε κεφάλαιο, μας συστήνει και μας “χώνει” στον κόσμο της παλιάς Αθήνας, μέσω δεύτερων και τρίτων ηρώων, στους οποίους αφιερώνει ολόκληρα κεφάλαια. Γνωρίστε τον Βαρνάβα Καψοκώλη τον ιερέα της Πλάκας, τον Ευτύχη Φλώρο τον ορνιθοφονιά και άλλους πολλούς. Εκπληκτικές φιγούρες ενός άλλου, παλαιού κόσμου. Γνωρίστε όμως και την θεία Μπεμπέκα την Οιονοσκόπο. Μία αλλόκοσμη μαγικορεαλιστική πινελιά, που τόσο αγαπάει να προσθέτει η συγγραφέας στα έργα της. Για περισσότερα: https://wordpress64426.wordpress.com/......more
Μία από τις πιο πρωτότυπες, σκοτεινές, ενδιαφέρουσες και ωραίες διασκευές του παραμυθιού της Χιονάτης, που έχω ποτέ διαβάσει. Μικρό, ευκολοδιάβαστο, κρΜία από τις πιο πρωτότυπες, σκοτεινές, ενδιαφέρουσες και ωραίες διασκευές του παραμυθιού της Χιονάτης, που έχω ποτέ διαβάσει. Μικρό, ευκολοδιάβαστο, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, είναι ένα βιβλίο το οποίο με ξάφνιασε, με την καλή έννοια. Αν του έφαγα ένα αστεράκι στη βαθμολογία είναι επειδή η αφήγηση της συγγραφέως, ορισμένες φορές, γινόταν λίγο πιο λυρική απο όσο ένιωθα να ταιριάζει στο σκοτεινό θέμα και στο ύφος του βιβλίου....more
Πόσο πέρασε; Πέρασε ένα λεπτό από τη στιγμή που έκλεισα το βιβλίο; Κάπου τόση ώρα πρέπει να πέρασε… Λοιπόν δηλώνω σοκαρισμένη. Όχι δεν διάβασα τα απόκΠόσο πέρασε; Πέρασε ένα λεπτό από τη στιγμή που έκλεισα το βιβλίο; Κάπου τόση ώρα πρέπει να πέρασε… Λοιπόν δηλώνω σοκαρισμένη. Όχι δεν διάβασα τα απόκρυφα Ευαγγέλια, το γνωρίζω, όμως αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο γεγονότα, αστραπιαία γεγονότα, τα οποία τα διαδέχονται ακόμη περισσότερα και μεγαλύτερα. Ως αναγνώστης γύριζα γρήγορα τις σελίδες και μου ήταν αδύνατο να σταματήσω –για αυτό άλλωστε μου πήρε μόνο ένα εικοσιτετράωρο να το διαβάσω- και συναισθήματα, πολλά συναισθήματα βρε αδερφάκι μου. Από την χαρά, περνούσα στο θυμό, στην απογοήτευση… ένα ατελείωτο roller coaster. Ας προσπαθήσω να το αναλύσω πιο ψύχραιμα λοιπόν. Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς λοιπόν τι έχουμε; Το πρώτο βιβλίο μας εισήγαγε σε έναν καινούριο κόσμο, σε αυτόν τον οποίο ζούσε η Μέγκαν, η νευρική και παρορμητική ηρωίδας μας. Δεν μας αποκάλυπτε πολλά αλλά μας κουνούσε το καρότο, προκαλώντας μας για μία δυναμική συνέχεια. Το επόμενο βιβλίο το 0,5 ήρθε για να μας καλύψει τα κενά. Και το έκανε. Το δεύτερο βιβλίο όμως είναι ένας καθηλωτικός σίφουνας. Τρομάζω στη σκέψη στο τι ετοιμάζει για εμάς στο τρίτο η συγγραφέας… Anyway, ας βάλω τις σκέψεις μου σε μία υποτυπώδη τάξη. Η πλοκή. Το έργο μπαίνει απευθείας στην πλοκή ετοιμάζοντας μας για την επίπονη δίκη του Ρόναλντ. Όπως ξεκινάει έτσι και συνεχίζει, απίστευτη ταχύτητα στην πλοκή και αλλεπάλληλα γεγονότα. Ο αναγνώστης είναι αδύνατον να το αφήσει ή να το διαβάσει αργά. Η ιστορία. Η συγγραφέας καλύπτει κάθε κενό και όχι μόνο. Ξαφνιάστηκα με την νέα στροφή που παίρνει η ιστορία, διότι παρουσιάζει νέα δεδομένα, τα οποία εμφανίζονται απόλυτα ταιριασμένα με τα ήδη υπάρχοντα. Τι εννοώ, φαίνεται, χωρίς βέβαια να γνωρίζω τον τρόπο εργασίας της συγγραφέως, ότι η Βρυσανάκη ήξερε εξαρχής πως θα εξελιχθεί η ιστορία, αλλά μας έπαιξε ένα παιχνίδι. Μας τα κράτησε για το τέλος. Έτσι κάθε κίνηση, κάθε γεγονός, κάθε δεδομένο που μας παρουσίαζε στα προηγούμενα έργα, ήταν προσχεδιασμένα στο να μας οδηγήσουν στα σοκαριστικά γεγονότα αυτού του βιβλίου. Εάν πάλι δεν είχε σκεφτεί από την αρχή πως θα εξελιχθεί η ιστορία της, τι να πω; Μπράβο, εισήγαγε τα νέα δεδομένα με εξαιρετικά έξυπνο τρόπο, έτσι ώστε να μας αφήσει παγωτό. Η αφήγηση. Το γεγονός ότι ο αφηγητής μας μιλάει σε πρώτο πρόσωπο μέσα από την οπτική γωνία των ηρώων, με έκανε να συμπάσχω συναισθηματικά με τους ήρωες στον υπέρτατο βαθμό. Πραγματικά παιδιά δεν πήγαινε άλλο… Οι ήρωες. Λάτρεψα την εξέλιξη των ηρώων σε αυτό το έργο. Ωριμάζουν μπροστά στα μάτια μας. Εξελίσσονται ως προσωπικότητες. Τσακίζονται, σηκώνονται, παλεύουν, προσπαθούν να επιβιώσουν, αλλά ταυτόχρονα ζουν, κάνουν όνειρα, ερωτεύονται. Θα το πω, αγάπησα περισσότερο τη Μέγκαν, διότι μέσα στον όλο παρορμητισμό της εξελίσσεται και μαθαίνει από τα λάθη της. Βέβαια ο τσαμπουκάς τσαμπουκάς. Εν κατακλείδι, έπαθα πλάκα. Ενα απίστευτα γρήγορο στην πλοκή, με πολλά γκάζια και πολύ "δυναμικό" ανάγνωσμα. Το ξέρω ότι έχουμε καταπληκτικούς fantasy συγγραφείς στην Ελλάδα, έχω ανακαλύψει πολλούς και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί ακόμη στα ράφια των βιβλιοπωλείων που με περιμένουν. Όμως, το έργο της Βρυσανάκη με συνεπήρε. Ξέρω ότι έχω διαβάσει πολύ κατώτερα μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες και που μάλιστα τα έχει αρπάξει το Χόλυγουντ. Θα πω μια φράση που ξεστόμισα πολλές φορές διαβάζοντας το δεύτερο βιβλίο «Τι έγραψε ρε η τύπισσα;» Ναι το λέω ωμά. Όποιος αγαπάει τα δυστοπικά YA δεν πρέπει να αφήσει να του ξεφύγει αυτή η σειρά, είναι καταπληκτική....more
Εξαιρετικό! Το βιβλίο που προέβλεπα ότι θα είναι μία απλή ιστορία, με συμπληρωματικές πληροφορίες για τον κόσμο, αποδείχθηκε ότι έχει ακόμη περισσότερΕξαιρετικό! Το βιβλίο που προέβλεπα ότι θα είναι μία απλή ιστορία, με συμπληρωματικές πληροφορίες για τον κόσμο, αποδείχθηκε ότι έχει ακόμη περισσότερη αγωνία, έχει περισσότερο βάθος, ξεδιαλύνει μυστήρια και δημιουργεί άλλα τόσα καινούρια! Μέχρι το τέλος αναφώνησα αρκετές φορές «Όχι ρε φίλε, δεν γίνεται αυτό, πλάκα μου κάνεις». Ο κόσμος που δημιούργησε η Βρυσανάκη είναι περίπλοκος, τρομακτικός, γεμάτος ένταση, μυστήριο και ομορφιά! Το προτείνω φυσικά, σε όσους έχουν διαβάσει το πρώτο βιβλίο –μην τυχόν και δεν το κάνετε, θα χάσετε τα καλύτερα- και φυσικά σε όσους είναι άσχετοι με την σειρά «Θεοί και δαίμονες», αλλά επιθυμούν να την γνωρίσουν! Πιστέψτε με θα είναι μια υπέροχη γνωριμία! ...more
Ένα εξαιρετικό έργο, καλοδουλεμένο το οποίο παρασύρει τον αναγνώστη κρατόντας στον σε εγρήγορση καθόλη την διαρκεια της ανάγνωσης καθιστόντας δύσκολο Ένα εξαιρετικό έργο, καλοδουλεμένο το οποίο παρασύρει τον αναγνώστη κρατόντας στον σε εγρήγορση καθόλη την διαρκεια της ανάγνωσης καθιστόντας δύσκολο να αφήσει το βιβλίο έστω και για λίγο. Η γλώσσα καθημερινή, απλή όμως εξαιρετικά προσεγμένη, γεμάτη νοήματα, και συγκινητικές και ουσιαστικές ατάκες που γεμίζουν -εάν τις σημειώσετε- ολόκληρο τετράδιο. Σημείωσα πολλές από αυτές, δεν το κρύβω. Η πλοκή εξελίσσεται αρχικά αργά, αυξάνοντας ρυθμό έως το τέλος, οπού ολοκληρώνεται με ένα μεγάλο ξέσπασμα δράσης. Οι ήρωες διακατέχονται από όλων των λογιών τις αδυναμίες, αλλά οι θετικές φιγούρες χαρακτηρίζονται, όλοι ανεξαιρέτως, από το χάρισμα της ανθρωπιάς. Η αφήγηση της ηρωίδας κάνει τον αναγνώστη να δεθεί συναισθηματικά μαζί της, ακολουθώντας την πιστά σε κάθε της απόφαση, σε κάθε ξεροκεφαλιά και σε κάθε ξέσπασμα θάρρους. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την εγχώρια μυθολογία και συγκεκριμένα από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Βρικόλακας» και το έπος του Διγενή Ακρίτα, αποδεικνύοντας μας για δεύτερη φορά η συγγραφέας (το πρώτο βιβλίο της Αγνής Σιούλα είναι το Έρχονται με την ομίχλη το οποίο είναι βασισμένο πάνω στο τραγούδι της δημοτικής μας ποίησης «Του νεκρού αδελφού») ότι η μυθολογία μας μπορεί να «γεννήσει» νέα έργα. Αυτό όμως που με κέρδισε στον ύψιστο βαθμό, είναι αυτό το «τι θέλει να πει ο συγγραφέας» το οποίο στην προκειμένη περίπτωση θα το μεταλλάξω στο «πόσα μου είπε εν τέλει η συγγραφέας». Διότι αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο από μηνύματα! Η δύναμη της φιλίας, η δύναμη του αληθινού έρωτα, η αγάπη του πατέρα για το παιδί (που με συγκίνησε αφάνταστα) μα κυρίως η αξία της θυσίας. Κλίσε; Όχι! Διότι θα σας το εξηγήσω από μία νέα σκοπιά. Διότι μία θυσία για να έχει αξία πρέπει να έχει λόγο. Για ποιος λόγους αξίζει να θυσιαστείς; Αρκεί ο φανατισμός σε μία άυλη ιδέα; Αυτή η άυλη ιδέα ποιους σκοπούς πραγματικά κρύβει από πίσω; Δεν πρέπει πάνω στον φανατισμό μας, να σταθούμε και να αναλογιστούμε, πόσο αξίζει τελικά η ζωή μας; Για ποιόν σκοπό αξίζει πραγματικά να θυσιάσουμε τον εαυτό μας; Τους φίλοι μας; Την οικογένεια μας; Αυτή η θυσία που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε σε τι αποσκοπεί πραγματικά; Αυτή η μάχη που σαφώς θα έχει ηττημένους, ποιους θα κρίνει νικητές και με τι τρόπο; Ίσως τελικά μια μάχη αξίζει περισσότερο όταν αυτή είναι επανάσταση... Ένα εξαιρετικό και πολύπλευρο βιβλίο, άρτια δομημένο, το οποίο χαρίζει ώρες μεγάλης αναγνωστικής απόλαυσης, μα πάνω από όλα ένα βιβλίο που έχει πολλά να πει.
Loading...
