Το δεύτερο μέρος των Παραδόσεων του Πολίτη μου φάνηκε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Είναι γεγονός ότι συγκεντρώνονται στις σελίδες του όλα αυτά τα μυθικΤο δεύτερο μέρος των Παραδόσεων του Πολίτη μου φάνηκε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Είναι γεγονός ότι συγκεντρώνονται στις σελίδες του όλα αυτά τα μυθικά πλάσματα που συναντάμε σε βιβλία και ταινίες φαντασίας της σύγχρονης μας εποχής, νεράιδες, ξωτικά, φαντάσματα, βρικόλακες. Και γιατί στέκομαι στο συγκεκριμένο σημείο. Συχνά συναντώ ανθρώπους που αποκαλούν όλα αυτά τα μυθικά πλάσματα ξενικά. Όχι, υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα στην παράδοση μας με δεκάδες παραλλαγές. Γενιές και γενιές στον τόπο μας μεγάλωσαν πιστεύοντας ότι ένα παιδί που γεννιέται ανήμερα Χριστούγεννα θα γίνει ξωτικό, ότι ένας νεκρός αμα πεθάνει χωρίς να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του θα βρικολακιάσει, πίστευαν ακόμα ότι τα ερειπωμένα σπίτια κατοικούνται στις σκιερές γωνιές τους από πνεύματα νεκρών… πόσες και πόσες ιστορίες… Το διάβασα με πολύ όρεξη, με συντρόφευσε όμορφα για πολλές και πολλές ώρες. ...more
Παράδοση στην λαογραφία σημαίνει μία αφήγηση ή διήγηση, προφορική, που εμπεριέχει πάντα φανταστικά στοιχεία, με την διαφορά από το παραμύθι, ότι έχει Παράδοση στην λαογραφία σημαίνει μία αφήγηση ή διήγηση, προφορική, που εμπεριέχει πάντα φανταστικά στοιχεία, με την διαφορά από το παραμύθι, ότι έχει τον σκοπό να γίνει πιστευτή. Για αυτό ξεκινάει πάντα με ατάκες του τύπου «Ο τάδε που είναι αδερφός της τάδε, σίγουρα τον ξέρεις ή τον έχεις δει…» ή «Στο τάδε μέρος, να μωρέ εκεί πιο κάτω που ο τάδε βόσκει τα πρόβατα…» Ο Νικόλαος Πολίτης λοιπόν, ξακουστός λαογράφος κ όχι μόνο, ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, σε αυτούς τους δύο τόμους συγκέντρωσε παραδόσεις από όλη την Ελλάδα. Δεν θα βρείτε κείμενα με αναλύσεις, ούτε θα επηρεαστείτε από συμπεράσματα, πορίσματα και απόψεις. Είναι καθαρά και μόνο οι παραδόσεις. Χωρισμένα σε κατηγορίες ανά την θεματική τους, σημειώνεται η κάθε περιοχή που λεγόταν η παράδοση και μάλιστα στην αρχική διάλεκτο ή το ιδίωμα που λέχθηκε ή ιστοριούλα. Μπορεί να μην υπάρχει ανάλυση στο βιβλίο, αλλά εγώ προσωπικά το προτιμώ. Διότι το ότι δεν έχει ανάλυση δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τις δοξασίες, τον βίο, τους φόβους και τις ελπίδες του ελληνικού λαού του περασμένου αιώνα. Μαθαίνουμε πολλά, τι ήταν οι «Έλληνες» για τους απλούς ανθρώπους του 1890; Μεγάαααλοι γίγαντες που ζούσανε στον τόπο μας παλιά. Τι ήταν οι Ελλήνισσα; Γιατί τους θησαυρούς τους φυλούσαν πάντα «αράπηδες»; Τα ερείπια των αρχαίων ήταν παλιά παλάτια. Που κρύφτηκε ο μαρμαρωμένος βασιλιάς; Που κοιμούνται τα στοιχειά; Πόσα πολλά μπορούμε πραγματικά να μάθουμε από όλες αυτές τις παραδόσεις, είναι ένας θησαυρός πληροφοριών! Αυτά και άλλα πολλά θα μάθετε σε αυτή την πραγματικά υπέροχη συλλογή, που είμαστε τυχεροί να έχουμε, καθώς η αγάπη και η πίστη στο εξωπραγματικό έχει πια από καιρό εκλείψει για καλό ή για κακό θα δείξει! ...more
Ήθελα να του βάλω παραπάνω, πραγματικά μέχρι κ την τελευταία στιγμή έπαιζα ανάμεσα στο 3 και το 4, γιατί είναι η μοναδική δουλειά που έχει γίνει στην Ήθελα να του βάλω παραπάνω, πραγματικά μέχρι κ την τελευταία στιγμή έπαιζα ανάμεσα στο 3 και το 4, γιατί είναι η μοναδική δουλειά που έχει γίνει στην Ελλάδα για τον μύθο των βρικολάκων. Το θεωρώ σημαντικό διότι ο μύθος αυτός έχει ιστορία στην χώρα μας. Ποιος δεν έχει ακούσει το τραγούδι του νεκρού αδελφού; Ίσως και το δράμα του Εφταλιώτη ο βουρκόλακας; Έτσι λοιπόν κάθισα ευτυχής να διαβάσω μια εμπεριστατωμένη επιστημονική λαογραφική έρευνα. Κ ναι, πρέπει να παραδεχτώ ότι φαίνεται σε αυτό το βιβλίο ότι έχει πέσει τρελή δουλειά για να γίνει, κ προφανέστατα μελετώντας πολλές και διαφορετικές πηγές. Έλα μου όμως που δεν έχει γίνει ταυτόχρονα και καλή δουλεία…Διότι όταν μελετάς κ παραθέτεις πληροφορίες για μύθους, επιβάλλεται να είσαι πιο προσεκτικός με την γλώσσα κ το ύφος που χρησιμοποιείς, πχ. όπως η Κοσάνοβιτς στην σελ. 184 λέει «Σύμφωνα με τη σερβική λαϊκή παράδοση…» Ακριβώς παιδιά, σύμφωνα με την παράδοση κ οχι συμφωνα με την δική σου κρίση, διότι εδώ θα φτάσω στην τρελή μου ένσταση με το άρθρο του Χαραλάμπους στο βιβλίο, ο οποίος φαίνεται πιστεύει στους βρικόλακες… «ο θανών σύζυγος μιας γνωστής μου κυρίας …την επισκεπτόταν καθημερινά…» και σε ένα άλλο σημείο « Στη Θεσσαλονίκη –αλλά και σε όλη την Ελλάδα- υπάρχουν αμέτρητοι Πρόσγειοι δηλαδή βρικόλακες. Και να ξέρεις ότι, όπως πεθαίνουν ή χάνονται ορισμένοι αγνώστων στοιχείων, έτσι και οι Πρόσγειοι εμφανίζονται στους δρόμους χωρίς ταυτότητα…» Εντάξει… μόλις με γείωσε… με ξενέρωσε, όπως θέλετε πέστε το, αλλά μόλις το βιβλίο ακυρώθηκε. Κ όχι ότι με ενοχλούν τα πιστεύω του, αλλά τι λόγο ύπαρξης έχει ένα τέτοιο άρθρο σε ένα βιβλίο που ελπίζει να πλασαριστεί ως σοβαρή έρευνα… Τεσπα, κρίμα. Είχε όμως μερικά κουλά σημεία σαν βιβλίο ακόμα κ στα άρθρα που είχαν υπέροχα και ενδιαφέροντα πράγματα να πούνε. Πχ, σε σημείο που ο Γιαννουλάκης αναλύει ετυμολογικά κάποιες λέξεις – κάτι που καραγουστάρω να λέμε την αλήθεια- πάει κ μου πετάει το εξής «Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η γλωσσολογική σύνδεση των λέξεων Ψυχή- Ψύχος- Ψυγείο- Ψιχίο- Ψήγμα.» Ε; Γιατί δεν μπορώ να τις συνδέσω αυτές τις λέξεις μαζί; Ε; Ε; Που το πετάς έτσι ξερά κ αλλάζεις θέμα; Από πού κ ως που κολλάνε; Αν κολλάνε γιατί δεν το αναλύεις;; Εξήγησε το μου καλέεεεεε!!! Είναι ατεκμηριωτοοοοοοοοοο ετσι σκέτο. Ουφ, συγχύστηκα πάλι!!! Είχε γενικώς πολλά ατεκμηρίωτα πραγματάκια κ έχω την εντύπωση ότι πολλά περάσανε κ ένα φουσκωματάκι παραπάνω, έτσι για τις εντυπώσεις… αλλά δεν βαριέσαι αδελφέ; 3 αστεράκια για την προσπάθεια και για τα καλά του κ ενδιαφέροντα σημεία. ...more
Καταπληκτικό βιβλίο που συνοψίζει σχεδόν τα πάντα (ως εισαγωγή πάνω στο θέμα) για το ελληνικό παραμύθι. Δεν υπάρχει καλύτερη βάση για έναν αρχάριο πουΚαταπληκτικό βιβλίο που συνοψίζει σχεδόν τα πάντα (ως εισαγωγή πάνω στο θέμα) για το ελληνικό παραμύθι. Δεν υπάρχει καλύτερη βάση για έναν αρχάριο που θέλει να εντρυφήσει σε αυτό λαογραφικά και φιλολογικά. Στο βιβλίο αυτό, ο μεγάλος λαογράφος Μερακλής συγκεντρώνει εφτά εργασίες του. Στην πρώτη γίνεται λόγος για το δύσκολο θέμα της προέλευσης του παραμυθιού, και τις σχολές που δημιουργήθηκαν από τους μελετητές του, το δύσκολο έργο συλλογής των παραμυθιών και της κατάταξης των μοτίβων τους. Επίσης γίνεται λόγος για το εάν το παραμύθι εξακολουθεί να επιβιώνει στις ημέρες μας. Πραγματικά θεωρώ την πρώτη ενότητα αυτού του βιβλίου ως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Στην δεύτερη μελετάτε το ελληνικό παραμύθι. Αναφέρονται ελληνικά μοτίβα παραμυθιών και παραλλαγές από γνωστά μας παραμύθια όπως της ελληνικής εκδοχής της Ραπουνζελ, την Χρυσομαλλούσα. Εκπληκτική ανάλυση. Στην τρίτη εξετάζονται οι επιστημονικές συνέπειες της ραγδαίας υποχώρησης του παραμυθιού από την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου και την μεταβολή του παραμυθιού πλέον σε φιλολογικό είδος. Στις τρεις τελευταίες εργασίες του Μερακλή υπάρχει μια προσπάθεια να προσεγγιστούν τα παραμύθια φιλολογικά και λαογραφικά. Δηλαδή, στην τέταρτη το παραμύθι συγκρίνεται με άλλα προφορικά είδη της λαϊκής παράδοσης, το δημοτικό τραγούδι και την παράδοση. Στην επόμενη μελετά ένα θέμα το οποίο δεν ήξερα καν ότι υπήρχε, τα τραγούδια μέσα στα παραμύθια. Το ξέρατε ότι στα λαϊκά παραμύθια υπήρχαν τραγούδια;; Ναι! Στο τελευταίο μέρος μελετά την αγάπη του λαϊκού παραμυθιού για τις μηχανές. Η παρουσία μηχανών στα λαϊκά παραμύθια είναι συχνότατη. Αυτό πραγματικά ούτε καν που το είχα προσέξει. Πραγματικά είναι ένα από τα πιο ωραία επιστημονικά βιβλία που έχω διαβάσει στην ζωή μου. Η γλώσσα και η αφήγηση του Μερακλή είναι αμεσότατη. Το βιβλίο κυλάει νεράκι χωρίς να βαρεθεί αλλά ούτε να κουραστεί ο αναγνώστης. Καταφέρνει να παρουσιάσει τα επιστημονικά κριτήρια κάνοντας τα να φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα, έχοντας πολλά παραδείγματα και παρουσιάζοντας μας παραμύθια που τα αναλύει για να κατανοήσουμε την προσέγγιση του. Πέρασα πολύ ωραία διαβάζοντας το. Πραγματικά αξίζει να είναι ή πρώτη επιλογή για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει κάτι παραπάνω για τα παραμύθια. ...more
Loading...
