نویسنده‌ی مجموعه‌ی نارنیا، پس از سرطان معشوق و همسرش، همسری که در سنین میانسالی باهاش آشنا شده و زندگی مشترک کوتاهی رو باهم تجربه کردن، و پس از مرگنویسندهی مجموعه‌ی نارنیا، پس از سرطان معشوق و همسرش، همسری که در سنین میانسالی باهاش آشنا شده و زندگی مشترک کوتاهی رو باهم تجربه کردن، و پس از مرگ او، یادداشتهایی دربارهی این اندوه و فقدان مینویسه که میشه این کتاب کوتاه.
بخشهای کوچکی از کتاب جالب بود و احساس مشترکی بین من و او داشت. بخش‌هایی که به تجربهی مستقیم فقدان میپرداخت و شیوهای که درد از دست دادن رو تجربه میکنیم.
اما بخش بزرگتری از کتاب صدای ذهن نویسنده در مواجه با سوگ و نسبتش با خدا بود. نویسنده میپرسه: «چرا خدا ظالمه، این چه کاری بود که کرد، اصلا وجود داره، چرا جوابی نمیده بهم وقتی انقدر مستاصلم؟» و سعی داره به پاسخهایی برای اینجور سوالات برسه. وسطای کتاب داره ایمانشو از دست میده، و جلوتر خودشو به فرد عصبانیای تشبیه می‌کنه که داره به هر چیزی چنگ میزنه و مشت در هوا میاندازه. اما در بخش پایانی نگاه تازهای به ایمان پیدا می‌کنه....more
یک موقعیت بسیار بسیار جذاب! دختر نابینایی که به همراه مادرش زندگی می‌کنه و شغل‌شون تولید دارو از گیاهانه. دیگه چی می‌خواید برای شروع؟
رمان شروع میشه و میک موقعیت بسیار بسیار جذاب! دختر نابینایی که به همراه مادرش زندگی می‌کنه و شغل‌شون تولید دارو از گیاهانه. دیگه چی می‌خواید برای شروع؟
رمان شروع میشه و موقعیت رو میسازه. تیکههایی از گذشته، تیکههایی از خیالات دختر، تیکههایی از واقعیات. توصیفات و جزئیات بسیار زیبا و دلنشین و دقیق، همونطوری که از یک فرد نابینا انتظار میره. تمرکز روی صداها، لامسه و خیالی که جاهای خالی پازل دنیا رو کامل می‌کنه. توضیحاتی درباره گیاهان دارویی، که به نظر خیلی دقیق و مستند میان و قصه رو جذابتر کردن.
قصه جلو میره، این مادر و دختر دارن زندگی میکنن تا این که یه روز دختر و مادر، برای یه مراسمی از خونه میرن بیرون. دختر برای اولین بار با دنیای بیرون روبرو میشه و تازه اینجاست که دنیاش عوض میشه و خیالهای دیگهای توی سرش شکل میگیره. جهانبینیش عوض میشه. اسپویل نمیکنم.
یک چهارم آخرِ کار، خیلی وارد فضاهای ذهنی دختر میشد و دیگه پیرنگ جلو نمیرفت و پایانبندی خوبی هم نداشت. انتظارات بیشتری در من به وجود اومده بود و پایانبندیش، نتونست راضیم کنه. دوست داشتم اون فلشفورواردها (که معلوم شد خیلی هم فوروارد نیستن) نسبتی با واقعیت پیدا میکردن. چون بسیار دقیق توصیف شده بودن و ذهن آدم رو خیلی منحرف میکردن.
شخصیت انتهای کتاب تبدیل میشد به یک شخصیت مالیخولیایی، کسی که رویاهاش و واقعیاتش دیگه با هم یکی شدن و نمیدونم، من اون آدمی که پاهاش هنوز روی زمین بود رو بیشتر دوست داشتم.
مادر و دختر کتابهایی میخوندن مثل مادام بواری، پروست. به نظرم این خوب توی شخصیتشون در نیومده بود. به این شخصیتها نمیاومد که این کتابها رو بخونن. البته نویسنده میخواست از این نقلقولها و ارجاعات استفاده کنه، ولی خب، به نظر من مناسب نبود و به این شخصیتها نمیاومد. یا مثلا استفاده از بورخس و همذاتپنداری دختر با بورخس که اون هم نابینا بود.
چندباری هم از اما بواری مثال زده بود و نویسنده احتمالا میخواست از این تمثیل استفاده کنه. از این که اما بواری زندگی روزمرهشو میشکنه و وارد یه بازی دیگه و نامشروع میشه و در نهایت منجر به از بین رفتناش میشه. اینجا هم دختر زندگی روزمرهشو میشکنه و میخواد از مادر رها شه، اما در نهایت مادره که اون رو زنده نگه میداره و این تلاش نافرجام میمونه. (خیلی دارم سعی می‌کنم بواری و این کتاب رو اسپویل نکنم)
امتیاز من ۴ ۴ تا برای نثر خوب و ایده خیلی خوب و فضاسازی جذاب ۱ امتیاز هم برای پایانبندی.
یک نقل قول:
«مادر میگوید به جای چیزهای بزرگ باید بر چیزهای کوچک تمرکز کرد. میگوید راز رستگاری بشر همین است راههایی از قید وسواس ذهنی برای چیزِ دیگری بودن. زندگی در چیزهای کوچک گسترده است. یعنی همین چیزهای روزمره کسالت بار. هر وقت گرفتار افکار دردناکی میشوم که مثلا چرا بورخس نیستم و تا کی باید عمرم را صرف جدا کردن برگ رزاقی از ساقه و کوبیدن گُل در هاون کنم، یاد این حرف مادر میافتم که اگر یاد بگیرم معنای همین کارهای کوچک را بفهمم، زندگی حقیقی یا همان چیز که روح ساری در جهان مینامندش، درونم به راه می افتد»
Merged review:
یک موقعیت بسیار بسیار جذاب! دختر نابینایی که به همراه مادرش زندگی می‌کنه و شغل‌شون تولید دارو از گیاهانه. دیگه چی می‌خواید برای شروع؟
رمان شروع میشه و موقعیت رو میسازه. تیکههایی از گذشته، تیکههایی از خیالات دختر، تیکههایی از واقعیات. توصیفات و جزئیات بسیار زیبا و دلنشین و دقیق، همونطوری که از یک فرد نابینا انتظار میره. تمرکز روی صداها، لامسه و خیالی که جاهای خالی پازل دنیا رو کامل می‌کنه. توضیحاتی درباره گیاهان دارویی، که به نظر خیلی دقیق و مستند میان و قصه رو جذابتر کردن.
قصه جلو میره، این مادر و دختر دارن زندگی میکنن تا این که یه روز دختر و مادر، برای یه مراسمی از خونه میرن بیرون. دختر برای اولین بار با دنیای بیرون روبرو میشه و تازه اینجاست که دنیاش عوض میشه و خیالهای دیگهای توی سرش شکل میگیره. جهانبینیش عوض میشه. اسپویل نمیکنم.
یک چهارم آخرِ کار، خیلی وارد فضاهای ذهنی دختر میشد و دیگه پیرنگ جلو نمیرفت و پایانبندی خوبی هم نداشت. انتظارات بیشتری در من به وجود اومده بود و پایانبندیش، نتونست راضیم کنه. دوست داشتم اون فلشفورواردها (که معلوم شد خیلی هم فوروارد نیستن) نسبتی با واقعیت پیدا میکردن. چون بسیار دقیق توصیف شده بودن و ذهن آدم رو خیلی منحرف میکردن.
شخصیت انتهای کتاب تبدیل میشد به یک شخصیت مالیخولیایی، کسی که رویاهاش و واقعیاتش دیگه با هم یکی شدن و نمیدونم، من اون آدمی که پاهاش هنوز روی زمین بود رو بیشتر دوست داشتم.
مادر و دختر کتابهایی میخوندن مثل مادام بواری، پروست. به نظرم این خوب توی شخصیتشون در نیومده بود. به این شخصیتها نمیاومد که این کتابها رو بخونن. البته نویسنده میخواست از این نقلقولها و ارجاعات استفاده کنه، ولی خب، به نظر من مناسب نبود و به این شخصیتها نمیاومد. یا مثلا استفاده از بورخس و همذاتپنداری دختر با بورخس که اون هم نابینا بود.
چندباری هم از اما بواری مثال زده بود و نویسنده احتمالا میخواست از این تمثیل استفاده کنه. از این که اما بواری زندگی روزمرهشو میشکنه و وارد یه بازی دیگه و نامشروع میشه و در نهایت منجر به از بین رفتناش میشه. اینجا هم دختر زندگی روزمرهشو میشکنه و میخواد از مادر رها شه، اما در نهایت مادره که اون رو زنده نگه میداره و این تلاش نافرجام میمونه. (خیلی دارم سعی می‌کنم بواری و این کتاب رو اسپویل نکنم)
امتیاز من ۴ ۴ تا برای نثر خوب و ایده خیلی خوب و فضاسازی جذاب ۱ امتیاز هم برای پایانبندی.
یک نقل قول:
«مادر میگوید به جای چیزهای بزرگ باید بر چیزهای کوچک تمرکز کرد. میگوید راز رستگاری بشر همین است راههایی از قید وسواس ذهنی برای چیزِ دیگری بودن. زندگی در چیزهای کوچک گسترده است. یعنی همین چیزهای روزمره کسالت بار. هر وقت گرفتار افکار دردناکی میشوم که مثلا چرا بورخس نیستم و تا کی باید عمرم را صرف جدا کردن برگ رزاقی از ساقه و کوبیدن گُل در هاون کنم، یاد این حرف مادر میافتم که اگر یاد بگیرم معنای همین کارهای کوچک را بفهمم، زندگی حقیقی یا همان چیز که روح ساری در جهان مینامندش، درونم به راه می افتد»...more
ترجمه و ویرایش و طراحی جلدشو دوستای خوبم کردن و بهشون افتخار می‌کنم. در چند نسخه‌ی محدود هم خودشون چاپش کردن و من خوش‌شانس بودم که یک نسخه بهم هدیه شترجمه و ویرایش و طراحی جلدشو دوستای خوبم کردن و بهشون افتخار می‌کنم. در چند نسخه‌ی محدود هم خودشون چاپش کردن و من خوش‌شانس بودم که یک نسخه بهم هدیه شد.
این که کتاب هم میخواست علمی باشه و هم عامهخون، یکم عجیب بود برام و باعث میشد فکر کنم خیلی معتبر نیست. مثلا وقتی نویسنده در یک جمله گزارهای دربارهی الاسدی و مقیاسهش با چیز دیگهای رو رد می‌کنه فقط با گفتن «از نظر علمی اثبات شد اینطور نیست» نمیتونستم بهش اعتماد کنم. دوست داشتم اگر داره چیزی رو میگه، و از کلمات علمی استفاده می‌کنه، رفرنس هم بده. هیچ رفرنسی نداشت مطالب این کتاب به مقالههایی که چاپ شدن و داره ازشون حرف میزنه.
اگر از این مساله فاکتور بگیریم، کتاب خوشخونی بود و تجربههای جالبی توش بود. تریپهای الاسدی و باقی سایکدلیکها، ماجراهای سنتز این ماده و اکتشافاتی که در این مسیر انجام شده بود. در کل نظر منو نسبت به سایکدلیکها مثبتتر کرد، اما هنوز ترسم بیشتر از اونه که بخوام امتحانشون کنم....more
نکته: ریویو‌هاتونو قبل سند زدن کپی کنین که مث من نشین!
ریویو:
داستان‌های آمریکای لاتین همیشه خوبن!
بورخساش که محشر بود. از بولانیو هم یکی داشت که خیلی عانکته: ریویو‌هاتونو قبل سند زدن کپی کنین که مث من نشین!
ریویو:
داستان‌های آمریکای لاتین همیشه خوبن!
بورخساش که محشر بود. از بولانیو هم یکی داشت که خیلی عالی بود. یه سری داستانک کوتاه هم داشت که اونا هم ایدههای جدیدی داشتن. با کورتاسار آشنا شدم و داستان آگراندیسماناش که اونم عالی بود.
یه داستان هم بود درباره پلیکانها که خیلی جالب بود!...more
نمیدونم کالوینو کمی پیچیده‌نویسی، (شاید کمی انتزاعی؟) داره یا ترجمه بد بود. اما در کل بخش‌هایی از کتاب و نوشته‌ها برای من گنگ بود. مخصوصا فصل آخر که نمیدونم کالوینو کمی پیچیده‌نویسی، (شاید کمی انتزاعی؟) داره یا ترجمه بد بود. اما در کل بخش‌هایی از کتاب و نوشته‌ها برای من گنگ بود. مخصوصا فصل آخر که میتونم بگم تقریبا از کل اون صفحات در حد یک پاراگراف فهمیدم. فصلی پر از تصویر که بیشتر شبیه یک شعر بود، که خود متن چیزی به من نمیداد، از بس پیچیده بود، و ذهن من بود که از چینش اون کلمات به معنیای (شاید خیلی سوبژکتیو) میرسید. اما فقط فصل آخر بود که اینچنین پیچیده بود.
فصل اول دربارهی کودکیش بود که با باباش میرفته مزرعه خانوادگیشون، و از این مسیر و حسهایی که به پدرش داشت حرف میزد، از تفاوتهاشون. توصیفات و فضاسازیهای روستایی خیلی جذابی داشت این فصل.
فصل بعدی درباره سینما بود. خاطرات نوجوانی و جوانی یک خورهی سینما و جلوتر از خلال سینما به سیاست و فاشیسم میپرداخت. بیشتر یک جستار دربارهی سینما بود تا خاطرهنگاری محض. البته تقریبا تمام فصول کتاب جستار بودن.
فصل بعدی دربارهی یک روز از جنگ بود که یکی از دوستاشو از دست داده. فرم روایی و بازیابی خاطرات در این فصل خیلی جوندار بود. نویسنده مثل شکارچیای مست و ناهوشیار افتاده به دنبال خرگوشهایی سیاه در شبی سیاه.
فصل بعدی جستار یا مقالهای بود دربارهی زباله و تولید زباله و نسبتش با انسان و مصرفگرایی و تمام موضوعات این حوزه، و از این شروع میشد که کالوینو داره اشغالها رو میبره دم در! و طولانیترین فصل هم بود. ایدههای پراکنده و مختلفی داشت و چسبوندن این ایدهها به بیرون انداختن زباله، هنرمندانه و زیبا بود.
و میرسیم به فصل آخر که سختترین بود و انگار دربارهی پیدا کردن «خود» در جهان بود. چیزی ازش نفهمیدم. جهانی در آفتاب و جهانی در تاریکی که در واقع اینها ادامهی هم هستن و ممزوج در هم.
ممنونم از مترو که بیشتر این کتابو توش خوندم، و در قطار مشهد تهران شروعش کردم، و پوست شکلاتی که پیرمرد و پیرزن بهم توی قطار داده بودن شد صفحهنگهدارش....more
شدید و بی‌رحم و پرالتهاب و حساس و کثیف و درونی و ریتمیک و دیوونه و جنون‌آمیز. عجب نثری داره کرواک. احساس میکردم ترجمه خوبی هم داره و این جنون و سرعت وشدید و بی‌رحم و پرالتهاب و حساس و کثیف و درونی و ریتمیک و دیوونه و جنون‌آمیز. عجب نثری داره کرواک. احساس میکردم ترجمه خوبی هم داره و این جنون و سرعت و ریتم رو به خوانندهی فارسی هم میده. ماجرای جک کرواک در مکزیکوسیتی، در خانهای درب و داغون و حیواناتی جولانده و آدمهایی معتاد به مورفین که به قول مترجم همش دنبال «تورگی زدن»ان. جهانی اندوهبار که حتی ریش افراد هم آدمو میتونه به گریه بندازه، نوشتهای که حاصل روحی حساس و رنجکشیده و عاشقه، عشقی که به زور حتی به بیان میرسه.
داستان پره از صحنههای درونی، که با زبانی انتزاعی، مثل شعری که به هیچ قانونی پایبند نیست، جست و خیز می‌کنه و حتی درجاهایی کلماتی همآهنگ رو ردیف می‌کنه. ولی بخش بیشترش توصیفگر اتفاقها و رفت و آمدها و احساسات روایتگر داستانه. داستان هم که نه، زندگینامه. من بخش‌هایی که تعریفگر بودن رو بیشتر دوست داشتم. جاهای زیادی با راوی همحسی پیدا میکردم و معشوقش رو، تریستسا رو، و چیزی که جک در اون میبینه رو درک میکردم.
داستانی شلوغ و پرشتاب و پر از پرش ذهنی آشوبزده، مثل کوچههای پایینشهر مکزیکوسیتی....more
درمورد این کتاب زیاد میشه نوشت. ولی من که منتقد نیستم. من فقد خوبیاش و ضعفاشو از دید شخص خودم مینویسم.
خوبیاش: اول اینکه زبان، زبانِ مردم عامه و کوچه بادرمورد این کتاب زیاد میشه نوشت. ولی من که منتقد نیستم. من فقد خوبیاش و ضعفاشو از دید شخص خودم مینویسم.
خوبیاش: اول اینکه زبان، زبانِ مردم عامه و کوچه بازاره. متن پره از ضرب المثل ها و دعا ها و خرافات و چیزای عربی و کاملن به گفتار اون زمان نزدیکه. اگه درست یادم باشه یجا اشاره می‌کنه که حدود سال ۱۲۹۰ و خورده شمسی هست. خوبی دیگش اشنا شدن با فرهنگ و عقاید و شیوه زندگی مردم توی اون دوره هست. خیلی شعر روایت می‌کنه که بعضیاشون خیلی خوبن! داستان موضوع جذابی داره و گاهن ادمو به فکر فرو میبره و روایت هم تقریبن کشش خوبی داره.
ضعفاش: شخصیت پردازی ها خیلی معمولی هستن و خنده دار. مثل فیلمفارسی میمونه. که طرف تا دختره رو میبینه ناجور عاشقش میشه و بقیه داستانا. که خوشبختانه داستان اصلی درباره این عشق نبود اگرنه خیلی احمقانه میشد. شخصیتا زیاد باهم کنش ندارن و ویژگی هاشون به صورت مفصل و طولانی توصیف میشه وسط داستان. بعضی جاها انقد شعر میاره که دیگه خسته میشی. دیالوگای بحث مانند زیادی داره که انگار نویسنده میخاسته بگه نظر من درباره فلان چیز چیه، و جا داده اونو داخل داستان که مطابق روند پیرنگ (رابط علت و معلولی) داستان نیست. پایان خیلی یهو ول میشه و خب به جای خاصی نمیرسه و ادم حس می‌کنه حالت نصیحت گونه هست.
به طور کلی لذت بخش بود خوندن یه کتاب که مربوط به اولین موج مدرن داستان نویسی ایرانه!
اینطوری.
Merged review:
درمورد این کتاب زیاد میشه نوشت. ولی من که منتقد نیستم. من فقد خوبیاش و ضعفاشو از دید شخص خودم مینویسم.
خوبیاش: اول اینکه زبان، زبانِ مردم عامه و کوچه بازاره. متن پره از ضرب المثل ها و دعا ها و خرافات و چیزای عربی و کاملن به گفتار اون زمان نزدیکه. اگه درست یادم باشه یجا اشاره می‌کنه که حدود سال ۱۲۹۰ و خورده شمسی هست. خوبی دیگش اشنا شدن با فرهنگ و عقاید و شیوه زندگی مردم توی اون دوره هست. خیلی شعر روایت می‌کنه که بعضیاشون خیلی خوبن! داستان موضوع جذابی داره و گاهن ادمو به فکر فرو میبره و روایت هم تقریبن کشش خوبی داره.
ضعفاش: شخصیت پردازی ها خیلی معمولی هستن و خنده دار. مثل فیلمفارسی میمونه. که طرف تا دختره رو میبینه ناجور عاشقش میشه و بقیه داستانا. که خوشبختانه داستان اصلی درباره این عشق نبود اگرنه خیلی احمقانه میشد. شخصیتا زیاد باهم کنش ندارن و ویژگی هاشون به صورت مفصل و طولانی توصیف میشه وسط داستان. بعضی جاها انقد شعر میاره که دیگه خسته میشی. دیالوگای بحث مانند زیادی داره که انگار نویسنده میخاسته بگه نظر من درباره فلان چیز چیه، و جا داده اونو داخل داستان که مطابق روند پیرنگ (رابط علت و معلولی) داستان نیست. پایان خیلی یهو ول میشه و خب به جای خاصی نمیرسه و ادم حس می‌کنه حالت نصیحت گونه هست.
به طور کلی لذت بخش بود خوندن یه کتاب که مربوط به اولین موج مدرن داستان نویسی ایرانه!
وقتی شروعش کردم و حدود ۴۰ صفحه خوندم زیاد درگیرش نبودم. بیشتر و بیشتر خوندم و کم کم واردش شدم و دیدم که خیلی داره ازش خوشم میاد. خیلی سیاهه ولی سیاهی وقتی شروعش کردم و حدود ۴۰ صفحه خوندم زیاد درگیرش نبودم. بیشتر و بیشتر خوندم و کم کم واردش شدم و دیدم که خیلی داره ازش خوشم میاد. خیلی سیاهه ولی سیاهی ها رو از دید یه بچه نشون میده. و این دید، نظرتو نسبت به زشتی ها باز می‌کنه. ینی جوری میبینی که شاید قبلن اصن بهش فکر نکرده بودی. فک نکنم کسی باشه که از خوندنش پشیمون بشه. واقعن خوب و روون و گاهن با جمله هایی تکون دهنده.
مثلن اونجاش که میگه اشک تو برنامه خلقت از قبل برنامه ریزی شده بوده پس انسان بناست که اذیت شه و اشک بریزه.
و جاهایی هم خونده بودم که این کتاب اسلام رو میکوبه ولی اصلن اینطوری نبود و اتفاقن به نظر من خیلی باز با دین برخورد کرده بود و هیچ تعصبی نداشت....more
یک رمان عالی! میشه به راحتی باهاش همراه شد و رشد تدریجی شخصیت رو دید. تمام چیزهایی که یک رمان باید داشته باشه رو داشت. از نظر تاریخی، اطلاعات خوبی از فیک رمان عالی! میشه به راحتی باهاش همراه شد و رشد تدریجی شخصیت رو دید. تمام چیزهایی که یک رمان باید داشته باشه رو داشت. از نظر تاریخی، اطلاعات خوبی از فضای سیاسی و اجتماعی دوران ملی شدن نفت به آدم میداد. شیوههای مبارزه و خاکستری بودن این اتفاق. آیا ملی شدن نفت- اون زمان- درست بود!؟ رمان خودش رو درگیر قضاوتهای سیاسی نمیکنه و فقط از دور ماجراها رو روایت می‌کنه. شکل گیری فعالیتها و اعتراضات سیاسی رو میشه توش دید. پایان گنگی هم داره که باز تاکید بر این ماجراست که این رمان، یک نظارتگر کامل هست و اصلن قصد قضاوت و نتیجهگیری نداره. با این کتاب مشاهدهگر ۱۵ تا ۱۸ سالگی شخصیت اصلی هستیم. مسائل اولیه و جنسی بلوغ، کار، فعالیتهای اجتماعی، معنای زندگی و پیدا کردن شخصیت و فردیتاش و کمی عشق.
Merged review:
یک رمان عالی! میشه به راحتی باهاش همراه شد و رشد تدریجی شخصیت رو دید. تمام چیزهایی که یک رمان باید داشته باشه رو داشت. از نظر تاریخی، اطلاعات خوبی از فضای سیاسی و اجتماعی دوران ملی شدن نفت به آدم میداد. شیوههای مبارزه و خاکستری بودن این اتفاق. آیا ملی شدن نفت- اون زمان- درست بود!؟ رمان خودش رو درگیر قضاوتهای سیاسی نمیکنه و فقط از دور ماجراها رو روایت می‌کنه. شکل گیری فعالیتها و اعتراضات سیاسی رو میشه توش دید. پایان گنگی هم داره که باز تاکید بر این ماجراست که این رمان، یک نظارتگر کامل هست و اصلن قصد قضاوت و نتیجهگیری نداره. با این کتاب مشاهدهگر ۱۵ تا ۱۸ سالگی شخصیت اصلی هستیم. مسائل اولیه و جنسی بلوغ، کار، فعالیتهای اجتماعی، معنای زندگی و پیدا کردن شخصیت و فردیتاش و کمی عشق....more
Loading...
