Przejdź do zawartości

2 Armia Uderzeniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Armia Uderzeniowa
2-я ударная армия
Ilustracja
Spotkanie żołnierzy 2 Armii Uderzeniowej z żołnierzami 67 Armii w czasie odblokowania Leningradu
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1946

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Grigorij Sokołow

Ostatni

gen. por. Iwan Fiediuninski

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja Iskra
Operacja wiślańsko-odrzańska
Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

2 Front Białoruski[1]

2 Armia Uderzeniowa (ros. 2-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wchodziła w skład 2 Frontu Białoruskiego. W czasie działań bojowych prowadzonych na ziemiach polskich w ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej uczestniczyła w walkach między innymi o Ciechanów, Kwidzyn, Pruszcz Gdański i Skórcz[2]. W dniu rozpoczęcia bitwy o Berlin (16 kwietnia 1945) w skład 2 Armii Uderzeniowej wchodził 108 Korpus Strzelecki i 116 Korpus Strzelecki[3]. Po zakończeniu II wojny światowej 2 Armia Uderzeniowa weszła w skład Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech.

Dowództwo armii

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • płk M. Kondratienko
  • gen. mjr Wiktor Wyżylin 25.12.1941 - 07.03.1942
  • płk Serafin Rożdiestwienskij 07.03.1942 - 02.04.1942
  • płk Borys Rożdiectwienskij 07.03.1942 - 28.03.1942
  • płk Pawieł Winogradow 04.04.1942 - 24.05.1942
  • płk Andriej Kajgorodcew 06.05.1942 - 01.07.1942
  • płk Pawieł Artiuszenko 24.05.1942 - 15.07.1942
  • płk Siergiej Kozaczek Козачек 15.07.1942 - 11.08.1942
  • płk Teodor Swiklin 11.08.1942 - 12.11.1942
  • gen. mjr Siemion Mikulski 12.11.1942 - 15.12.1942
  • gen. mjr Piotr Kokoriew 15.12.1942 - 21.06.1944
  • gen. mjr Nikołaj Kowalczyk 21.06.1944 - 09.05.1945[5]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
  2. Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.74,252,414,473.
  3. Karl Bahm, Berlin 1945. Warszawa 2015, s.247.
  4. Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 232.
  5. Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-05-19].
  6. Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 590.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]